Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Αναδημοσίευση

Αναδημοσίευση απο το μπλογκ Θα το θυμόμαστε

Τα σέβη μας στο μπλογκ You Pay Your Crisis που αλίευσε το λαυράκι]*****
Από την ιστοσελίδα του Κυρίου Λοβέρδου, Διακεκριμένου (πρώην) Καθηγητού Συνταγματικού Δικαίου και (νυν) Υπουργού-Κλητήρος Α΄ Τάξεως της Τρόικας:*****

Η ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΤΩΝ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΩΝ

Αδιαλλαξία κατά τις διαπραγματεύσεις, ανικανότητα διαχείρισης ενός κοινωνικού θέματος, αδυναμία στάθμισης της βαρύτητας των συναφών θεμάτων, προσπάθεια επίδειξης ισχύος, έλλειψη ενδο-κυβερνητικού συντονισμού, περιφρόνηση της δικαιοσύνης και, τέλος, παραβίαση του Συντάγματος, πανικός, παρακάλια κι επίδειξη θλίψης χαρακτήρισαν την κυβέρνηση της Ν।Δ। στην απεργία των ναυτεργατών। Ως προς το θέμα αυτό, ίσως, έχουν γραφεί και έχουν ειπωθεί σχεδόν τα πάντα। Εκτός ενός θέματος: αυτού της λαθραίας επιβίωσης – επί τριάντα δύο χρόνια – του νομοθετικού διατάγματος 17/1974 περί Πολιτικού Σχεδιασμού Εκτάκτου Ανάγκης।Πρόκειται για νομοθετικό διάταγμα (Ν.Δ.), διότι τον Σεπτέμβριο του 1974, οπότε και θεσπίστηκε, δεν υπήρχε Βουλή. Είχε μόλις πέσει η δικτατορία και η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με αυτό το νομοθετικό διάταγμα ρύθμισε τη σχετική κρίσιμη ύλη. Δεν είχε, όμως, ακόμη ψηφιστεί το νέο Σύνταγμα της δημοκρατικής Ελλάδας. Στο άρθρο 22 παρ. 3 του Συντάγματος αυτού (σήμερα άρθρο 22 παρ. 4), που ψηφίστηκε τον Ιούνιο του 1975, απαγορεύτηκε κάθε μορφή αναγκαστικής εργασίας. Κατ’ εξαίρεσιν μόνο επιτράπηκε η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών (πολιτική επιστράτευση) για τρεις αποκλειστικά λόγους:
α) Λόγω πολέμου ή επιστράτευσης ή ανάγκης για συνεισφορά στην άμυνα της χώρας,
β) λόγω θεομηνίας και
γ) λόγω κινδύνου της δημόσιας υγείας.
Έκτοτε, όσες κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν το θεσμό της πολιτικής επιστράτευσης επικαλούντο το άρθρο αυτό του Συντάγματος, το άρθρο 112 που προβλέπει ότι οι προγενέστεροι του Συντάγματος νόμοι που απαιτούνται για την εφαρμογή του παραμένουν σε ισχύ εφόσον δεν αντίκεινται σε αυτό, καθώς και το ανωτέρω Ν.Δ. 17/1974. Αντίκειται, όμως, αυτό το Ν.Δ. στο Σύνταγμα; Καταφανώς ναι. Και αυτό για τους εξής λόγους:Πρώτον: το Σύνταγμα (άρθρο 22 § 4) απαιτεί νόμο για τη ρύθμιση όλων των θεμάτων που αφορούν την εφαρμογή του θεσμού της πολιτικής επιστράτευσης για τους λόγους που αναφέρθηκαν. Κάνει όμως αναφορά το Ν.Δ. 17/1974 σε αυτούς; Οργανώνει την εφαρμογή τους; Θεσπίζει τις προϋποθέσεις τους; Η απάντηση είναι δυστυχώς αρνητική.Δεύτερον: η επικαλούμενη από τις κυβερνήσεις διάταξη του άρθρου 2 § 5 αυτού του Ν.Δ. ορίζει απλώς το τι είναι έκτακτη ανάγκη. Και αυτός ο ορισμός, όμως, είναι κατά πολύ διαφορετικός από τη συνταγματική διάταξη (άρθρο 22 § 4), της οποίας υποτίθεται πως οργανώνει την εφαρμογή. Κατά τα λοιπά, οι άλλες διατάξεις του Ν.Δ. αφορούν τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού στην κατάσταση της έκτακτης ανάγκης.Καμία κυβέρνηση έως τώρα δεν πήρε την πρωτοβουλία να αντικαταστήσει το αντισυνταγματικό αυτό νομοθετικό διάταγμα. Από την άλλη πλευρά, όμως, στην πολιτική επιστράτευση οι κυβερνήσεις καταφεύγουν αν όχι συχνά, πάντως όχι και σπάνια. Οι πρωθυπουργοί Καραμανλής, Παπανδρέου, Μητσοτάκης, Σημίτης και τώρα Καραμανλής μεταχειρίστηκαν το θεσμό της πολιτικής επιστράτευσης και βολεύτηκαν με τη χρήση αυτού του Ν.Δ. δίχως να μπουν στην πολιτική ταλαιπωρία να αγγίξουν το θέμα της αλλαγής του κατά τα συνταγματικά δεδομένα. Έκαναν, όμως, πολύ κακώς. Γιατί ανθρώπινες ελευθερίες και δικαιώματα διακυβεύονται κατά την εφαρμογή της πολιτικής επιστράτευσης. Περίπου το ίδιο έγινε, από πλευράς καθυστέρησης, και με την κήρυξη της χώρας σε γενική επιστράτευση (20 Ιουλίου 1974 με διάταγμα του δικτάτορα Γκιζίκη). Και αυτό το διάταγμα καταργήθηκε μόλις τον Δεκέμβριο του 2002 από την κυβέρνηση Σημίτη (Απόφαση Πρωθυπουργού 371/2002).Η αλλαγή, λοιπόν, του Ν.Δ. 17/1974 αποτελεί προτεραιότητα και δεν πρέπει να αργήσει η ανάληψή της. Αντιθέτως, η διαιώνιση της ύπαρξής του συνιστά μία μόνιμη ρωγμή στη δημοκρατική πολιτεία και το κράτος δικαίου.

