Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

"Η βία γεννά βία" και άλλα παραμυθάκια «δημοκρατικής» ανοησίας

Η βία ΔΕΝ γεννά βία, γεννά άμυνα. Όταν σε δέρνουν θα αμυνθείς. Όταν σε σκοτώνουν θα προστατευθείς. Όταν σε εξαθλιώνουν θα εξεγερθείς. Η κρατική βία και καταστολή γεννά ανθρώπους που αντιστέκονται. Σε όποιον λοιπόν αντιστέκεται στον βομβαρδισμό ψυχολογικής, σωματικής, ιδεολογικής και τρομοκρατικής κρατικής βίας λέω «μπράβο» και του σφίγγω το χέρι.

Η βία ΔΕΝ γεννά βία, γεννά άμυνα. Και είναι γνωστό πως η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Επίθεση λοιπόν κατά μέτωπο. Τέλειωσαν τα ψέματα, δεν είναι καιρός για ουδετερότητες, είναι καιρός να διαλέξεις στρατόπεδο. Ή με τον κόσμο που υποφέρει ή με τον εαυτό σου. Εγώ διαλέγω το πρώτο εσύ;


Υ.Γ. 1 Ο Ντομινίκ είπε πως τα χειρότερα δεν ήρθαν ακόμα. Το θέμα είναι πως η Ιστορία δεν γράφτηκε ακόμα και τα χειρότερα που θα έρθουν δεν ξέρουμε ποιους θα αφορούν, εμάς ή αυτούς;
Υ.Γ. 2 Κάποια στιγμή ξέρεις ο τροχός θα γυρίσει…
Υ.Γ. 3 Το μπλογκ αυτό κατεβάζει ρολά μην αντέχοντας τον άγριο καπιταλισμό, την άγρια προπαγάνδα και την άγρια καταστολή που του επιβάλλεται. Κατεβαίνει στον δρόμο και θα παραμείνει εκεί μέχρι τελικής πτώσης…

Καλή λευτεριά σε όλους και καλή αντάμωση!


Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Πορνογραφία

Σύντομο πολιτικό σχόλιο: Μετά την Δημοκρατική Αριστερά ήρθε και η Δημοκρατική Συμμαχία. Τόση «δημοκρατικότητα» πια, ποιος να το περίμενε! Πρέπει να είμαστε η μόνη χώρα πάντως που έχουμε 3 κόμματα με «δημοκρατικά» ονόματα αλλά χωρίς Δημοκρατία…

Σύντομη πολιτική συμβουλή προς την ελληνική (λέμε και καμιά βλακεία) κυβέρνηση: Κάνετε που κάνετε τέρατα, καταργείτε τα πάντα, σαρώνετε τα πάντα, τουλάχιστον λυπηθείτε τα αυτιά μας και ΒΟΥΛΩΣΤΕ ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Κάντε ό,τι είναι να κάνετε αλλά ΜΗΝ ΜΙΛΑΤΕ ΑΛΛΟ… κάντε μόκο, πως το λένε, τουμπέκι… δεν αντέχουμε άλλο παράλογο!!! Σε σένα το λέω Λοβέρδε, σε σένα Χρυσοχοΐδη, σε σένα Πάγκαλε και Παπακωνσταντίνου and to you George!
--------------------------------------
Πορνογραφία είναι το υποκατάστατο της ερωτικής επικοινωνίας και σε προέκταση, το υποκατάστατο της κάθε ανθρώπινης επικοινωνίας. Το υποκατάστατο των λέξεων και των εννοιών. Το υποκατάστατο της αλήθειας.

Πορνογραφία είναι η πλαστογράφηση των λέξεων και των εννοιών. Η πλαστογράφηση της αλήθειας. Η πλαστή ταυτότητα της κάθε αλήθειας.

Πορνογραφία πραγματοποιούν τα κόμματα και οι πολιτικές παρατάξεις, οι επονομαζόμενες «προοδευτικές», που οικειοποιούνται αυθαίρετα και με θρασύτητα την κάθε αναμενόμενη ιστορική αλλαγή και μ’ έντεχνη δολιότητα διαβρώνουν το κοινό αίσθημα και την κοινή λογική, καθιστώντας έτσι ένα πλήθος, την μάζα, όργανο για κάθε καιροσκοπική και ανελεύθερη επιδίωξή τους.

Πορνογραφία είναι ο Χομεϊνισμός, αρρώστια του καιρού μας, η δημιουργία ενός απέραντου στρατοπέδου απελπισμένων, που αρχίζει από τις στέπες του Brezhniev, του Jaruzelski και του Ceausescu, περνάει από τις πνιγμένες στο αίμα και δυστυχισμένες χώρες του Khadafi και του Khomeini και φτάνει ως τις απελπισμένες πάμπες του Pinochet και του Vidella.

Πορνογραφία είναι ακόμα, η δολοφονία του αθώου βλέμματος χιλιάδων παιδιών της οικουμένης, ο εθισμός του κόσμου μας στο τρομαχτικό, η καλοζωισμένη αναισθησία μας στου διπλανού τον πόνο. Κι αυτά όλα στ’ όνομα των αλλαγών και του μέλλοντος. Για να θυμάμαι πάντα τα λόγια ενός μαύρου φίλου στην Καλιφόρνια: «Όσοι δεν μπορούν ν’ αγαπήσουν τον πλαϊνό τους επιδιώκουν ν’ αγαπήσουνε τον κόσμο».

Πορνογραφία τέλος, είναι ένα παιχνίδι ευαισθησίας με λέξεις, μουσική και χρώματα που περιγράφει έναν κόσμο απίθανο από την Marilyn Monroe ως τη Rosa Luxemburg, από τον Sherlock Holmes ως τη Σαπφέτ Νοτερό. Που περιβάλλει εσάς κι εμένα, τους φίλους μας και τους εχθρούς μας, τον παραλογισμό μας και τη σοφία μας.

Μάνος Χατζιδάκις
(1982)

(οι υπογραμμίσεις δικές μου)




Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Ένας στους δύο...

αποχή για μένα είναι ό,τι πιο ελπιδοφόρο άκουσα τον τελευταίο καιρό.
Και χαίρομαι ιδιαίτερα που είμαι μέρος αυτής της συνειδητής πλέον αποχής. Κι ας λέει ο,τι θέλει ο ΓΑΠ και ο Αντόνιο. Ας χαιδεύουν αυτιά κι ας αυτοχαιδεύονται γενικότερα όσο θέλουν. Ο κόσμος δεν μάσησε τον εκβιασμό των εκλογών και δεν σύρθηκε για άλλη μια φορά σαν πρόβατο στην κάλπη. Κι αν παρατηρήσατε χτες στα κανάλια δεν τους έπαιρνε καθόλου να πουνε πως η απόχη ήταν χαβαλες ή έγινε λόγω καλού καιρού.

Σέβομαι απόλυτα όμως όσους πήγαν και ψήφισαν αριστέρα κόμματα ή άλλα μικρότερα και καταλαβαίνω τους λόγους. Για όποιον ψήφισε ΛΑΟΣ τι να πω; Θεωρώ το κόμμα αυτό παρακλάδι άλλοτε της Ν.Δ. κι άλλοτε του ΠΑΣΟΚ ανάλογα με το τι κρίνει πως το συμφέρει, αλλά φάνηκε ότι δεν του βγήκε η συνταγή του μαστερ σεφ Άδωνι και πολύ το χάρηκα.

Ελπίζω λοιπόν σύντομα αυτή η απόχη από όργη και μηδενική ανοχή να γίνει οργάνωση και αγώνας.

Το μικρόβιο εξαπλώνεται...

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Άρεια φυλή

Κάποια οργάνωση προτρέπει έναντι αμοιβής ναρκομανείς ή αλκοολικούς να υποβληθούν σε στείρωση!

Η είδηση σοκαριστική αλλά δυστυχώς στο πνεύμα των νέων αξιών και προτύπων του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού. Ο ναρκομανής ναι είναι ένας άνθρωπος άρρωστος από δική του επιλογή αφού επέλεξε να εθιστεί στα ναρκωτικά. Είναι καταδικαστέο ή μάλλον απευκταίο. Και φυσικά ο αποτροπιασμός μας εντείνεται όταν ένα τέτοιο άτομο αποφασίζει να γεννήσει παιδιά, τα οποία θα συλληφθούν υπό την επήρεια της ναρκωτικής ουσίας που θα προξενήσει βλάβη και επίσης θα γεννηθούν σε ένα περιβάλλον ακατάλληλο.

