Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

Μουσικό διάλειμμα

Σε πείσμα των καιρών το μπλογκ αυτό δεν κομματοποιείται.
Βάζει άνω τελεία όμως και κάνει μια μουσική διαδρομή σε περασμένα χρόνια, έτσι για να ξεκουράσει το μυαλό...

Θυμάται πριν απο 20 χρόνια και κάτι στο πρακτορείο χαράματα στην ομόνοια σαν τον μετανάστη τα καράβια του να καίει




....και το ταξίδι σαν άγριο φίδι γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές...




....χαράματα Ομόνοια, την ώρα που όλα είναι κλειστά...




....κι όλα γύρω ξένα, κι όλα πετρωμένα και δεν ξημερώνει να 'ρθει η χαραυγή...




....κι ας μη μου χεις χαρίσει ποτέ ένα χάδι ως τώρα... από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα...
....σταυρωμένη πατρίδα μες στα μάτια σου είδα της Ανάστασης φως...

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

Να αποτινάξουμε τον ζυγό της παπλωματοκρατίας

Ο καβγάς γίνεται για το πάπλωμα. Για την καρέκλα ντε ! Ποιος κώλος θα κάτσει, ο χοντρός και α-δέξιος ή ο λεπτός τύπου Ομπάμα ;

Δυό κόμματα, δύο πιθανοί πρωθυπουργοί.

Κάθε μέρα μας αραδιάζουν οι ίδιοι και οι παρατρεχάμενοί τους διάφορες γενικόλογες υποσχέσεις με κλισέ φρασεολογία, αρλουμπολογίας το εγκώμιον δηλαδή.

-Εγώ είμαι ο καταλληλότερος.
-Εγώ είμαι ο καλυτερότερος όμως !

-Εγώ έχω σχέδιο.
-Εγώ έχω καλύτερο !
-Εμένα είναι μεγαλύτερο.
-Να τα βγάλουμε έξω να τα μετρήσουμε !

Πασχίζουν να μας πείσουν ποιος απ' τους δυό είναι ο καλύτερος για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της χώρας. Της χώρας που τόσο πολύ αγαπούν και παλεύουν για να προκόψει, χωρίς ιδιοτέλεια. Πότε όμως θα μας πουν ποια ακριβώς είναι αυτά τα προβλήματα που ταλανίζουν την σύγχρονη Ελλάδα ; Είναι τάχα μόνο η φοροδιαφυγή και το δημόσιο χρέος ; Και ποιές είναι αυτές οι διαρθρωτικές αλλάγες που θα κάνουν ; Γιατί εμένα όταν ακούω διαρθρωτικές αλλάγες μου 'ρχονται στο νου λέξεις όπως επανάσταση, ρήξη με το κατεστημένο, κατάργηση του συστήματος και (επιτέλους) δημοκρατία ουσιαστική, άμεση.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας είναι η κατάργηση στην πράξη της συμμετοχής μας στα κοινά και η άμεσα συνδεδεμένη με αυτό αποσύνθεση της κοινωνικής συνοχής. Το άλλο μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι το χάλι στο οποίο έχει περιέλθει το εκπαιδευτικό συστήμα. Συνειδήτα δεν αναφέρομαι στην παιδεία γιατί αυτή έχει πάψει να υφίσταται προ πολλού. Ένα τρίτο μεγάλο πρόβλημα είναι η εξωτερική μας πολιτική, η οποία έχει πλέον μετατραπεί σε έξωθεν κατευθυνόμενη πολιτική.

Τρία λοιπόν είναι τα βασικά κομμάτια του παζλ που αν ενωθούν θα προκύψει μία πραγματικά δημοκρατική κοινωνία, σώμα πολιτών ως κοινωνία, παιδεία, αυτοκυριαρχία.

Δυστυχώς κανένα απο αυτά δεν αναφέρονται στην προεκλογική αντζέντα των δύο μονομάχων.
Άραγε θα ασχοληθούν μετά τις εκλογές ;


Μπρος γρεμός και πίσω γκρεμός. Ο ίδιος γκρεμός .
Το χρώμα μόνο αλλάζει... από μακριά μπλέ, από κοντά πράσινο.

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

Περαστικοί, διαβάτες της ζωής

μ΄ένα κομμάτι ψωμί στο χέρι.

Το άλλο άδειο για να μπορούν να κάνουν τον σταυρό τους τη δύσκολη στιγμή.

"Τι είναι εδώ ;"

Ζωή.

"Και δίπλα ;"

Θάνατος.

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

Πολιτική ένδεια

Είναι εμφανής πια η πολιτκή φτώχεια της χώρας. Για άλλη μια φορά καλούμαστε να επιλέξουμε μεταξύ δικομματισμού και χαμένης ψήφου. Ξέρω οι εκλογές είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας, πρέπει να χαιρόμαστε που γίνονται εκλογές και άλλες τέτοιες βλακείες. Η πεμπτουσία θα ήταν αν όντως υπήρχε δημοκρατία. Αν όντως είχες επιλογές. Αν όντως είχε νόημα η ψήφος σου.

