Δημοκρατία NO MORE!

Τώρα είμαστε ήσυχοι. Τώρα ξέρουμε. Τώρα πια δεν έχουμε δημοκρατία ούτε κατ 'επίφαση και ούτε για πλάκα.

Κι όταν πια τα λόγια σου φαίνονται τόσο άχρηστα σε αυτονόητες έννοιες άσε τους άλλους να τα πουν που τα λένε και καλύτερα.

-----------------------------------------

εκεί που ανακατεύονται το χρυσάφι, η λάσπη και το αίμα.

Η κωμωδία από την τραγωδία τελικά απέχει ελάχιστα. Σε εποχές Δημοκρατίας-λάστιχο οι όποιες αποστάσεις εξαφανίζονται. Το γελοίο ενυπάρχει σε απόλυτη αρμονία με το τραγικό. Φυσιολογικό λοιπόν η παράκρουση να αποκαλείται κοινή λογική. Η προχωρημένη σήψη του πολιτικού συστήματος γεννά τερατογενέσεις. Είναι η εποχή των μεταλλαγμένων βρυκολάκων. Τους συναντάμε πλέον σε υπουργικούς θώκους στον ρόλο των εγγυητών του ομαλού δημοκρατικού πολιτεύματος. Είναι οι ίδιοι που μέχρι πριν μερικά χρόνια αποτελούσαν τον κύριο εχθρό του. Γραφικοί βιβλιοπώλες σε σκουπιδοκάναλα, πολιτικοί ηγέτες Πατριωτικών μετώπων-υμνητες της επταετίας. Προφανώς το αστικό σύστημα δεν έχει καθόλου αναστολές στο να συμμαχήσει μαζί τους. Ούτε και στον μεσοπόλεμο, στην Γερμανία, είχε πρόβλημα να το κάνει, με τα γνωστά επακόλουθα. Ήταν, είναι και θα είναι οι προνομιακοί συνομιλητές του.

Σήμερα, στην αυγή μιας Νέας Δεξιάς με δήθεν απολίτικα-trendy τεχνοκρατικά χαρακτηριστικά, η οποία εκφράζεται μέσω think tank με συγκεκριμένες ιδεολογικές αναφορές, η πολιτική, η οικονομία, ο χρηματοπιστωτικός τομέας και ειδικά η νομοθετική εξουσία συγχωνεύονται σε ένα ενιαίο σύνολο. Το μαύρο βαπτίζεται άσπρο και οι διάβολοι καλόγεροι, ενώ οι όροι ανάλυσης που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε τις συγκεκριμένες διεργασίες κινδυνεύουν σοβαρά να χαρακτηριστούν πλέον ως ανεπαρκείς. Επί της ουσίας αυτό που παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τις εξελίξεις που τρέχουν όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην γείτονα Ιταλία, είναι η εδραίωση μιας νέας χρηματοπιστωτικής αριστοκρατίας. Η περιγραφή αυτής της τάξης από τον Μαρξ στους Ταξικούς αγώνες στη Γαλλία παραμένει επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε:

«Επί Λουδοβίκου- Φιλίππου…η χρηματοπιστωτική αριστοκρατία…εγκατεστημένη στο θρόνο, υπαγόρευε τους νόμους στα Νομοθετικά Σώματα και μοίραζε τα δημόσια αξιώματα, από τα υπουργεία μέχρι τα καπνοπωλεία…Εξαιτίας του γεγονότος ότι διηύθυνε το Κράτος κατείχε όλες τις συντεταγμένες δημόσιες εξουσίες, κυριαρχούσε στην κοινή γνώμη μέσω της δύναμης των γεγονότων και του Τύπου…αναπαράγονταν…η ίδια πορνεία…η ίδια δίψα για πλουτισμό, όχι μέσω της παραγωγής, αλλά μέσω της κλοπής του προϋπάρχοντος πλούτου των άλλων…Εκεί η απόλαυση γίνεται χυδαία, εκεί ανακατεύονται το χρυσάφι, η λάσπη και το αίμα».

αναδημοσίευση από ακυβέρνητες πολιτείες

---------------------------------------------------------

Λουκάς Παπαδήμος: Ο ευπατρίδης των τραπεζών

Λομπίστας του πολυεθνικού κεφαλαίου διορίζεται πρωθυπουργός ερήμην του λαού. Αντιδημοκρατική εκτροπή που πρέπει να ματαιωθεί με μαζικές και αποφασιστικές λαϊκές κινητοποιήσεις.