Μέχρι εδώ πολύ σωστά. Όμως η βούληση και η δυνατότητα του ανθρώπου δεν στειρώνονται. Ο άνθρωπος εθισμένος ή μη είναι ελεύθερος (ή τουλάχιστον θα πρέπει να είναι), δεν γίνεται να του αφαιρεθεί η φυσική δυνατότητα να κάνει κάτι. Είναι σαν να τους κόβαμε το χέρι. Για φανταστείτε όποιον ναρκομανή εντοπίζαμε να του κόβαμε το χέρι. Βάρβαρο ε; Κι αν αποτοξινωθούν; Δεν γίνεται να καταργήσουμε την δυνατότητα της αλλαγής του ανθρώπου.

Δεν ξέρω αλλά τέτοιου είδους λογικές είναι φασιστικές. Είναι στην ίδια κατεύθυνση της λογικής όταν η επιστήμη το καταφέρει να μπορούμε να επιλέγουμε τι χρώμα μάτια και μαλλιά θα έχουν τα παιδιά μας με προσθήκη στο DNA.

Αυτό όμως δυστυχώς είναι το νέο μοντέλο του δυτικού ανθρώπου. Πρέπει να είναι υγιής, άρα να καταναλώνει υγιεινές τροφές, να είναι καλλίγραμος άρα να είναι γυμνασμένος οπότε φουλ τα γυμναστήρια. Σαφώς αντικαπνιστής. Πρέπει να είναι οικολόγος, άρα ανακυκλώνει και κάνει οικονομία στο νερό. Πρέπει να είναι ευσυνείδητος πολίτης άρα να μαζεύει αποδείξεις και να έχει φορολoγική συνείδηση.

Το πρόβλημα δεν είναι η επιδίωξη αλλά το γιατί. Όταν όλα τα παραπάνω προβάλλονται ή μάλλον διαφημίζονται με σκοπό να περιορίσουν, να ελέγξουν και να καλουπώσουν τους ανθρώπους τότε ναι δεν είναι θεμιτά.

Φαντάζουν όλα αυτά τόσο εφιαλτικά που το «1984» μοιάζει με απλή ιστοριούλα…

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

ΓΑΠ TELEMARKETING

Κάτι κουδουνίζει στο πορτοφόλι σας;

Κάτι βαραίνει την τσάντα σας;

Βαρεθήκατε να πιάνετε τα βρώμικα χαρτονομίσματα;

Τέρμα πια στα ενοχλητικά ψιλά!

Τέρμα πια στα μονόλεπτα και στα δίλεπτα που βαραίνουν το πορτοφόλι σας!

Τέρμα πια στα λεφτά που ποτέ δεν φτάνουν!

Η ΓΑΠ τελεμαρκετιγκ σας προσφέρει τη νέα φοροκαρτα!

Θες να πάρεις εφημερίδα από το περίπτερο; Τώρα με τη νέα κάρτα κάντο έξυπνα κι απλά.

Θες να πάρεις ένα μπουκαλάκι νερό από το ψιλικατζίδικο; Τώρα με τη νέα κάρτα κάντο έξυπνα κι απλά.

Θες να δώσεις 50 λεπτά στον πακιστανό που σου καθάρισε τα τζάμια; Όχι πια χωρίς κάρτα. Ο πακιστανός δεν σου κόβει απόδειξη και άρα φοροδιαφεύγει (μιλάμε για τρελά λεφτά που βγάζει ο πακιστανός). Μόλις αποκτήσει άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος «πλύστης παρμπρίζ» (αν δεν τον έχουν εξολοθρέψει ήδη τα οπλοφόρα τάγματα φρουράς του Μιχαλολιάκου) θα του δίνεις την κάρτα.

Θέλεις να αφήσεις φιλοδώρημα στον σερβιτόρο; Όχι πια χωρίς κάρτα. Ξέρεις πόσα κλέβει αυτός από την εφορία; Τώρα με τη νέα κάρτα κάντο έξυπνα κι απλά.

Θες να πάρεις ναρκωτικά από τον έμπορα της γειτονιάς σου; Τώρα με τη νέα κάρτα κάντο έξυπνα κι απλά.

Θες να πάρεις όπλο να σκοτώσεις την πεθερά σου; Τώρα με τη νέα κάρτα κάντο έξυπνα κι απλά.

ΝΑΙ η κάρτα που μας απαλλάσσει από την φοροδιαφυγή και την παραοικονομία είναι ΕΔΩ . ΓΑΠ τελεμαρκετινγκ!

Η ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ!

Κι όταν με το καλό πεθάνεις στην βάζουν στο στόμα… για να περάσεις τον Αχέροντα…

------------------------

Εναλλακτικά προτείνω από τούδε και στο εξής όποιος γεννιέται να του εμφυτεύουν μια νέα νανοφοροκάρτα με ειδικό τσιπ στο δάκτυλο (κατά προτίμηση το μεσαίον) του χεριού ή και ποδιού (δημοκρατία έχουμε θα υπάρχει επιλογή) έτσι ώστε κάθε φορά που αγοράζει κάτι, όταν καταναληκιώθει βέβαια, να χρεώνεται αυτόματα. Έτσι αποφεύγεται και ο κίνδυνος κλοπής. Τώρα αν τυχόν χαλάσει και θέλει αντικατάσταση, έέέέλα μωρέέέ τόσα δάκτυλα έχουμε, σε ένα κωλοδάκτυλο θα κολλήσουμε;!

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

The show must go on

Αρχίζουν λοιπόν τα όργανα και πάλι!

Ετοιμαστείτε, όση αξιοπρέπεια σας έμεινε να την χάσετε κι αυτή.

Ετοιμαστείτε να σκύψετε και πάλι το κεφάλι.

Ετοιμαστείτε να κάνετε λίγη υπομονή ακόμα, αφού η χώρα περνάει κρίση.

------------------------

ΤΙΤΛΟΣ : Πότε θα μειώνονται οι μισθοί των εργαζόμενων.

Με υπουργική απόφαση που θα υπογράψει η υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Λ. Κατσέλη μέσα στον Νοέμβριο θα επιτραπεί, υπό προϋποθέσεις, η δυνατότητα εφαρμογής -με επιχειρησιακές συμβάσεις ή συμφωνίες σε τοπικό επίπεδο- δυσμενέστερων όρων αμοιβής και εργασίας απ’ ό,τι προβλέπουν οι κλαδικές και η ΕΓΣΣΕ.

«Οταν μια γεωγραφική περιοχή ή μια επιχείρηση βρίσκεται σε διαρθρωτική κρίση και σε πρόγραμμα αναδιάρθρωσης θα δίνεται η δυνατότητα μεγαλύτερης ευελιξίας, έτσι ώστε να μπορούν να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας... Αν μια επιχείρηση είναι έτοιμη να κλείσει και χρειάζεται να κάνει μια διευθέτηση για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για να μπορέσει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα είναι κάτι που προσωπικά και ως κυβέρνηση το βλέπουμε θετικά», δήλωσε η Λ. Κατσέλη στο Ράδιο 9, επαναβεβαιώνοντας την πολιτική απόφαση για την ενεργοποίηση της σχετικής διάταξης, η οποία περιλαμβάνεται στο νόμο για την οικονομική στήριξη της χώρας. Η υπουργός σημείωσε, ωστόσο, ότι «θα γίνει μια προσεκτική ρύθμιση, σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους, έτσι ώστε να διασφαλίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων και να υπάρξει μια μεγαλύτερη ευελιξία σε αυτές τις περιπτώσεις».

Ο ΥΠΟΤΙΤΛΟΣ : (σκοπίμως άλλαξα τη διάταξη του κειμένου)

Καταργούνται οι κλαδικές συμβάσεις σε περιοχές ή επιχειρήσεις που βρίσκονται σε διαρθρωτική κρίση. Ναι μεν... αλλά, από τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ

Ιδού λοιπόν το «αλλά» της ΓΣΕΕ, ιδού λοιπόν πως μας προστατεύει η ΓΣΕΕ, πως χτυπάει το χέρι πάνω στο τραπέζι, πως δείχνει ότι οι εργαζόμενοι είναι πάνω από όλα…

ΓΣΕΕ
«Δεν είναι οι συμβάσεις που λύνουν το ζήτημα... Προηγούνται οι επιχειρησιακές αναδιαρθρώσεις, οι αναδιαρθρώσεις των χρεών, ο ρόλος των τραπεζών και βεβαίως δεν έχουν δείξει οι εργαζόμενοι όπου κινδυνεύει μια επιχείρηση ένα πνεύμα που να λέει ας χάσω τη δουλειά μου δεν με νοιάζει», απάντησε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Ι. Παναγόπουλος χαρακτηρίζοντας ως «επιεικώς απαράδεκτη» τη σχετική ρύθμιση που, όπως είπε, «προσκρούει στο Σύνταγμα και στους νόμους της χώρας, σε διεθνείς συμβάσεις εργασίας αλλά και στη λογική του υγιούς ανταγωνισμού» και δεν πρέπει να έχει γενικό χαρακτήρα.