Αναδημοσίευση από το ΕΘΝΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ (26/2/06)*****

Καλό; Πολύ καλό! (Μην απορείτε για το αν κοιμάται τα βράδια ο Δόκτωρ Τζέκιλ. Βεβαίως και κοιμάται! Αλλά ξυπνά ο Μίστερ Χάιντ. Άβυσσος η ψυχή του Κλητήρος...

-----------------------------------------------

Πόσο γελοίοι μπορεί να είναι μερικοί άνθρωποι...

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Τα τανκς δεν βλέπω κι ανησυχώ...

Επίταξη, τι ωραία λέξη...
Μεταξύ άλλων η απόφαση του ΓΑΠ λέει "έχει προκαλέσει σοβαρή διαταραχή στην κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας", εμ καλά λέει πως θα πάμε διακοπές χωρίς βενζίνη ε; Τσ τσ τσ, τι αναισθησία! Α ρε Έλληνα... όταν θα σ' απολύσουν όμως εσένα και θα θες να βγεις στο δρόμο να φωνάξεις, θα έρθω και θα σου πω ότι με ενοχλείς ΡΕ γιατί θέλω να πάω για καφέ!

Γιατί δεν αναστέλλεται (μήπως το κατάργείται είναι πιο σωστό;) όλο το Σύνταγμα κύριε ΓΑΠ ; Τι ημίμετρα είναι αυτά;!
Βγάλτε διάγγελμα, τηλεοπτικό μάλιστα αφού «γράφεται» τόσο καλά με το πολιτικό πολιτισμό που αποπνέεται, που θα λέει ότι λόγω εκτάκτων συνθηκών και ελλειπούς (την ξέρετε τη λέξη ή να βάλω μια άλλη;) εθνικής κυριαρχίας αποφασίζουμε και διατάζουμε να πάρουμε τα τάδε μέτρα. Άλλωστε σε μη δημοκρατικά καθεστώτα δεν χρειάζεται να συμμετέχει κι ο λαός στις αποφάσεις. Θα γλιτώσετε και τόσα έξοδα σε προπαγάνδα.