Του Γιώργου Βασσάλου

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συμφώνησαν τελικά, μετά από μαραθώνιες διαβουλεύσεις, να διορίσουν από κοινού τον Λουκά Παπαδήμο ως πρωθυπουργό. Δημοκρατική Συμμαχία και ΛΑΟΣ στήριξαν ενθουσιωδώς τη διαδικασία αυτή, ενώ το ίδιο έκαναν πιο διακριτικά και η Δημοκρατική Αριστερά και οι Πράσινοι. Οι δυνάμεις αυτές συγκροτούν πλέον επισήμως το «κόμμα της τάξης» που βάζει πλάτη για να εφαρμοστεί η θέληση του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου, πάνω στον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό που ήδη ανέτρεψε με τις κινητοποιήσεις του έναν πρωθυπουργό που δεν τον εκπροσωπούσε πια με καμία έννοια.

Το μέτωπο των πολιτικών αυτών δυνάμεων βάζει στο τιμόνι της χώρας έναν άνθρωπο που με καμία διαδικασία δεν έχει επιλέξει ο ελληνικός λαός.

Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι τυχαίος. Είναι μέλος του λόμπι που ονομάζεται Trilateral Commission (Τριμερής Επιτροπή). Πρόκειται για οργανισμό που έφτιαξαν στη δεκαετία του ’70 εκπρόσωποι πολυεθνικών εταιρειών από τα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα της τότε εποχής (ΗΠΑ, Δ. Ευρώπη, Ιαπωνία) και είχε ως ρητό στόχο τον περιορισμό των δημοκρατικών κατακτήσεων των λαών και την αύξηση της εξουσίας των εταιρειών αυτών.

Ιδού τι λέγεται για το λόμπι αυτό από την Αυστραλή ακαδημαϊκό Sharon Beder:

H Trialteral Commission είναι ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο δίκτυα εταιρειών μπορούν να εντάξουν υψηλά ιστάμενους σε κυβερνήσεις και δημόσιες διοικήσεις μέσα σε συμμαχίες εναντίον της δημοκρατίας. Η Τριμερής Επιτροπή δημιουργήθηκε για να “διαμορφώσει τη δημόσια πολιτική” σε μια εποχή που η δημοκρατία έθετε εξοργιστικά εμπόδια στις πολυεθνικές. Το 1975, η Τριμερής Επιτροπή δημοσίευσε μια έκθεση με τίτλο “Η Κρίση της Δημοκρατίας”. Ανάμεσα στους συγγραφείς της ήταν ο γνωστός αντιδραστικός Samuel Huntington. Η έκθεση διαπίστωνε ότι “κάποια από τα προβλήματα διακυβέρνησης σήμερα οφείλονται στην υπερβολική δημοκρατία”. Η έκθεση είπε επίσης ότι “χρειάζεται πράγματι ένας βαθμός περιορισμού της δημοκρατίας” και ακόμα ότι “η αποτελεσματική λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτικού συστήματος απαιτεί ένα βαθμό απάθειας και μη ανάμειξης ενός μέρους ατόμων και ομάδων”. Ιδού λοιπόν η ομάδα πίεσης της οποίας είναι μέχρι σήμερα μέλος ο κύριος Παπαδήμος και της οποίας ακριβώς την ιδρυτική αποστολή έρχεται να εκπληρώσει στην Ελλάδα: να επιβάλει την απάθεια στον ελληνικό λαό που αγωνίζεται ενάντια στα άδικα μέτρα και να «μετριάσει» το δικαίωμά του να διαλέγει ποιος θα τον κυβερνάει.

Ο ιδρυτής και επίτιμος πρόεδρος της Τριμερούς Επιτροπής David Rockfeller εξήγησε το σκοπό ύπαρξής της, λέγοντας ότι «πρέπει να μειωθεί ο ρόλος της κυβέρνησης. Κάποιος πρέπει να αναλάβει αυτά που έκανε η κυβέρνηση και οι εταιρείες φαίνονται να είναι οι οντότητες που είναι πιο λογικό να το κάνουν αυτό». Αυτό ακριβώς προβλέπει και το πρόγραμμα της Τρόικας που έρχεται να εφαρμόσει ο κύριος Παπαδήμος. Την παράδοση όλων των λειτουργιών της ελληνικής κοινωνίας σε πολυεθνικά αρπακτικά που είναι στην πράξη τα ίδια με αυτά που τον επέβαλαν μέσω του ελέγχου που ασκούν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στην κυρία Μέρκελ και στον κύριο Σαρκοζί.

