Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Πορνογραφία

Σύντομο πολιτικό σχόλιο: Μετά την Δημοκρατική Αριστερά ήρθε και η Δημοκρατική Συμμαχία. Τόση «δημοκρατικότητα» πια, ποιος να το περίμενε! Πρέπει να είμαστε η μόνη χώρα πάντως που έχουμε 3 κόμματα με «δημοκρατικά» ονόματα αλλά χωρίς Δημοκρατία…

Σύντομη πολιτική συμβουλή προς την ελληνική (λέμε και καμιά βλακεία) κυβέρνηση: Κάνετε που κάνετε τέρατα, καταργείτε τα πάντα, σαρώνετε τα πάντα, τουλάχιστον λυπηθείτε τα αυτιά μας και ΒΟΥΛΩΣΤΕ ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Κάντε ό,τι είναι να κάνετε αλλά ΜΗΝ ΜΙΛΑΤΕ ΑΛΛΟ… κάντε μόκο, πως το λένε, τουμπέκι… δεν αντέχουμε άλλο παράλογο!!! Σε σένα το λέω Λοβέρδε, σε σένα Χρυσοχοΐδη, σε σένα Πάγκαλε και Παπακωνσταντίνου and to you George!
--------------------------------------
Πορνογραφία είναι το υποκατάστατο της ερωτικής επικοινωνίας και σε προέκταση, το υποκατάστατο της κάθε ανθρώπινης επικοινωνίας. Το υποκατάστατο των λέξεων και των εννοιών. Το υποκατάστατο της αλήθειας.

Πορνογραφία είναι η πλαστογράφηση των λέξεων και των εννοιών. Η πλαστογράφηση της αλήθειας. Η πλαστή ταυτότητα της κάθε αλήθειας.

Πορνογραφία πραγματοποιούν τα κόμματα και οι πολιτικές παρατάξεις, οι επονομαζόμενες «προοδευτικές», που οικειοποιούνται αυθαίρετα και με θρασύτητα την κάθε αναμενόμενη ιστορική αλλαγή και μ’ έντεχνη δολιότητα διαβρώνουν το κοινό αίσθημα και την κοινή λογική, καθιστώντας έτσι ένα πλήθος, την μάζα, όργανο για κάθε καιροσκοπική και ανελεύθερη επιδίωξή τους.

Πορνογραφία είναι ο Χομεϊνισμός, αρρώστια του καιρού μας, η δημιουργία ενός απέραντου στρατοπέδου απελπισμένων, που αρχίζει από τις στέπες του Brezhniev, του Jaruzelski και του Ceausescu, περνάει από τις πνιγμένες στο αίμα και δυστυχισμένες χώρες του Khadafi και του Khomeini και φτάνει ως τις απελπισμένες πάμπες του Pinochet και του Vidella.

Πορνογραφία είναι ακόμα, η δολοφονία του αθώου βλέμματος χιλιάδων παιδιών της οικουμένης, ο εθισμός του κόσμου μας στο τρομαχτικό, η καλοζωισμένη αναισθησία μας στου διπλανού τον πόνο. Κι αυτά όλα στ’ όνομα των αλλαγών και του μέλλοντος. Για να θυμάμαι πάντα τα λόγια ενός μαύρου φίλου στην Καλιφόρνια: «Όσοι δεν μπορούν ν’ αγαπήσουν τον πλαϊνό τους επιδιώκουν ν’ αγαπήσουνε τον κόσμο».

Πορνογραφία τέλος, είναι ένα παιχνίδι ευαισθησίας με λέξεις, μουσική και χρώματα που περιγράφει έναν κόσμο απίθανο από την Marilyn Monroe ως τη Rosa Luxemburg, από τον Sherlock Holmes ως τη Σαπφέτ Νοτερό. Που περιβάλλει εσάς κι εμένα, τους φίλους μας και τους εχθρούς μας, τον παραλογισμό μας και τη σοφία μας.

Μάνος Χατζιδάκις
(1982)

(οι υπογραμμίσεις δικές μου)




Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Ένας στους δύο...

αποχή για μένα είναι ό,τι πιο ελπιδοφόρο άκουσα τον τελευταίο καιρό.
Και χαίρομαι ιδιαίτερα που είμαι μέρος αυτής της συνειδητής πλέον αποχής. Κι ας λέει ο,τι θέλει ο ΓΑΠ και ο Αντόνιο. Ας χαιδεύουν αυτιά κι ας αυτοχαιδεύονται γενικότερα όσο θέλουν. Ο κόσμος δεν μάσησε τον εκβιασμό των εκλογών και δεν σύρθηκε για άλλη μια φορά σαν πρόβατο στην κάλπη. Κι αν παρατηρήσατε χτες στα κανάλια δεν τους έπαιρνε καθόλου να πουνε πως η απόχη ήταν χαβαλες ή έγινε λόγω καλού καιρού.

Σέβομαι απόλυτα όμως όσους πήγαν και ψήφισαν αριστέρα κόμματα ή άλλα μικρότερα και καταλαβαίνω τους λόγους. Για όποιον ψήφισε ΛΑΟΣ τι να πω; Θεωρώ το κόμμα αυτό παρακλάδι άλλοτε της Ν.Δ. κι άλλοτε του ΠΑΣΟΚ ανάλογα με το τι κρίνει πως το συμφέρει, αλλά φάνηκε ότι δεν του βγήκε η συνταγή του μαστερ σεφ Άδωνι και πολύ το χάρηκα.

Ελπίζω λοιπόν σύντομα αυτή η απόχη από όργη και μηδενική ανοχή να γίνει οργάνωση και αγώνας.

Το μικρόβιο εξαπλώνεται...