Θα πρότεινα μάλιστα ακόμα πιο δραστικά μέτρα, οι αντιφρονούντες να εκτελούνται παραδειγματικά στο Σύνταγμα (είναι σημειολογικό το μέρος). Ε ένας, δύο, τρεις θα φοβηθούν οι υπόλοιποι και θα το βουλώσουν. Κάτι σαν κι αυτό που κάνει η Σέχτα (ε Μιχαλάκη; ξέρεις εσύ !)

Και βέβαια πόσο προφητικός (τυχαίο; Δεν νομίζω!) βγήκε ο κύριος Τέλλογλου όταν στις 28/4/10 έγραφε :
Κατ αρχήν γράφω “βασικό κορμό” το ΠΑΣΟΚ , άρα δεν θα είναι μόνο ΠΑΣΟΚ . Το ΠΑΣΟΚ ψηφίστηκε τον Οκτώβριο για να εφαρμόσει μία άλλη πολιτική από αυτή που τώρα χρειάζεται ο τόπος .Το ΠΑΣΟΚ δεν διαθέτει δημοκρατική νομιμοποίηση για τα μέτρα που θα ανακοινωθούν τα επόμενα 24ωρα .Να κάνουμε εκλογές; Δεν είμαστε αυτόχειρες .Άρα τι μένει; Μία κυβέρνηση σαν και εκείνη του Κωνσταντίνου Καραμανλή τον Ιούλιο του 1974 , από όλους τους πολιτικούς χώρους .Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να έχει έκτακτες εξουσίες ,για να το πω πιο απλά η χώρα είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης χωρίς δικτατορία αλλά ορισμένα άρθρα του συντάγματος πρέπει να βγουν “εκτός” η να ερμηνευτούν ανάλογα. Εκδηλώσεις σαν κι εκείνες του ΠΑΜΕ στον Πειραιά πρέπει να δίνεται η δυνατότητα κηρύσσονται αμέσως παράνομες με διαδικασίες αυτοφώρου , πρέπει να περιοριστεί το δικαίωμα της απεργίας αλλά και της διαμαρτυρίας σε ευαίσθητους τομείς(πχ πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας ,απεργία εκπαιδευτικών μέσα στις εξετάσεις ).Στο Βέλγιο πριν μερικά χρόνια μία τέτοια κυβέρνηση συνασπισμού προχώρησε σε αναστολή ορισμένων συνταγματικών διατάξεων για ένα διάστημα . Ο κ Παπανδρέου είναι ακατάλληλος για να ηγηθεί μιας τέτοιας κυβέρνησης “εθνικής ανάγκης” ,μπορεί να είναι αντιπρόεδρος της και υπουργός των Εξωτερικών αλλά επικεφαλής πρέπει να είναι κάποιος που να μην διστάζει μπροστά σε όποιο κόστος . Η μόνη προϋπόθεση που θέτει η κοινωνία είναι να μοιραστεί το βάρος δίκαια.

(από Κροτ πήρα το απόσπασμα γιατί στην σελίδα protagon στο σχετικό άρθρο «Το τίμημα της εκλογής» έχει αφαιρεθεί το συγκεκριμένο κομμάτι !!!)

Πάμε πολύ καλά! Εύγε μας!

Σημείωση : όλες οι απεργίες είναι συντεχνιακού τύπου… Αν είχαμε δημοκρατία όμως μάλλον δεν θα χρειάζονταν απεργίες…

Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

Τελικά δεν είμασταν και λίγοι

Συγκεντρώνω όλα τα μπλόγκια που συμμετείχαν στην παγκόσμια(χαχα) ημέρα Παγκάλου

1. Ακυβέρνητες Πολιτείες
2. Ο βιβλιοθηκάριος
3. Krotkaya
4. Καλώδια
5. Cynical
6. Πεντανόστιμη
7. Ροδιά
8. Ροίδη Εμμονές
9. Everything you know is wrong
10.Ημερολόγιο.taspanb
11.Ακανόνιστη
12.Κανάλι
13.Ιστορίες Συνομωσίας
14.Χώρα του ποτέ ποτέ
15.Ιστολόγιον
16.Γατουλέας
17.Busy Bee
18.Antidrasi and sex
19.Άνεμος
20.Στο περιθώριο
21.Το βυτίο
22.O κύριος ΑΜ
23.ngeor.net
24.Κόκκινο Μπαλόνι
25.Θέατρο Δρόμου
26.Βαθύ Κόκκινο
27.Can't hear yaaa
28.Τίποτα το σημαντικό
29.Φάρος (με λίγες μέρες καθυστέρηση αλλά αξίζει τον κόπο)
30.Ψυχραιμία(η επιστροφή)

έξτρα μπόνους ένα μπλογκ αφιερωμένο στον Αντιπρόεδρο της Κυβερνήσεως
punk-alos

δεν είμασταν και λίγοι τελικά ε;

η σειρά είναι τυχαία

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Παγκαλοούζ - ανανέωση

Υπήρξε μιαν ιδέα βλογική, η σημερινή μέρα να αφιερωθεί στον αξιαγάπητο αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως κ. Θεόδωρο Πάγκαλο.

Δύσκολο το εγχείρημα αυτό αφού αυτός ο ογκόλιθος της πολιτικής ζωής του τόπου έχει πει τόσα πολλά αξιόλογα πράγματα. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς…
Τα γεγονότα με τον Οτσαλάν, το βράδυ των Ιμίων κι ό,τι ακολούθησε, το αυθαίρετο πανωσήκωμα, τα καλά λόγια για τον Καρατζαφέρη ή μήπως τα κακά λόγια για τον Γιωργάκη όταν δεν τον συνέφερε κι ύστερα τα καλύτερα για αυτόν; Όσο για τα μαργαριτάρια που έχει πει για το ΚΚΕ τι να πει κάνεις; Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά!

Παρ’ όλα αυτά δυσκολεύομαι να θυμηθώ κάτι που να έχει κάνει στην καριέρα του είτε ως βουλευτής είτε ως υπουργός που να έχει μείνει στην πολιτική ιστορία. Μια υπουργική απόφαση, ένα νόμο, κάτι βρε αδερφέ άξιο πολιτικού λόγου. Απορώ λοιπόν σε κάποια χρόνια που όλοι θα έχουμε πεθάνει ως τι θα τον αναφέρει η εγκυκλοπαίδεια…

Ναι το μόνο σίγουρο είναι, αφού όλοι το καταμαρτυρούν, ότι είναι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος. Για μένα πάντως ένας έξυπνος άνθρωπος που ασχολείται με την πολιτική, αν την εξυπνάδα του δεν την χρησιμοποιεί για το συμφέρον του λαού τότε είναι το λιγότερο ανήθικος. Να τον χαίρονται όσοι τον ψηφίζουν κάθε φορά!








Στην σημερινή μέρα που ξεκίνησε από τις Ακυβέρνητες Πολιτείες και τον Βιβλιοθηκάριο μέχρι στιγμής συμμετέχουν : Krotkaya, Καλώδια, Cynical, Πεντανόστιμη, Ροδιά, Ροίδη Εμμονές, Everything you know is wrong, Ημερολόγιο.taspa, Ακανόνιστη, Κανάλι, Ιστορίες Συνομωσίας, Χώρα του ποτέ ποτέ, Ιστολόγιον, Γατουλέας, Busy Bee, Antidrasi and sex, Άνεμος, Στο περιθώριο, Το βυτίο, , Ο κύριος ΑΜ, ngeor.net, Κόκκινο Μπαλόνι, Θέατρο Δρόμου, Βαθύ Κόκκινο, Can't hear yaaaa,

Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Βιβλιομετρώ

Ο αγαπητός Βιβλιοθηκάριος (γιατί άραγε αυτός;) παρήγγειλε ανάρτηση με θέμα τα βιβλία που αγαπήσαμε. Μόλις διάβασα την «παραγγελιά» του το πρώτο βιβλίο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν «Τα Ξύλινα Σπαθιά» του Παντελή Καλιότσου. Βιβλίο που διάβασα και ξαναδιάβασα, και τώρα που το σκέφτομαι ευκαιρία να το ξαναδιαβάσω. Θυμάμαι το κόκκινο εξώφυλλο με τα μικρά στρατιωτάκια με τα σπαθιά, τον κύριο Γουργούρη, ο ψηλός ξερακιανός φαρμακοποιός, τον μπάρμπα-Γάντζο με την ελιά και βέβαια τη φράση «Αθανάσιος Κουτσούκης στον πίνακα!» που τι λέω μέχρι σήμερα! ϊσως το πιο αγαπημένο μου αφού το θυμάμαι μετά από τόσα χρόνια.





Υστέρα ήρθαν τα κλασικά της Αλκής Ζέη «Το καπλάνι της βιτρίνας» και της Ζωρζ Σαρρή «Κρίμα κι άδικο», φαντάζομαι όλοι θα έχουν γράψει γι' αυτά. Υστέρα ακολούθησε η «Αστραδενή» της Ευγενίας Φακίνου, βιβλίο που μ’ έκανε να πάρω το (τότε) 131 και να ζητήσω το τηλέφωνο της κας Φακίνου και να πιάσω μετά να τηλεφωνώ σε όλους τους Φακίνους και τις Φακίνου μόνο και μόνο για να της πω πόσο πολύ με συγκίνησε και μου άρεσε η Αστραδενή. Δυστυχώς μετά από πέντε αποτυχημένα τηλέφωνα δεν την βρήκα ποτέ. Το λέω τώρα λοιπόν, να ’στε καλά κύρια Φακίνου με την Αστραδενή κατάλαβα τι θα πει δύναμη ψυχής, τι θα πει γυναίκεια υπομονή και γυναικεία υπεροχή.

Παράλληλα βέβαια διάβαζα τους «Πέντε Φίλους», οι πέντε φίλοι πάνε διακοπές, οι πέντε φίλοι και το τροχοσπιτο, οι πέντε φίλοι αυτό οι πέντε φίλοι εκείνο, οι πέντε φίλοι έτσι οι πέντε φίλοι αλλιώς κτλ κτλ και φυσικά τον Μικρό Βρικόλακα. Τι τέλειος ο Ρούντολφ, βρικόλακας που δεν του άρεσε να πίνει αίμα! Ζούσα κι εγώ τις περιπέτειες του και φανταζόμουν πως στην προηγούμενη μου ζωή ήμουν σίγουρα βρικόλακας αφού είχα τους ίδιους μυτερούς κυνόδοντες με τον Ρούντολφ.

Κάποια στιγμή αρκετά αργότερα έπεσε στα χέρια ένα βιβλίο του Νίκου Χουλιάρα του γνωστού ζωγράφου. «Εργαστήρι του ύπνου» λεγόταν και περιέγραφε τα όνειρα του συγγραφέα. Ερωτεύτηκα το εξώφυλλό με την πρώτη ματιά. Βιβλίο πίνακας που θα μπορούσε να αποτελέσει έκθεση ζωγραφικής από μόνο του.

Είναι μερικά βιβλιά που σου δημιουργούν τόσο έντονα συναισθήματα που δεν ξέρεις κι ο ίδιος το γιατί. Ένα απο αυτά είναι τα "Άγρια φοινικόδεντρα" του Γουίλιαμ Φώκνερ. Μυθιστόρημα σαν τυφώνας, άγριο πραγματικά που πολύ θα θέλα να μπορώ να το γυρίσω ταινία. Μπορεί και να έχει γυριστεί δεν ξέρω.