«Όταν μια επιχείρηση βρίσκεται στα πρόθυρα να κλείσει, γίνονται διαπραγματεύσεις και στις διαπραγματεύσεις, τότε, πρέπει να λαμβάνονται όλα τα μέτρα και τα εργαλεία για να διασωθεί και η επιχείρηση και η απασχόληση... σε μια δομή απασχόλησης, όπως αυτή που έχει η Ελλάδα, αν επιχειρηθεί κάτι τέτοιο θα χρησιμοποιηθεί με βάση το κόστος εργασίας για να παίξουν παιχνίδι στον ανταγωνισμό οι εργοδότες», κατέληξε.

Πηγή: taxheaven

Εδώ θα βρείτε όλο το νόμο 3845/2010, κοινώς μνημόνιο. Αν δεν θέλετε να το διαβάσετε όλο απλά πηγαίνετε στις σελίδες 1349 (ή 29), 1350 – 53, όπου έχει ωραιότατα πινακάκια με τα μέτρα μέχρι το 2014!



Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Συμπαράσταση στους (πρώην) εργαζόμενους των Ελληνικών Γραμμάτων

Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο που ο εκδοτικός οίκος Ελληνικά Γράμματα κλείνει μετά την εξαγορά του απο τον ΔΟΛ, αλλά σίγουρα δεν το νομίζω. Γιατί η λογική λέει πως ένας κολοσσός δεν εξαγοράζει μια ζημιογόνα εταιρεία και ένας κολοσσός της δημοσιογραφίας, των τεχνών και των γραμμάτων (όπως μας πλασάρεται) δεν βάζει λουκέτο σε έναν τόσο ιστορικό εκδοτικό οίκο.

Σήμερα Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου στις 5.30 μ.μ. υπάρχει κάλεσμα απο το μπλογκ των εργαζομένων μπροστά από το Μέγαρο Μουσικής.

Εδώ η ανακοίνωση του Σωματείου Εργαζομένων των εκδόσεων Ε.Γ.

Σύνδεσμος συλλογής υπογραφών συμπαράστασης συγγραφέων και πανεπιστημιακών : http://www.petitiononline.com/elgs2010/petition.html

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Αυτά αυτά είναι !

Ε ναι λοιπόν, ΣΑΡΩΤΙΚΟΣ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ όπως έγραφε κι ο υπότιτλος του Μεγάλου Καναλιού, κι ο Χασαπόπουλος να σχολιάζει «μόνο η Μπατζελή έφυγε»… υπερεαλισμός… και συνέχισε «το νέο κυβερνητικό σχήμα δεν είναι ευέλικτο όπως το αρχικό»… ε ναι ρε παιδιά το πρώτο παρά ήταν ευέλικτο και γλιστρούσε από δω κι από κει… ενώ το νέο θα είναι πιο αποδοτικό με «852» υφυπουργούς… κι ο LOVEρδος πάει στο Υγείας, αφού στέφθηκε με επιτυχία η θητεία του στο Εργασίας και κατάφερε να μας γυρίσει 150 χρόνια πίσω, τώρα στο Υγείας θα αναλάβει το κλείσιμο μερικών νοσοκομείων αφού ούτε εκεί θα βρει «σάλιο»… Και εις άλλα με υγεία, που λένε !

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Η χρονιά της ερήμου

Ε ναι λοιπόν, γυρίσαμε στης πόλης τους ρυθμούς και καθόλου μα καθόλου δεν μου αρέσει. Όπως δεν μ’ αρέσει και η επικαιρότητα, η πολιτική, γι’ αυτό και δεν θα σχολιάσω τίποτα.

Η χρονιά της ερήμου είναι ένα βιβλίο που διάβασα, ευτυχώς πριν φύγω για διακοπές (θα καταλάβετε γιατί) και πολύ μου άρεσε. Το συστήνω ανεπιφύλακτα.

Από το εξώφυλλο κιόλας (εκδόσεις ΠΟΛΙΣ), λεπτομέρεια από το έργο «Κόλαση» του Ιερώνυμου Μπος (αγαπημένος ζωγράφος), καταλαβαίνει κανείς τη ζοφερή ατμόσφαιρα του βιβλίου.
Η ιστορία εξελίσσεται στην Αργεντινή, ξεκινάει από την πρωτεύουσα και μεταφέρεται μέχρι τα τροπικά δάση της χώρας. Όλα συμβαίνουν μέσα σε λίγους μήνες. Η ηρωίδα έχει να αντιμετωπίσει την Κοσμοχαλασιά, το κίνημα της Επαρχίας αλλά και τους ανθρώπους της πόλης. Μια αλληγορία για την μετά ΔΝΤ εποχή στην Αργεντινή. Το βιβλίο διαβάζεται εύκολα αλλά όχι γρήγορα. Όποιος αντέξει να το διαβάσει σε 2 μέρες έχει σίγουρη την κατάθλιψη. Η ροή των γεγονότων όσο βίαια κι αν είναι, είναι ομαλή με τρόπο μάλιστα τόσο πειστικό ώστε διαβάζοντας το να συνειδητοποιεί κανείς πόσο εύκολα ο άνθρωπος χάνει τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του. Όλα λειτουργούν με μια περίεργη κανονικότητα . Σαν τα πάντα να είναι φυσιολογικά επακόλουθα. Διαβάζοντας το βιβλίο αναρωτιέσαι πως θα αντιδρούσες άραγε αν βρισκόσουν στη θέση της ηρωίδας, που έχοντας μια κανονική σύγχρονη ζωή αναγκάζεται να γίνει ακόμα και πόρνη. Κι ενώ σκέφτεσαι πως δεν θα άντεχες ούτε τα μισά από όσα περνάει, η φυσικότητα της περιγραφής του Πέδρο Μαιράλ σου κόβει κάθε αμφιβολία. Ο άνθρωπος εδώ μοιάζει πιο κοντά στο ζώο περισσότερο από κάθε άλλη περιγραφή. Η αφήγηση τόσο απλή σε χτυπάει σαν γροθιά στο στομάχι. Βιβλίο στενάχωρο, αλλά ωραία στενάχωρο. Δεν ξέρω αν το τέλος είναι χάπι εντ αλλά σίγουρα η ηρωίδα δεν χάνει την ελπίδα της μέχρι το τέλος.

Κλείνοντας να πω πως ανοίγοντας την πρώτη σελίδα διαβάζεις πως το έργο εκδίδεται στα πλαίσια του Προγράμματος Υποστήριξης Μετάφρασης «Sur» του Υπουργείου Εξωτερικών, Διεθνούς Εμπορίου και Θρησκευμάτων της Αργεντινής Δημοκρατίας και αναρωτιέσαι είναι δυνατόν; Δεν ξέρω τι κυβέρνηση έχουν στην Αργεντινή αλλά αν σκεφτώ ότι προωθούν βιβλία σαν κι αυτό, τι να πω, οι άνθρωποι έχουν πολιτισμό. Αμφιβάλλω αν είμαστε ικανοί να κάνουμε κάτι ανάλογο…

Κι ένα απόσπασμα από το βιβλίο :

«Στην αυλή γινόταν μια συνέλευση γεφυροποιών και σηραγγοφρουρών, που τσακώνονταν. Ένας γεφυροποιός είχε υψώσει τον τόνο της φωνής του, ήθελε να μιλήσει, όμως οι σηραγγοφρουροί τον γιουχάιζαν. Ήταν παράξενο το πώς είχαν διαφοροποιηθεί οι γεφυροποιοί και οι σηραγγοφρουροί ακόμη και ως προς την εξωτερική τους εμφάνιση. Οι σηραγγοφρουροί, ίσως εξαιτίας της βαριάς δουλειάς, θύμιζαν λίγο τυφλοπόντικες, με τα μανίκια στα πουκάμισά τους μαζεμένα, με μπράτσα τριχωτά, παλάμες μεγάλες απ’ το τόσο σκάψιμο, με πλάτες φαρδιές και λιγάκι σκυφτές. Οι γεφυροποιοί, αδύνατοι, σκελετωμένοι, θύμιζαν λιγάκι πουλιά ‘ με τα κουστούμια τους, τα γυαλιά τους, με τα μαλλιά τους να πετάνε εδώ κι εκεί παρά την μπριγιαντίνη ήταν σαν τσαλαπετεινοί, και νευρικοί, με τικ που θύμιζαν ηλεκτρικές εκκενώσεις. Ίσως η ορνιθολογική πλευρά τους να οφειλόταν στο ότι στους πάνω ορόφους, παρότι κανείς δεν το παραδεχόταν ανοιχτά, έτρωγαν τα περιστέρια.