Στις 7 Νοεμβρίου, οι Financial Times έγραψαν: «...πρωτοκλασάτοι πολιτικοί, επιχειρηματίες και λομπίστες διενεργούν εντατικές συζητήσεις για να εντοπίσουν υποψηφίους για υπουργικές θέσεις στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας». Να πώς σχηματίστηκε η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου ερήμην του λαού και με τις μεγάλες εταιρείες να έχουν καθοριστικό ρόλο.

Ο Λουκάς Παπαδήμος είναι επίσης ο πρώην υποδιευθυντής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ενός μη εκλεγμένου οργανισμού που δεν είναι υπόλογος σε κανέναν και καθορίζει την πολιτική του με βάση τις οδηγίες που παίρνει από σώματα εκπροσώπων του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Τέτοια σώματα είναι η Ομάδα των Τριάντα [1] και το Σκιώδες Συμβούλιο της ΕΚΤ (δείτε τα μέλη του στο τέλος αυτού του άρθρου).

Την πολιτική θέληση των τραπεζών που συμμετέχουν σε αυτά τα λόμπι εκπλήρωνε και ο κ. Παπαδήμος όταν ήταν υποδιευθυντής της ΕΚΤ. Αποτελεί λοιπόν δοκιμασμένο μέλος της παγκόσμιας τραπεζικής ελίτ και αυτήν κυρίως αντιλαμβάνεται ως τη «μητέρα-πατρίδα» του.

Δεν πρέπει να αναμένεται λοιπόν ότι ο κύριος αυτός θα «χρησιμοποιήσει τις γνώσεις του και τις επαφές του για να ωφελήσει τον ελληνικό λαό», όπως λένε τα παπαγαλάκια. Πρόκειται για εκπρόσωπο του διεθνούς τραπεζικού και πολυεθνικού κεφαλαίου που έρχεται με τρόπο ανάλογο που τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα έφεραν στην εξουσία τον Μεταξά τη δεκαετία του ’30, καθώς και με τη θετική έγκριση των ευρωπαϊκών ελίτ.

Είναι άκρως αυτο-εξευτελιστικό για τις ίδιες τις ευρωπαϊκές ελίτ που αποδέχονται –αν δεν επιβάλλουν– το πρόσωπο αυτό που ήταν επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος το διάστημα που η Ελλάδα διαστρέβλωσε τα δημοσιονομικά της μεγέθη ώστε να μπει στο Ευρώ. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει πόσο ψεύτική ήταν η –έτσι κι αλλιώς δέκα χρόνια καθυστερημένη– οργή των «ευρωπαίων εταίρων» για τη χάλκευση των στατιστικών, που φυσικά δεν έγινε μόνο στην Ελλάδα. Από κοινού οι ευρωπαϊκές ελίτ με την ελληνική αστική ηγεσία σχεδίασαν την είσοδο της χώρας στο ευρώ, μαζί και τώρα σχεδιάζουν μια νέα αντιδημοκρατική εκτροπή ενάντια στα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Βασική αποστολή του Λουκά Παπαδήμου είναι να επιβάλει στον ελληνικό λαό με αντιδημοκρατικό τρόπο την απόφαση της τελευταίας συνόδου της ΕΕ που προβλέπει την εγκατάσταση ελεγκτών της Κομισιόν (βλέπε task force) και της ΕΚΤ σε όλα τα υπουργεία, τη διαχείριση του τραπεζικού συστήματος απευθείας από την Τρόικα καθώς και το αποικιακό σχέδιο «Ήλιος» με το οποίο ξένες πολυεθνικές θα κλέβουν ηλιακή ενέργεια από την Ελλάδα για να καλύψουν ενεργειακές ανάγκες αλλού.

Δεν υπάρχει λοιπόν άλλη αξιοπρεπής πολιτική επιλογή πέρα από την ένταση των κινητοποιήσεων απαιτώντας την άμεση διάλυση της κυβέρνησης αυτής, εκλογές τώρα και απόρριψη της απόφασης της συνόδου.