Δεν θα μιλήσω για τα κλασσικά αριστουργήματα του Καζαντζάκη και του Παπαδιαμάντη, όλοι τα ξέρουμε αυτά τα βιβλία και τα έχουμε διαβάσει. Και είναι κι άλλα πολλά Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Παιδικά και μη. Πώς να τα πει όλα κάνεις; Ποιους συγγραφείς να θυμηθεί; Καρκαβίτσας, Πηνελόπη Δέλτα, Βασιλικός, Ξανθούλης, Λιλή Ζωγράφου, Καμύ, Γκόγκολ, Τουέιν, Πόε και Θέμελης, Μιχαηλίδης, Ιούλιος Βερν, Οργούελ, Σαιντ Εξυπερύ, Κοέλο, Ομηρόλη, Ζατέλη, Σαλίντζερ. Και πόσους ξεχνάω… και Ιστορία του ματιού του Ζωρζ Μπατάιγ, Άρωμα του Πατρικ Ζισκιντ, Έρως του Χελμουτ Κρωσσερ(Krausser), Αθηνά ευτυχώς που δεν γεννήθηκα όμορφη του Κώστα Καρακάση, Η Αιγυπτία και Η κόρη του Νείλου του Σινουέ, Αγγελίνα του Κασόλα, Ο βαρώνος του Τσικληρόπουλου, Το νησί της Χισλοπ…

Ουφ δεν μπορώ να σκεφτώ άλλα, δεν τελειώνει ο κατάλογος αυτός.

Μπορώ να πω για τα τρία πιο πρόσφατα που διάβασα. Το πρώτο είναι του Δημήτρη Δημητριάδη Η ζάλη των ζώων πριν από τη σφαγή εξαιρετικό, να το διαβάσετε οπωσδήποτε. Δεν είναι μυθιστόρημα, είναι θεατρικό. Το τέλειωσα μέσα σε 2 ώρες ένα σαββατιάτικο πρωί και εννοείται πως θέλει και δεύτερη ανάγνωση. Είναι το πρώτο που διαβάζω του Δημητριάδη και περιμένω την επανέκδοση του Πεθαίνω σα Χώρα, το πιο γνωστό του, για να το πάρω κι αυτό. Η Ζάλη είναι ένα περίέργο ανάγνωσμα. Γυρνόντας και την τελευταία σελίδα ένιωσα σαν σαρκοφάγο φύτο με περικοκλάδες που έχει αγκαλιάσει το θύμα κι άρχιζει να το απομυζά. Το θύμα είναι το νόημα του βιβλιού.

Το δεύτερο είναι του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη Αστοχία Υλικού. Σύγχρονο μυθιστόρημα με άμεση γραφή και εξαιρετικής συναισθηματικής φόρτισης. (είδες; τα καλύτερα για σένα Π.Χ.). Δεν είναι εύπεπτο αναγνωσμα καθόλου και σε κάνει να νιώθεις πως ίσως να συμβεί και σε σένα ότι και στον ήρωα. Συστήνω ανεπιφύλακτα και τα προηγούμενά του βιβλία "Καλά μόνο να βρεις" και "Τρεις μνήμες και δυο ζωές".

Το τρίτο δεν είναι ένα βιβλίο αλλά πολλά του ίδιου συγγραφέα που τείνει να γίνει πολύ αγαπημένος, το όνομα αυτού Φερνάντο Πεσσόα ή Μπερνάντο Σοάρες. Ξεκίνησα με τον Αναρχικό τραπεζίτη και συνέχισα με το Ταξίδι στην Άβυσσο η ώρα του διαβόλου, Πίσω από τις μάσκες και τώρα διαβάζω Το Βιβλίο της Ανησυχίας και πολύ μου αρέσει, ευτυχώς είναι δύο τόμοι και θα αργήσει να τελειώσει!

Αυτά!

Κλείνοντας να ευχηθώ υγεία και μακροημέρευση χαχαχαχαχα!
Σαν μπλογκερ που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να σας χαιρετίσω για καλοκαίρι. Δεν φεύγω ακόμα αλλά ξέρετε πως είναι αυτή η εποχή...θάλασσα, ποτά, γάμοι...που καιρός για αναρτήσεις. Να έχετε όλοι ένα όμορφο καλοκαίρι και, εκτός αν γίνει επανάσταση, θα τα πούμε ξανά από Σεπτέμβρη. Καλά μπάνια!

Ε μπορεί να ξαναγράψω μέχρι τότε αλλά δεν εγγυώμαι, μείνετε συνδεδεμένοι !