Ήταν χαμένος χρόνος. Όλοι αυτοί οι τύποι τσακώνονταν μάταια. Τις περισσότερες δουλειές τις κάναμε εμείς οι γυναίκες. Υποτίθεται ότι αυτοί έκαναν πειράματα με μηχανές στο γκαράζ, ότι είχαν αναλάβει τις βαριές δουλειές, αλλά όλοι γνώριζαν ότι περνούσαν τα απογεύματα παίζοντας ζάρια κλεισμένοι εκεί μέσα, σχεδόν στα σκοτεινά.
Ο καβγάς τους είχε να κάνει με το θέμα του μπάνιου. Καθώς οι τουαλέτες δεν λειτουργούσαν πια, χρησιμοποιούσαμε κουβά και τον αδειάζαμε σ’ ένα φωταγωγό, που τον λέγαμε «σκαταγωγό». Τα λύματα συσσωρεύονταν στο ισόγειο. Χρησιμοποιούσαμε τηλεφωνικούς καταλόγους αντί για χαρτί υγείας, κι όταν τελειώναμε την δουλειά μας, βγάζαμε τον κουβά από ένα παραθυράκι και τον αδειάζαμε. Πότε πότε έριχναν με το φτυάρι λίγο ασβέστη πάνω στις βρωμιές, αλλά η δυσωδία παρέμενε εξίσου αισθητή, αν και ήταν εντονότερη στους κάτω ορόφους, οπού έμεναν οι περισσότεροι από τους σηραγγοφρουρούς. […]

Η κατάσταση ολοένα και χειροτέρευε. Κανένας δεν νοιαζόταν πια για το τι γινόταν έξω, ήταν σαν καβγάς μωρών παιδιών εν μέσω κανονικού πολέμου. Δεν είχε σημασία αν άλλαζε και πάλι ο Πρόεδρος ή αν σημειώνονταν συγκρούσεις μεταξύ στρατού και ενόπλων ομάδων της Επαρχίας. Ξέραμε ότι τα προβλήματα συνεχίζονταν επειδή βλέπαμε την αστυνομία εσωτερικών υποθέσεων όλο να έρχεται. Ήταν ομάδες αστυνομικών που έκαναν ελέγχους στο κτίριο. Κάποιες φορές, νωρίς το πρωί, παραμέριζαν την κουρτίνα του κρεβατιού μου με την κάννη ενός όπλου, εμφανιζόταν το κεφάλι ενός χωροφύλακα, με κοίταζε, με ρωτούσε το όνομα μου και συνέχιζε τον δρόμο του.»

Η χρονιά της ερήμου, Pedro Mairal, εκδόσεις ΠΟΛΙΣ

Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Αναδημοσίευση

Αναδημοσίευση απο το μπλογκ Θα το θυμόμαστε

Τα σέβη μας στο μπλογκ You Pay Your Crisis που αλίευσε το λαυράκι]*****
Από την ιστοσελίδα του Κυρίου Λοβέρδου, Διακεκριμένου (πρώην) Καθηγητού Συνταγματικού Δικαίου και (νυν) Υπουργού-Κλητήρος Α΄ Τάξεως της Τρόικας:*****

Η ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΤΩΝ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΩΝ

Αδιαλλαξία κατά τις διαπραγματεύσεις, ανικανότητα διαχείρισης ενός κοινωνικού θέματος, αδυναμία στάθμισης της βαρύτητας των συναφών θεμάτων, προσπάθεια επίδειξης ισχύος, έλλειψη ενδο-κυβερνητικού συντονισμού, περιφρόνηση της δικαιοσύνης και, τέλος, παραβίαση του Συντάγματος, πανικός, παρακάλια κι επίδειξη θλίψης χαρακτήρισαν την κυβέρνηση της Ν।Δ। στην απεργία των ναυτεργατών। Ως προς το θέμα αυτό, ίσως, έχουν γραφεί και έχουν ειπωθεί σχεδόν τα πάντα। Εκτός ενός θέματος: αυτού της λαθραίας επιβίωσης – επί τριάντα δύο χρόνια – του νομοθετικού διατάγματος 17/1974 περί Πολιτικού Σχεδιασμού Εκτάκτου Ανάγκης।Πρόκειται για νομοθετικό διάταγμα (Ν.Δ.), διότι τον Σεπτέμβριο του 1974, οπότε και θεσπίστηκε, δεν υπήρχε Βουλή. Είχε μόλις πέσει η δικτατορία και η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με αυτό το νομοθετικό διάταγμα ρύθμισε τη σχετική κρίσιμη ύλη. Δεν είχε, όμως, ακόμη ψηφιστεί το νέο Σύνταγμα της δημοκρατικής Ελλάδας. Στο άρθρο 22 παρ. 3 του Συντάγματος αυτού (σήμερα άρθρο 22 παρ. 4), που ψηφίστηκε τον Ιούνιο του 1975, απαγορεύτηκε κάθε μορφή αναγκαστικής εργασίας. Κατ’ εξαίρεσιν μόνο επιτράπηκε η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών (πολιτική επιστράτευση) για τρεις αποκλειστικά λόγους:
α) Λόγω πολέμου ή επιστράτευσης ή ανάγκης για συνεισφορά στην άμυνα της χώρας,
β) λόγω θεομηνίας και
γ) λόγω κινδύνου της δημόσιας υγείας.
Έκτοτε, όσες κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν το θεσμό της πολιτικής επιστράτευσης επικαλούντο το άρθρο αυτό του Συντάγματος, το άρθρο 112 που προβλέπει ότι οι προγενέστεροι του Συντάγματος νόμοι που απαιτούνται για την εφαρμογή του παραμένουν σε ισχύ εφόσον δεν αντίκεινται σε αυτό, καθώς και το ανωτέρω Ν.Δ. 17/1974. Αντίκειται, όμως, αυτό το Ν.Δ. στο Σύνταγμα; Καταφανώς ναι. Και αυτό για τους εξής λόγους:Πρώτον: το Σύνταγμα (άρθρο 22 § 4) απαιτεί νόμο για τη ρύθμιση όλων των θεμάτων που αφορούν την εφαρμογή του θεσμού της πολιτικής επιστράτευσης για τους λόγους που αναφέρθηκαν. Κάνει όμως αναφορά το Ν.Δ. 17/1974 σε αυτούς; Οργανώνει την εφαρμογή τους; Θεσπίζει τις προϋποθέσεις τους; Η απάντηση είναι δυστυχώς αρνητική.Δεύτερον: η επικαλούμενη από τις κυβερνήσεις διάταξη του άρθρου 2 § 5 αυτού του Ν.Δ. ορίζει απλώς το τι είναι έκτακτη ανάγκη. Και αυτός ο ορισμός, όμως, είναι κατά πολύ διαφορετικός από τη συνταγματική διάταξη (άρθρο 22 § 4), της οποίας υποτίθεται πως οργανώνει την εφαρμογή. Κατά τα λοιπά, οι άλλες διατάξεις του Ν.Δ. αφορούν τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού στην κατάσταση της έκτακτης ανάγκης.Καμία κυβέρνηση έως τώρα δεν πήρε την πρωτοβουλία να αντικαταστήσει το αντισυνταγματικό αυτό νομοθετικό διάταγμα. Από την άλλη πλευρά, όμως, στην πολιτική επιστράτευση οι κυβερνήσεις καταφεύγουν αν όχι συχνά, πάντως όχι και σπάνια. Οι πρωθυπουργοί Καραμανλής, Παπανδρέου, Μητσοτάκης, Σημίτης και τώρα Καραμανλής μεταχειρίστηκαν το θεσμό της πολιτικής επιστράτευσης και βολεύτηκαν με τη χρήση αυτού του Ν.Δ. δίχως να μπουν στην πολιτική ταλαιπωρία να αγγίξουν το θέμα της αλλαγής του κατά τα συνταγματικά δεδομένα. Έκαναν, όμως, πολύ κακώς. Γιατί ανθρώπινες ελευθερίες και δικαιώματα διακυβεύονται κατά την εφαρμογή της πολιτικής επιστράτευσης. Περίπου το ίδιο έγινε, από πλευράς καθυστέρησης, και με την κήρυξη της χώρας σε γενική επιστράτευση (20 Ιουλίου 1974 με διάταγμα του δικτάτορα Γκιζίκη). Και αυτό το διάταγμα καταργήθηκε μόλις τον Δεκέμβριο του 2002 από την κυβέρνηση Σημίτη (Απόφαση Πρωθυπουργού 371/2002).Η αλλαγή, λοιπόν, του Ν.Δ. 17/1974 αποτελεί προτεραιότητα και δεν πρέπει να αργήσει η ανάληψή της. Αντιθέτως, η διαιώνιση της ύπαρξής του συνιστά μία μόνιμη ρωγμή στη δημοκρατική πολιτεία και το κράτος δικαίου.