---

[1] Περισσότερα γι’ αυτή την ομάδα σε πρόσφατη δημοσίευση του Παρατηρητηρίου της Ευρώπης των Πολυεθνικών

αναδημοσίευση από αριστερό βήμα

Σημείωση: βλέποντας την Λίστα με τα μέλη της Τριμερούς Επιτροπής (Trilateral Commission) παρατήρησα ποιοι άλλοι είναι μέλη απο την Ελλάδα

-Οδυσσέας Κυριακόπουλος, πρόεδρος ΙΟΒΕ

-Αλέξης Παπαχελάς, διευθυντής Καθημερινής

-Παναγής Βουρλούμης, πρώην διοικητής ΟΤΕ

τυχαίο;;;

Θύμα της κρίσης

-Μαρίνα, φώναξε τον Αναστόπουλο να έρθει στο γραφείο μου.
-Ορέστη ; Καλημέρα, σε ζήτησε ο διευθυντής προσωπικού.
-Καλημέρα. Οκ θα πάω.

«Ωχ», σκέφτηκε, «ο προσωπάρχης με καλεί, δεν είναι για καλό» κι αμέσως χαμογέλασε με τη σκέψη του, ο Κώστας έγινε ξαφνικά προσωπάρχης κι ο ίδιος από Ορέστης σίγουρα θα είχε γίνει Αναστόπουλος στα μάτια του Κώστα-προσωπάρχη. Κώστα τον έλεγε ναι ύστερα από δική του απαίτηση, όπως και όλων των διευθυντών και προϊστάμενων, για να υπάρχει ένα φιλικό κλίμα κι όχι ψυχρές συναδελφικές σχέσεις. Η παράξενη σκέψη για την σημειολογική αλλαγή των λέξεων δεν άργησε να επιβεβαιωθεί. Όταν άνοιξε την πόρτα του διευθυντή προσωπικού καλώς ορίστηκε ως κύριος Αναστόπουλος. Εντάξει, το πράγμα ήταν «φως φανάρι», άλλωστε στο γραφείο βρισκόταν κι ο διευθυντής Προετοιμασίας Πωλήσεων, που υπαγόταν το δικό του τμήμα, το τμήμα Διαγωνισμών.

-Σας ακούω.
-Όπως καταλαβαίνεις δεν είναι ευχάριστα τα νέα, αλλά η οικονομική κρίση βλέπεις δεν αφήνει κανέναν απ’ έξω. Ακόμα και μια εταιρεία κορυφής στον κλάδο της.
Η «μετάλλαξη» του σε ερυθρόδερμο έγινε σχεδόν ακαριαία στο άκουσμα της «οικονομικής κρίσης». Δεν πρέπει να είχε κοκκινίσει περισσότερο στην ζωή του. Ένιωθε το αίμα στις φλέβες του να χτυπάει με δύναμη στα τοιχώματα και να χοχλάζει, η θερμοκρασία του πρέπει να είχε ξεπεράσει τους χίλιους βαθμούς, αν άνοιγε το στόμα του θα έβγαινε λάβα. Η σκέψη του πήρε φωτιά «ποια οικονομική κρίση γαμώ την τρέλα μου, γαμώ, πνιγόμαστε στην δουλειά και περιμένουμε και το ΕΣΠΑ. Πριν ένα μήνα στο meeting όλου του τμήματος μας είπαν πως πάμε καλά και να μην ανησυχούμε κα τώρα μου λένε θύμα της κρίσης ;» Παρ’ όλα αυτά κράτησε την ψυχραιμία του.