Αναδημοσίευση από το ΕΘΝΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ (26/2/06)*****

Καλό; Πολύ καλό! (Μην απορείτε για το αν κοιμάται τα βράδια ο Δόκτωρ Τζέκιλ. Βεβαίως και κοιμάται! Αλλά ξυπνά ο Μίστερ Χάιντ. Άβυσσος η ψυχή του Κλητήρος...

-----------------------------------------------

Πόσο γελοίοι μπορεί να είναι μερικοί άνθρωποι...

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Τα τανκς δεν βλέπω κι ανησυχώ...

Επίταξη, τι ωραία λέξη...
Μεταξύ άλλων η απόφαση του ΓΑΠ λέει "έχει προκαλέσει σοβαρή διαταραχή στην κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας", εμ καλά λέει πως θα πάμε διακοπές χωρίς βενζίνη ε; Τσ τσ τσ, τι αναισθησία! Α ρε Έλληνα... όταν θα σ' απολύσουν όμως εσένα και θα θες να βγεις στο δρόμο να φωνάξεις, θα έρθω και θα σου πω ότι με ενοχλείς ΡΕ γιατί θέλω να πάω για καφέ!

Γιατί δεν αναστέλλεται (μήπως το κατάργείται είναι πιο σωστό;) όλο το Σύνταγμα κύριε ΓΑΠ ; Τι ημίμετρα είναι αυτά;!
Βγάλτε διάγγελμα, τηλεοπτικό μάλιστα αφού «γράφεται» τόσο καλά με το πολιτικό πολιτισμό που αποπνέεται, που θα λέει ότι λόγω εκτάκτων συνθηκών και ελλειπούς (την ξέρετε τη λέξη ή να βάλω μια άλλη;) εθνικής κυριαρχίας αποφασίζουμε και διατάζουμε να πάρουμε τα τάδε μέτρα. Άλλωστε σε μη δημοκρατικά καθεστώτα δεν χρειάζεται να συμμετέχει κι ο λαός στις αποφάσεις. Θα γλιτώσετε και τόσα έξοδα σε προπαγάνδα.

Θα πρότεινα μάλιστα ακόμα πιο δραστικά μέτρα, οι αντιφρονούντες να εκτελούνται παραδειγματικά στο Σύνταγμα (είναι σημειολογικό το μέρος). Ε ένας, δύο, τρεις θα φοβηθούν οι υπόλοιποι και θα το βουλώσουν. Κάτι σαν κι αυτό που κάνει η Σέχτα (ε Μιχαλάκη; ξέρεις εσύ !)

Και βέβαια πόσο προφητικός (τυχαίο; Δεν νομίζω!) βγήκε ο κύριος Τέλλογλου όταν στις 28/4/10 έγραφε :
Κατ αρχήν γράφω “βασικό κορμό” το ΠΑΣΟΚ , άρα δεν θα είναι μόνο ΠΑΣΟΚ . Το ΠΑΣΟΚ ψηφίστηκε τον Οκτώβριο για να εφαρμόσει μία άλλη πολιτική από αυτή που τώρα χρειάζεται ο τόπος .Το ΠΑΣΟΚ δεν διαθέτει δημοκρατική νομιμοποίηση για τα μέτρα που θα ανακοινωθούν τα επόμενα 24ωρα .Να κάνουμε εκλογές; Δεν είμαστε αυτόχειρες .Άρα τι μένει; Μία κυβέρνηση σαν και εκείνη του Κωνσταντίνου Καραμανλή τον Ιούλιο του 1974 , από όλους τους πολιτικούς χώρους .Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να έχει έκτακτες εξουσίες ,για να το πω πιο απλά η χώρα είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης χωρίς δικτατορία αλλά ορισμένα άρθρα του συντάγματος πρέπει να βγουν “εκτός” η να ερμηνευτούν ανάλογα. Εκδηλώσεις σαν κι εκείνες του ΠΑΜΕ στον Πειραιά πρέπει να δίνεται η δυνατότητα κηρύσσονται αμέσως παράνομες με διαδικασίες αυτοφώρου , πρέπει να περιοριστεί το δικαίωμα της απεργίας αλλά και της διαμαρτυρίας σε ευαίσθητους τομείς(πχ πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας ,απεργία εκπαιδευτικών μέσα στις εξετάσεις ).Στο Βέλγιο πριν μερικά χρόνια μία τέτοια κυβέρνηση συνασπισμού προχώρησε σε αναστολή ορισμένων συνταγματικών διατάξεων για ένα διάστημα . Ο κ Παπανδρέου είναι ακατάλληλος για να ηγηθεί μιας τέτοιας κυβέρνησης “εθνικής ανάγκης” ,μπορεί να είναι αντιπρόεδρος της και υπουργός των Εξωτερικών αλλά επικεφαλής πρέπει να είναι κάποιος που να μην διστάζει μπροστά σε όποιο κόστος . Η μόνη προϋπόθεση που θέτει η κοινωνία είναι να μοιραστεί το βάρος δίκαια.

(από Κροτ πήρα το απόσπασμα γιατί στην σελίδα protagon στο σχετικό άρθρο «Το τίμημα της εκλογής» έχει αφαιρεθεί το συγκεκριμένο κομμάτι !!!)

Πάμε πολύ καλά! Εύγε μας!

Σημείωση : όλες οι απεργίες είναι συντεχνιακού τύπου… Αν είχαμε δημοκρατία όμως μάλλον δεν θα χρειάζονταν απεργίες…

Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

Τελικά δεν είμασταν και λίγοι

Συγκεντρώνω όλα τα μπλόγκια που συμμετείχαν στην παγκόσμια(χαχα) ημέρα Παγκάλου

1. Ακυβέρνητες Πολιτείες
2. Ο βιβλιοθηκάριος
3. Krotkaya
4. Καλώδια
5. Cynical
6. Πεντανόστιμη
7. Ροδιά
8. Ροίδη Εμμονές
9. Everything you know is wrong
10.Ημερολόγιο.taspanb
11.Ακανόνιστη
12.Κανάλι
13.Ιστορίες Συνομωσίας
14.Χώρα του ποτέ ποτέ
15.Ιστολόγιον
16.Γατουλέας
17.Busy Bee
18.Antidrasi and sex
19.Άνεμος
20.Στο περιθώριο
21.Το βυτίο
22.O κύριος ΑΜ
23.ngeor.net
24.Κόκκινο Μπαλόνι
25.Θέατρο Δρόμου
26.Βαθύ Κόκκινο
27.Can't hear yaaa
28.Τίποτα το σημαντικό
29.Φάρος (με λίγες μέρες καθυστέρηση αλλά αξίζει τον κόπο)
30.Ψυχραιμία(η επιστροφή)

έξτρα μπόνους ένα μπλογκ αφιερωμένο στον Αντιπρόεδρο της Κυβερνήσεως
punk-alos

δεν είμασταν και λίγοι τελικά ε;

η σειρά είναι τυχαία

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Παγκαλοούζ - ανανέωση

Υπήρξε μιαν ιδέα βλογική, η σημερινή μέρα να αφιερωθεί στον αξιαγάπητο αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως κ. Θεόδωρο Πάγκαλο.

Δύσκολο το εγχείρημα αυτό αφού αυτός ο ογκόλιθος της πολιτικής ζωής του τόπου έχει πει τόσα πολλά αξιόλογα πράγματα. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς…
Τα γεγονότα με τον Οτσαλάν, το βράδυ των Ιμίων κι ό,τι ακολούθησε, το αυθαίρετο πανωσήκωμα, τα καλά λόγια για τον Καρατζαφέρη ή μήπως τα κακά λόγια για τον Γιωργάκη όταν δεν τον συνέφερε κι ύστερα τα καλύτερα για αυτόν; Όσο για τα μαργαριτάρια που έχει πει για το ΚΚΕ τι να πει κάνεις; Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά!