-Δηλαδή η οικονομική κρίση χτύπησε την εταιρεία, παρ ‘όλο που εξακολουθούμε να πνιγόμαστε στην δουλειά και οι διαγωνισμοί να τρέχουν. Θα προτιμούσα να μου λέγατε τον πραγματικό λόγο, να ξέρω. Δικαιούμαι νομίζω να ξέρω γιατί απολύομαι
- Κοίταξε να δεις, μπορεί τώρα να σου φαίνεται πως έχουμε δουλειά αλλά αργότερα δεν θα είναι έτσι και είναι πολιτική της εταιρείας να λάβει τα μέτρα της.
-Δηλαδή ο δικός μου μισθός είναι που βαραίνει την εταιρεία κι αν φύγω θα είναι όλα καλά ;
-Είσαι μικρός και δεν μπορείς να καταλάβεις.
-Δεν είμαι και τόσο μικρός, κοντεύω τα τριάντα ξέρετε
-Α, δεν σου φαίνεται σε έκανα για είκοσι πέντε
«Θα τον σκοτώσω τον τύπο δεν μου γλιτώνει, με ειρωνεύεται κιόλας ο μαλάκας…» σκέφτηκε αλλά δεν πρόλαβε να μιλήσει. Είχε έρθει η σειρά του Περικλή να μιλήσει, του Περικλή διευθυντή Προετοιμασίας Πωλήσεων που ήταν «φιλάρακι» με τον Ορέστη, του Περικλή που ερχόταν στο γραφείο του κι έκαναν πλάκα, του Περικλή που ήταν πάντα τόσο φιλικός με τους συναδέλφους-υφισταμένους του.
-Ξέρω πως δεν μας καταλαβαίνεις τώρα Ορέστη. Δεν θέλω όμως, εγώ προσωπικά σαν Περικλής, να φύγεις με κακές εντυπώσεις. Θέλω να ξέρεις πως στην δουλειά σου ήσουν πάντοτε συνεπής κι όταν χρειάστηκε να κάτσεις παραπάνω ώρες το έκανες χωρίς διαμαρτυρίες κι ό,τι χρειαζόταν για την δουλειά το έφερνες σε πέρας χωρίς προβλήματα. Και ήσουν και ευχάριστος με τους συναδέλφους και πάντα χαμογελαστός
-Και είπατε να μου το κόψετε αυτό το χαμόγελο ε;, είπε πικρά
-Είσαι νέος χωρίς υποχρεώσεις μην ανησυχείς όλα θα πάνε καλά
«Ρε θα φάει ξύλο» σκέφτηκε,
-Δηλαδή αν είχα οικογένεια δεν θα με διώχνατε;
-Όλα παίζουν τον ρόλο τους
-Προσβάλλεις την αξιοπρέπεια μου! Δηλαδή άνευ οικογενείας δεν είμαι άνθρωπος, δεν έχω ανάγκες. Πολύ το συζητήσαμε όμως, ξέρετε, και σηκώθηκε να φύγει συμπληρώνοντας
-Αφού είμαι φύρα για την εταιρεία…
-Καλή τύχη σου εύχομαι, είπε ο προσωπάρχης και έκανε να του δώσει το χέρι του για χειραψία
-Να ‘σαι καλά, είπε ο Ορέστης χωρίς χειραψία και με τη σκέψη «αϊ στο διάολο καραγκιόζη που θες και χειραψία»

Βγήκε έξω. Δεν ήξερε να κλάψει που ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση έχασε τι δουλειά του ή να γελάσει με τους καραγκιόζηδες; Και βέβαια το γιατί απολύθηκε δεν του το είπαν, φυσικά δεν είχε πιστέψει όλες αυτές τις μπούρδες για οικονομική κρίση, το ήξερε καλά πως η εταιρεία δεν είχε πρόβλημα όσο καλά το ήξεραν κι αυτοί που μέχρι πριν λίγα λεπτά ήταν προϊστάμενοι του.

--------------------------------

Ο Ορέστης απολύθηκε χωρίς να έχει ενημερωθεί ο προϊστάμενος του τμήματος του, που υπάγεται στην διεύθυνση του Περικλή όπως επίσης κι ο γενικός διευθυντής επιχειρηματικής μονάδας στον οποίο υπάγεται ο Περικλής. Κοινώς ο Ορέστης έπεσε θύμα όχι της κρίσης αλλά της επιθυμίας κάποιου ή κάποιων να ανέλθουν επαγγελματικά επιδεικνύοντας την επιρροή και την εξουσία τους. Ο νόμος της αγοράς, θα πει κάποιος. Τι κι αν άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους, τι κι αν αξιοπρέπειες τσαλακώνονται…Το σύστημα να ‘ναι καλά !

---------------------------------

Όταν το παραπάνω γίνει περιστατικό άνω του ενός σε κάθε οικογένεια, ίσως τότε να καταλάβουμε ποιοι και γιατί μας δουλεύουν… Ίσως τότε να καταλάβουμε τι είναι ο καπιταλισμός… Γιατί απ’ ότι φαίνεται λίγα έχουν γίνει μέχρι στιγμής…


Αφιερωμένο
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικές καταστάσεις είναι πραγματική !

O Giorgos, η Αφροδίτη και τα πρόβατα

Απεργώ , απεργώ, απεργώ .