Παρ’ όλα αυτά δυσκολεύομαι να θυμηθώ κάτι που να έχει κάνει στην καριέρα του είτε ως βουλευτής είτε ως υπουργός που να έχει μείνει στην πολιτική ιστορία. Μια υπουργική απόφαση, ένα νόμο, κάτι βρε αδερφέ άξιο πολιτικού λόγου. Απορώ λοιπόν σε κάποια χρόνια που όλοι θα έχουμε πεθάνει ως τι θα τον αναφέρει η εγκυκλοπαίδεια…

Ναι το μόνο σίγουρο είναι, αφού όλοι το καταμαρτυρούν, ότι είναι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος. Για μένα πάντως ένας έξυπνος άνθρωπος που ασχολείται με την πολιτική, αν την εξυπνάδα του δεν την χρησιμοποιεί για το συμφέρον του λαού τότε είναι το λιγότερο ανήθικος. Να τον χαίρονται όσοι τον ψηφίζουν κάθε φορά!








Στην σημερινή μέρα που ξεκίνησε από τις Ακυβέρνητες Πολιτείες και τον Βιβλιοθηκάριο μέχρι στιγμής συμμετέχουν : Krotkaya, Καλώδια, Cynical, Πεντανόστιμη, Ροδιά, Ροίδη Εμμονές, Everything you know is wrong, Ημερολόγιο.taspa, Ακανόνιστη, Κανάλι, Ιστορίες Συνομωσίας, Χώρα του ποτέ ποτέ, Ιστολόγιον, Γατουλέας, Busy Bee, Antidrasi and sex, Άνεμος, Στο περιθώριο, Το βυτίο, , Ο κύριος ΑΜ, ngeor.net, Κόκκινο Μπαλόνι, Θέατρο Δρόμου, Βαθύ Κόκκινο, Can't hear yaaaa,

Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Βιβλιομετρώ

Ο αγαπητός Βιβλιοθηκάριος (γιατί άραγε αυτός;) παρήγγειλε ανάρτηση με θέμα τα βιβλία που αγαπήσαμε. Μόλις διάβασα την «παραγγελιά» του το πρώτο βιβλίο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν «Τα Ξύλινα Σπαθιά» του Παντελή Καλιότσου. Βιβλίο που διάβασα και ξαναδιάβασα, και τώρα που το σκέφτομαι ευκαιρία να το ξαναδιαβάσω. Θυμάμαι το κόκκινο εξώφυλλο με τα μικρά στρατιωτάκια με τα σπαθιά, τον κύριο Γουργούρη, ο ψηλός ξερακιανός φαρμακοποιός, τον μπάρμπα-Γάντζο με την ελιά και βέβαια τη φράση «Αθανάσιος Κουτσούκης στον πίνακα!» που τι λέω μέχρι σήμερα! ϊσως το πιο αγαπημένο μου αφού το θυμάμαι μετά από τόσα χρόνια.





Υστέρα ήρθαν τα κλασικά της Αλκής Ζέη «Το καπλάνι της βιτρίνας» και της Ζωρζ Σαρρή «Κρίμα κι άδικο», φαντάζομαι όλοι θα έχουν γράψει γι' αυτά. Υστέρα ακολούθησε η «Αστραδενή» της Ευγενίας Φακίνου, βιβλίο που μ’ έκανε να πάρω το (τότε) 131 και να ζητήσω το τηλέφωνο της κας Φακίνου και να πιάσω μετά να τηλεφωνώ σε όλους τους Φακίνους και τις Φακίνου μόνο και μόνο για να της πω πόσο πολύ με συγκίνησε και μου άρεσε η Αστραδενή. Δυστυχώς μετά από πέντε αποτυχημένα τηλέφωνα δεν την βρήκα ποτέ. Το λέω τώρα λοιπόν, να ’στε καλά κύρια Φακίνου με την Αστραδενή κατάλαβα τι θα πει δύναμη ψυχής, τι θα πει γυναίκεια υπομονή και γυναικεία υπεροχή.

Παράλληλα βέβαια διάβαζα τους «Πέντε Φίλους», οι πέντε φίλοι πάνε διακοπές, οι πέντε φίλοι και το τροχοσπιτο, οι πέντε φίλοι αυτό οι πέντε φίλοι εκείνο, οι πέντε φίλοι έτσι οι πέντε φίλοι αλλιώς κτλ κτλ και φυσικά τον Μικρό Βρικόλακα. Τι τέλειος ο Ρούντολφ, βρικόλακας που δεν του άρεσε να πίνει αίμα! Ζούσα κι εγώ τις περιπέτειες του και φανταζόμουν πως στην προηγούμενη μου ζωή ήμουν σίγουρα βρικόλακας αφού είχα τους ίδιους μυτερούς κυνόδοντες με τον Ρούντολφ.

Κάποια στιγμή αρκετά αργότερα έπεσε στα χέρια ένα βιβλίο του Νίκου Χουλιάρα του γνωστού ζωγράφου. «Εργαστήρι του ύπνου» λεγόταν και περιέγραφε τα όνειρα του συγγραφέα. Ερωτεύτηκα το εξώφυλλό με την πρώτη ματιά. Βιβλίο πίνακας που θα μπορούσε να αποτελέσει έκθεση ζωγραφικής από μόνο του.

Είναι μερικά βιβλιά που σου δημιουργούν τόσο έντονα συναισθήματα που δεν ξέρεις κι ο ίδιος το γιατί. Ένα απο αυτά είναι τα "Άγρια φοινικόδεντρα" του Γουίλιαμ Φώκνερ. Μυθιστόρημα σαν τυφώνας, άγριο πραγματικά που πολύ θα θέλα να μπορώ να το γυρίσω ταινία. Μπορεί και να έχει γυριστεί δεν ξέρω.

Δεν θα μιλήσω για τα κλασσικά αριστουργήματα του Καζαντζάκη και του Παπαδιαμάντη, όλοι τα ξέρουμε αυτά τα βιβλία και τα έχουμε διαβάσει. Και είναι κι άλλα πολλά Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Παιδικά και μη. Πώς να τα πει όλα κάνεις; Ποιους συγγραφείς να θυμηθεί; Καρκαβίτσας, Πηνελόπη Δέλτα, Βασιλικός, Ξανθούλης, Λιλή Ζωγράφου, Καμύ, Γκόγκολ, Τουέιν, Πόε και Θέμελης, Μιχαηλίδης, Ιούλιος Βερν, Οργούελ, Σαιντ Εξυπερύ, Κοέλο, Ομηρόλη, Ζατέλη, Σαλίντζερ. Και πόσους ξεχνάω… και Ιστορία του ματιού του Ζωρζ Μπατάιγ, Άρωμα του Πατρικ Ζισκιντ, Έρως του Χελμουτ Κρωσσερ(Krausser), Αθηνά ευτυχώς που δεν γεννήθηκα όμορφη του Κώστα Καρακάση, Η Αιγυπτία και Η κόρη του Νείλου του Σινουέ, Αγγελίνα του Κασόλα, Ο βαρώνος του Τσικληρόπουλου, Το νησί της Χισλοπ…

Ουφ δεν μπορώ να σκεφτώ άλλα, δεν τελειώνει ο κατάλογος αυτός.

Μπορώ να πω για τα τρία πιο πρόσφατα που διάβασα. Το πρώτο είναι του Δημήτρη Δημητριάδη Η ζάλη των ζώων πριν από τη σφαγή εξαιρετικό, να το διαβάσετε οπωσδήποτε. Δεν είναι μυθιστόρημα, είναι θεατρικό. Το τέλειωσα μέσα σε 2 ώρες ένα σαββατιάτικο πρωί και εννοείται πως θέλει και δεύτερη ανάγνωση. Είναι το πρώτο που διαβάζω του Δημητριάδη και περιμένω την επανέκδοση του Πεθαίνω σα Χώρα, το πιο γνωστό του, για να το πάρω κι αυτό. Η Ζάλη είναι ένα περίέργο ανάγνωσμα. Γυρνόντας και την τελευταία σελίδα ένιωσα σαν σαρκοφάγο φύτο με περικοκλάδες που έχει αγκαλιάσει το θύμα κι άρχιζει να το απομυζά. Το θύμα είναι το νόημα του βιβλιού.

Το δεύτερο είναι του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη Αστοχία Υλικού. Σύγχρονο μυθιστόρημα με άμεση γραφή και εξαιρετικής συναισθηματικής φόρτισης. (είδες; τα καλύτερα για σένα Π.Χ.). Δεν είναι εύπεπτο αναγνωσμα καθόλου και σε κάνει να νιώθεις πως ίσως να συμβεί και σε σένα ότι και στον ήρωα. Συστήνω ανεπιφύλακτα και τα προηγούμενά του βιβλία "Καλά μόνο να βρεις" και "Τρεις μνήμες και δυο ζωές".