Αν δεν απεργήσουμε και αύριο τότε πότε ;

Όμως τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, μήπως δεν πρέπει ;
Μήπως έτσι προκαλέσουμε τους πολυαγαπημένους συμμάχους μας ;
Μήπως προκαλέσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ;
Μήπως προκαλέσουμε με την ξεροκεφαλιά μας και την απείθεια μας το εγκυρότατο περιοδικό Focus ; Τώρα το πήραμε είδηση ότι έχουμε γίνει περίγελος στην Ευρώπη ; Ή μήπως τόσα χρόνια που το πολιτικό σύστημα μας κάνει την ίδια χειρονομία δεν το καταλάβαμε ;

Μήπως δεν κάνει ούτε στην πορεία να κατέβουμε γιατί θα κλείσουν τα μαγαζιά του Κέντρου και τόσα εκατομμύρια ευρώ ζημιά που θα έχουμε ποιος θα τα πληρώσει ; Γιατί όμως όταν «κλείνει» το Κέντρο έχει εκατομμύρια ευρώ ζημιά ενώ όταν είναι «ανοικτό» δεν έχει τα ίδια εκατομμύρια κέρδος ;

Είναι που κι ο οίκος Fitch Ratings (ΠΡΟΣΟΧΗ : η παρακάτω είδηση διαβάζεται με περίλυπο ύφος) προχωρά σε υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Εθνικής, Alpha Bank, Eurobank και Πειραιώς σε ΒΒΒ από ΒΒΒ+ κι έχω μια στεναχώρια. (και συνεχίζουμε με τρομοκρατημένο ύφος) Ο διεθνής οίκος αξιολόγησης αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο και νέας υποβάθμισης, καθώς διατηρεί αρνητικές της προοπτικές των ελληνικών τραπεζών.

Ποιος είναι ο οίκος όμως αυτός ;

«Ο Fitch Ratings ανήκει στον όμιλο επιχειρήσεων Fitch Group, οι θυγατρικές του οποίου προσφέρουν σειρά χρηματοπιστωτικών προϊόντων αλλά και συμβουλευτικών υπηρεσιών για επενδυτές. Με τη σειρά του ο Fitch ελέγχεται κατά 60 % από τον γαλλικό επενδυτικό όμιλο Fimalac. Το υπόλοιπο 40 % βρίσκεται στα χέρια του ομίλου μέσων ενημέρωσης Hearst ο οποίος ελέγχει 15 ημερήσιες εφημερίδες, 49 εβδομαδιαίες, 200 περιοδικά και 28 τηλεοπτικούς σταθμούς ! Η Fitch Ratings απασχολεί περίπου 3.000 υπαλλήλους σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ το 2009 είχε έσοδα περίπου 900 εκατομμυρίων δολάρια και κέρδη 246 εκατομμύρια. […] Οι σύγχρονοι διάδοχοι του Τζον Φιτς, πάντως, φαίνεται ότι ανέπτυξαν τους δικούς τους ανορθόδοξους τρόπους για να βαθμολογούν τους πελάτες τους. Έτσι όσοι επενδυτές εμπιστεύτηκαν λόγου χάρη το τριπλό Α που έδινε ο συγκεκριμένος οίκος στην Credit Suisse Group έχασαν το διόλου αμελητέο ποσό των 340 εκατομμυρίων δολαρίων. Πολύ μεγάλη «επιτυχία» είχε θεωρηθεί, άλλωστε, και η άριστη βαθμολόγηση που έδινε ο συγκεκριμένος οίκος στην Enron αλλά και στην Ισλανδία και την Ιρλανδία. […] Για την ιστορία, ο οίκος Fitch βρέθηκε στο εδώλιο του κατηγορουμένου στο Οχάιο όταν το συνταξιοδοτικό ταμείο της πολιτείας έχασε 500 εκατ. δολάρια ακολουθώντας τις συμβουλές και τις αξιολογήσεις των «τριών μεγάλων».» (απόσπασμα από το άρθρο του Άρη Χατζηστεφάνου στο Κ της Κυριακάτικης Καθημερινής 21/2/2010)

Ακούστε επίσης εδώ πως το Δ.Ν.Τ ότι «πιάνει στα χέρια του» γίνεται οικονομική κρίση και πώς η Αργεντινή αρνήθηκε να πληρώσει τα χρέη της, πετυχαίνοντας το σπάσιμο των καρτέλ των πιστωτών.

Εν ολίγοις, ΑΠΕΡΓΩ γιατί δεν βάζω πλάτη για την κρίση που άλλοι δημιούργησαν (δημιουργούν), γιατί δεν παίζω στα παιχνίδια που στήνουν θυσιάζοντας λαούς σαν να είναι πλαστικά στρατιωτάκια, γιατί δεν ανήκω στην άρχουσα τάξη, γιατί δεν διεκδικώ αλλά απαιτώ τα κεκτημένα εργασιακά μου δικαιώματα να μην τα ακουμπήσει κανείς !