Το τρίτο δεν είναι ένα βιβλίο αλλά πολλά του ίδιου συγγραφέα που τείνει να γίνει πολύ αγαπημένος, το όνομα αυτού Φερνάντο Πεσσόα ή Μπερνάντο Σοάρες. Ξεκίνησα με τον Αναρχικό τραπεζίτη και συνέχισα με το Ταξίδι στην Άβυσσο η ώρα του διαβόλου, Πίσω από τις μάσκες και τώρα διαβάζω Το Βιβλίο της Ανησυχίας και πολύ μου αρέσει, ευτυχώς είναι δύο τόμοι και θα αργήσει να τελειώσει!

Αυτά!

Κλείνοντας να ευχηθώ υγεία και μακροημέρευση χαχαχαχαχα!
Σαν μπλογκερ που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να σας χαιρετίσω για καλοκαίρι. Δεν φεύγω ακόμα αλλά ξέρετε πως είναι αυτή η εποχή...θάλασσα, ποτά, γάμοι...που καιρός για αναρτήσεις. Να έχετε όλοι ένα όμορφο καλοκαίρι και, εκτός αν γίνει επανάσταση, θα τα πούμε ξανά από Σεπτέμβρη. Καλά μπάνια!

Ε μπορεί να ξαναγράψω μέχρι τότε αλλά δεν εγγυώμαι, μείνετε συνδεδεμένοι !





Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Το Κτήνος δεν χορταίνει ποτέ !

Άνθρωπος : δίποδο θηλαστικό παμφάγο με δυνατότητα μετατροπής του σε τετράποδο σαρκοβόρο. Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται μόνον σωστή πολιτική.

Άνθρωπος : έλλογο όν με δυνατότητα μετατροπής σε ανεγκέφαλο οργανισμό. Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται μόνον σωστή ενημέρωση.

Άνθρωπος : έμψυχος οργανισμός με δυνατότητα μετατροπής σε αναλώσιμο είδος. Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται μόνον σωστός μηχανισμός εξουσίας.

Άνθρωπος : είδος με επιτεύγματα υψηλής πνευματικής δημιουργίας με δυνατότητα μετατροπής σε καταναλωτικό μονοκύτταρο οργανισμό. Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται μόνο σωστό οικονομικό σύστημα.

-------------------------------

Αυτό το Κτήνος μοιάζει να μην χορταίνει με τίποτα. Τρέφεται με ανθρώπινη σάρκα. Όταν δεν βρίσκει θύματα τρέφεται με όρο προπαγάνδας τον λεγόμενο και ΜΜΕ. Ο ορός αυτός περιέχει συμπυκνωμένη φαιά ουσία που απομυζά από τους ανυποψίαστους πολίτες. Όσοι περισσότεροι βλέπουν τηλεόραση, όσοι περισσότεροι διαβάζουν εφημερίδες και ακούνε ραδιόφωνο, τόσο περισσότερες δυνάμεις συγκεντρώνει το Κτήνος ώστε να παραμείνει ζωντανό μέχρι να βρει το επόμενο θύμα του.

Όμως εσύ ανυποψίαστε πολίτη, φυλάξου ! Κάποια στιγμή θα έρθει και η σειρά σου (αν δεν έχει ήδη έρθει). Τότε θα πονέσεις, τότε θα κλάψεις, τότε θα ματώσεις.
Μέχρι τότε μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος. Μέχρι τότε μπορείς να συνεχίσεις να κάνεις την δουλειά σου για να τα βγάλεις πέρα, με δυσκολία μεν, αλλά θα τα καταφέρεις ναι. Μέχρι τότε μπορείς να απολαμβάνεις την πλάσμα τηλεόρασή σου με το νέο ψηφιακό σήμα Digea. Μέχρι τότε μπορείς να συνεχίσεις να στηρίζεις αυτό το σύστημα αφού δεν κάθισες ποτέ να σκεφτείς αν υπάρχει άλλο.
Δεν πειράζει όμως, ξέρεις γιατί ; Γιατί κάποια στιγμή θα έρθει και η σειρά σου…

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Propaganda non stop ή όχι άλλο κάρβουνο

Σίγουρα ότι ήρθε καλοκαίρι είναι σχέδιο του συστήματος. Έχουμε χαλαρώσει, η ζέστη μας κάνει να βαριόμαστε ακόμα και να γκρινιάξουμε, οι συναυλίες πολλές και καλές, οι παραλίες επίσης. Μοχίτα και μαργαρίτες μας καλούν σε γλυκές καλοκαιρινές βραδιές. Ποιος νοιάζεται μωρέ τώρα για εργασιακά, ασφαλιστικά, φορολογίες, ΔΝΤ και τρόικες... Δε βαριέσαι μωρέ ! Εσύ που θα πας διακοπές ; Ακόμα να κανονίσεις ; Ε καλά δεν πειράζει φέτος έχει κρίση κάπου θα βρούμε να «κλείσουμε». Κι ύστερα πάλι έξω γιατί η ζέστη στην Αθήνα δεν αντέχεται, ένα χαλαρό ποτάκι, μπανάκι στη θαλασσίτσα, σαγιονάρα, σαλβάρι, βερμουδίτσα…

Εκεί μέσα όμως στην ΤιΒι η προπαγάνδα καλά κρατεί ! Ο Λοβέρδος πάλι κλαψουρίζει σε κάποιο κανάλι, «αχ καλέ δεν τα θέλω τα μέτρα αλλά τι να κάνω κι εγώ, ένας απλός υπάλληλος είμαι», ο ΓΑΠ γυρνάει σε διάφορα ξένα ΜΜΕ και σε άπταιστα αμερικάνικα αναλύει (τρόπος του λέγειν) πόσο άσχημα είναι τα πράγματα αλλά έχουμε τόσο καλό performance μέχρι στιγμής που θα τα καταφέρουμε, ο Pretender αναλύει σε άρθρα πόσο κακιά είναι η Μερκελ που δεν στηρίζει το ευρώ, ο Πορτοσάλτε ωρύεται για τα κακά λαμόγια που έστηναν κομπίνες σε βάρος του Δημοσίου Χρήματος, ενώ ο Παπαδημητρίου βρήκε τη ρίζα του προβλήματος : ο δημόσιος υπάλληλος (τι άλλο;). Πιασ’ τ’ αυγό και κούρευτο δηλαδή.

Κι εμείς ; Εμείς τι κάνουμε τώρα ; Ποιο είναι το σχέδιο βρε παιδιά ; Τίποτα ; Αναβολή λόγω θέρους ; Κλειστά λόγω διακοπών ; Ή μήπως απλώς περιμένουμε την αφορμή ; Περιμένουμε την τελευταία πράξη του δράματος κι ύστερα θα σηκωθούμε από τις θέσεις μας ;

Χθες είδα κάποιον να ψάχνει σε κάδο σκουπιδιών, απ’ αυτούς τους μικρούς που είναι πάνω στις κολώνες, βρήκε κάποιο σακουλάκι από τυρόπιττα που είχε κάποιο υπόλοιπο μέσα, το πήρε, το έφαγε. Και τι να κάνεις ; Τι μπορείς να κάνεις ;



Πολύ καλή η εμφάνιση της Μόνικας στον Λυκαβηττό, τα δώσε όλα και ταξίδεψε το κοινό σε μέρη ομορφιάς και γαλήνης.

Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

Μέθεξη

Ηρώδειο. Βράδυ. Ησυχία.

Φώτα στη σκηνή, πέντε μουσικοί κι ένας ψαρομάλλης στην σκηνή που πλησιάζει στο μικρόφωνο, με το χέρι του κάνει νόημα, τα όργανα να παραμείνουν βουβά, μια φωνή που δεν είναι φωνή αλλά ψυχής λαλιά ψιθυρίζει «θα ανεβώ στον ουρανό, να ρωτήξω τον Θεό…», το κοινό παραδίνεται σε μια μοναδική ένωση «που ‘σαι πετροπέρδικα μου, που ‘σαι πετροπέρδικα μου…». Ήταν εκείνη τη στιγμή που άκουσα τους αρχαίους βράχους να τραγουδούν, άκουσα χιλιάδες φωνές αιώνων να ενώνονται με το σήμερα και να ψέλνουν ό,τι πιο μελωδικό έχω ακούσει. Μια χορωδία που θα τη ζήλευε και ο πιο απαιτητικός μαέστρος. Μια μελωδία χάδι, μια μελωδία εξομολόγηση, μια μελωδία ρυάκι.

Είναι κάποια πράγματα που δεν περιγράφονται με λέξεις. Πώς να περιγράψεις όταν όλα γύρω σου είναι τόσο γαλήνια, όταν κρυώνεις αλλά το μέσα σου βράζει, όταν γελάς από χαρά αλλά τα μάτια σου βουρκώνουν από λύπη, όταν κλείνεις τα μάτια, απλώνεις τα χέρια και ενώνεσαι με χιλιάδες αγνώστους ;

Είναι κάποιοι άνθρωποι που πατούν στη γη αλλά δεν τους αγγίζει, είναι κάποιοι άνθρωποι που κατοικούν στον ουρανό, είναι κάποιοι άνθρωποι που συνομιλούν με τον Θεό… Ένας από αυτούς είναι και ο Ψαραντώνης. Ένας άνθρωπος θηρίο με φωνή που δεν βγαίνει από το στόμα αλλά από τα πιο βαθιά πηγάδια της ψυχής, του έρωτα, της αγάπης, του πόνου.



Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Το κράτος του Ισραήλ δολοφονεί για άλλη μια φορά !

Η ανθρωπιστική νηοπομπή "ένα καράβι για τη Γάζα" μετρά ήδη 2 νεκρούς ! Γίνεται λόγος για 16... Πλέον τα πράγματα παίρνουν άλλες διαστάσεις. Εδώ ενημέρωση από την επίσημη ιστοσελίδα. Εδώ ενημέρωση από το ζούγκλα με βίντεο. Εδώ ενημέρωση απο τον ΣΚΑΙ

Άνθρωποι σαν κι εμάς διαλέγουν την αυτοθυσία για να πέρασουν ένα μήνυμα. Για να δείξουν την αλληλεγγύη τους σε ένα λαό που έχει υποφέρει τόσα πολλά για ένα κομμάτι γη, για λίγη αξιοπρέπεια. Καλό θα ήταν η ελληνική κυβέρνηση να ξύπνησει και να αποφασίσει πως πρέπει επιτέλους να προστατεύσει τους πολίτες της, ίδιως μάλιστα όταν αυτοί βρίσκονται σε διεθνή ύδατα, και να πάρει θέση.

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Ο ταύρος, το κουνούπι κι ένας σκύλος

Ένας άνθρωπος προσπαθούσε να περάσει έναν φράκτη. Τον είδε, λοιπόν, ένας παρακείμενος ταύρος και, σπεύδοντας προς βοήθειά του, τον άρπαξε με τα κέρατά του και τον πέταξε από την άλλη πλευρά του αγρού. Ύστερα, βλέποντας τον ευεργετημένο να συνεχίζει τον δρόμο του δίχως ούτε ένα ευχαριστώ, του φώναξε :

«Παρακαλώ, παρακαλώ. Καθήκον μου!»

«Φυσικά εγώ έχω διαφορετική άποψη», του απάντησε ο άνθρωπος. «Κρατήστε, λοιπόν, τις ευχαριστίες σας μέχρι να μπορώ πραγματικά να σας εκφράσω την ευαρέσκειά μου. Επί του παρόντος, δεν ζήτησα τη βοήθειά σας».

«Εντούτοις», αντέτεινε ο ευεργέτης, «επιθυμούσατε να περάσετε τον φράκτη». «Εντούτοις», του αντιγύρισε ο άνθρωπος, «επιθυμούσα να περάσω τον φράκτη με τον τρόπο μου και όχι με τον δικό σας».

Ούτος ο μύθος δηλοί πως ενώ το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει, κάτι είναι και το μέσο.

----------------------------------------------------------

Τελικά το ζητούμενο δεν είναι το αν αλλά το πώς…

-----------------------------------------------------------

Ένας σπάταλος που αρπάχτηκε με τη γυναίκα του για τα έξοδα του σπιτιού την έβγαλε μαζί με τα παιδιά έξω στο γρασίδι, σκοπεύοντας να την κάνει παράδειγμα προς αποφυγή. Με επιθετικό ύφος στράφηκε στα βλαστάρια του και είπε :

«Θα δείτε με τα μάτια σας, αγαπούλες μου, πως τα οικογενειακά παραπτώματα τιμωρούνται πάντοτε με αίμα. Αυτό να το βάλετε καλά στο μυαλό σας και να είστε συνετοί».

Δεν είχε προλάβει να τελειώσει τα λόγια του, όταν ένα λιμασμένο κουνούπι κάθισε στη μύτη του, και άρχισε να τον βοηθά στην παράδοση του μαθήματος.

«Εξυπηρετικέ μου φίλε», είπε ο άνδρας, «όταν θα χρειαστώ επεξηγήσεις με εικόνες από τα πετεινά του ουρανού, ίσως να σε διορίσω σ’ αυτή τη θέση. Το βαθύ ενδιαφέρον που δείχνεις για τις υποθέσεις μου είναι, για την ώρα, κάπως ενοχλητικό».

«Δεν συμφωνώ», θ’ απαντούσε το κουνούπι αν δεν ήταν απασχολημένο, «και είμαι πεπεισμένος πως οι αντίστοιχες απόψεις μας είναι τόσο εκ διαμέτρου αντίθετες ώστε να μην έχω την παραμικρή ελπίδα συμβιβασμού σε δευτερεύοντα θέματα. Ας είμαστε ευχαριστημένοι που στο κύριο ζήτημα της αφαίμαξης συμφωνούμε απόλυτα».

Όταν το έντομο τελείωσε, οι πεποιθήσεις του ανδρός δεν είχαν αλλάξει στο ελάχιστο, ήταν όμως πολύ αδύναμος για να ξαναρχίσει τη συζήτηση. Και παρ’ όλο που το αίμα νερό δεν γίνεται, τα παιδιά αναγκάστηκαν να ομολογήσουν πως ο ξένος πήρε το καλύτερο μερίδιο.

Αυτός ο μύθος είναι όντως διδακτικός.

-------------------------------------------------

Υπόθεση εργασίας : αντικαταστήστε τη λέξη σπάταλος με την λέξη εξουσία, αντιστοιχήστε στις λέξεις γυναίκα και παιδιά την έννοια λαός. Στην θέση του κουνουπιού μάλλον είστε αρκετά ευφυείς για να βρείτε ποιος ρόλος ταιριάζει.

-------------------------------------------------

Ένας σκύλος συνάντησε στον δρόμο του μια περίεργη γάτα, την έπιασε από την ράχη και την ταρακούνησε με ζήλο αρκετή ώρα. Ύστερα, πετώντας τη σ’ ένα χαντάκι, σχολίασε με σοβαρότητα :

«Ορίστε, αγαπητό μου αιλουροειδές! Νομίζω πως αυτό θα σου γίνει καλό μάθημα. Και καθώς η τιμωρία έχει πάντα αναμορφωτικό σκοπό, θα πρέπει να μου χρωστάς χάρη που καταδέχτηκα να την εφαρμόσω σ’ εσένα».

«Δεν θέλω ν’ αμφισβητήσω το δικαίωμα σου να με τρομάζεις», είπε η γάτα ξαναβρίσκοντας την ανάσα της, «όμως θα ήθελα να μάθω ποιος σου έδωσε την άδεια να μου κάνεις κήρυγμα. Επίσης, αν αυτό δεν το κρίνει ανάρμοστο το σεβαστό δικαστήριο, θα επιθυμούσα να πληροφορηθώ τη φύση του αδικήματός μου. Έτσι, ίσως εννοήσω καλύτερα τον χαρακτήρα του μαθήματος που μου δόθηκε με την τιμωρία.

«Αφού είσαι τόσο περίεργη», απάντησε ο σκύλος, «σε τρομάζω γιατί είσαι πολύ αδύναμη για να με τρομάξεις εσύ».

«Με άλλα λόγια», ανταπάντησε η γάτα, συμμαζεύοντας τα χάλια της όσο καλύτερα μπορούσε, «με δαγκώνεις για τον λόγο στον οποίο χρωστάς την ύπαρξη σου».

Η απάντηση του σκύλου χάθηκε στους αιθέρες, όπου εκείνη ακριβώς τη στιγμή εκτοξεύθηκε από την κλωτσιά ενός διερχόμενου αλόγου.

Το ηθικό δίδαγμα αυτού του μύθου δεν μπορεί να δοθεί μέχρι να κατέβει κάτω ο σκύλος και να κλείσει τη συζήτηση με το συνηθισμένο απόφθεγμα.

---------------------------------------------------------

Καμιά φορά συμβαίνει ανατροπή των συσχετισμών…

----------------------------------------------------

Τρεις μύθοι του Πέρση Ζάμπρι από τις Ιστορίες για αραχνιασμένα κρανία, Άμπροουζ Μπηρς, εκδόσεις Ηλέκτρα