Στις 4 Οκτώβρη θα βρεθώ μπροστά στην κάλπη και θα έχω να επιλέξω :
Ν.Δ : Μια δεξιά παράταξη, συντηρητική, με φιλελεύθερη οικονομική πολιτική, είναι κυβέρνηση για 5 1/2 χρόνια με ανίκανους υπουργούς και στελέχη μπλεγμένα σε σκάνδαλα. Με υπουργό Εξωτερικών την Ντόρα (κόρη Μητσοτάκη) που είναι σαφώς φίλα προσκείμενη (για να μην πω εξυπηρετεί) στα αμερικανικά συμφέροντα. Με αρχηγό τον Κωστάκη που ακόμα κι αν πείθει για τις αγαθές του προθέσεις (λέμε τώρα) στην πράξη αποδεικνύεται κάτι περισσότερο απο ανίκανος.
ΠΑΣΟΚ : Μια κεντρώα παράταξη με φιλελεύθερη οικονομική πολιτική (βλ.Σημίτης), με στελέχη που επί 20 χρόνια εγκαθίδρυσαν και παγίωσαν το φακελάκι, τη μίζα, το λάδωμα στο Δημόσιο. Με αρχηγό τον Γιωργάκη που εκτός απο χαζός δεν ξέρει καν να μιλάει τα ελληνικά γιατί αν μη τι άλλο είναι αμερικανόθρεφτος απο τη μαμά Μαργαρίτα. Με στελέχη που ξαφνικά άλλαξαν και δεν είναι αυτοί που διαπλέκονταν με κατασκευαστικές, με καναλάρχες, με σι φορ αι (συφορά μας) κ.λπ. μόλις πριν απο 5 χρόνια.
ΚΚΕ: Τι να πω εδώ ; Ένα ιστορικό κόμμα, που κουβαλάει μεγάλους αγώνες στην πλάτη του, που παλεύει για τα εργατικά ζητήματα, σαφώς κομμουνιστικό κόμμα αλλά που είναι ξεχασμένο και κολλημένο στον Στάλιν. Η γενική γραμματέας του σου δίνει την εντύπωση ότι δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα και ότι ακόμα περιμένει οδηγίες απο τη μαμα Ρωσία για να καταπολεμήσει τη λαίλαπα του ιμπεριαλισμού.
ΣΥΡΙΖΑ: Ένα κόμμα αριστερό με λίγο απ΄όλα. Λίγο ΣΥΝ, λίγο ΣΥΡΙΖΑ, λίγο μαοιστές, Λίγο τροτσκιστές, λίγο οικολόγους, λίγο δυσαρεστημένους ΠΑΣΟΚΟΥΣ, λίγο κρασί λίγο θάλασσα και τ΄αγόρι μου (πίσω από τις λέξεις έρχεται ο Αλέξης). Άρχισαν τους καυγάδες και τα μαχαιρώματα κι όποιον πάρει ο χάρος. Είναι που είναι λίγοι βάλθηκαν να αλληλοεξοντωθούν. Ένω έχει ικανούς ανθρώπους δεν έχει ξεκάθαρες θέσεις.
ΛΑΟΣ: Ένα κόμμα ακροδεξιών μπουμπούκων με φασιστικές πλευρικές απολήξεις, με την καλή έννοια. Να μου κοπεί το χέρι ΛΑΟΣ δεν ψηφίζω !
Οικολόγοι Πράσινοι: Μα ελάτε τώρα, ας σοβαρευτούμε λίγο ! Ένα ευκαιριακό κόμμα λόγω αυξημένων οικολογικών ανησυχιών με άγνωστα στελέχη, αγνώστου προελεύσεως και αγνώστου συμφέροντος.

Τι μας μένει λοιπόν ;
Η αποχή ; Μήπως τελικά είναι λύση η συνειδητή άρνηση στήριξης αυτού του συστήματος ;
Τη Δευτέρα όμως 5 Οκτωβρίου κάποιος θα πρέπει να κυβερνήσει τη χώρα και φαντάζομαι πως η αποχή δεν μπορεί.
ΖΗΤΩ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ, ΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ. ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΔΕΚΤΕΣ.
Μια απελπισμένη ψηφοφόρος

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

Ζητείται όραμα

Το κείμενο αυτό γράφτηκε την Κυριακή 30 Αυγούστου.

Η πολιτική σκηνή της χώρας έχει χρεωκοπήσει. Όσο πιο γρήγορα συμβιβαστούμε μ’ αυτό τόσο πιο εύκολα θα αλλάξουν τα πράγματα. Φτάνουν πια οι αναλύσεις περί πρόωρων εκλογών. Φτάνουν πια οι αναλύσεις περί κρίσης στον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ. Το υπάρχον πολιτικό σύστημα κουράζει και κουράστηκε. Δεν τραβάει άλλο, που λένε. Τριάντα χρόνια πελατειακών σχέσεων, ρουσφετολογίας, ανυπαρξίας του κράτους όταν το χρειάζεσαι και υπερβολικής γραφειοκρατίας όταν δεν την χρειάζεσαι.

Σκάνδαλα επί σκανδάλων, μίζες, βαλίτσες και πάμπερς, δικαστικά και παραδικαστικά κυκλώματα, παράγκες αθλητικών παραγόντων, εκκλησιαστικές αγοραπωλησίες. «Απ’ το ’80 και μετά μας έχουν πνίξει τα σκατά» που λέει και το τραγούδι. Ένα κράτος ανεύθυνων, ανέντιμων, κομπλεξικών, νεόπλουτων, ξιπασμένων, καρεκλοκένταυρων, βολεμένων ανθρωπάκων. Κι ας ήταν η γενιά του Πολυτεχνείου. Τριάντα έξι χρόνια μετά ζούμε τον θρίαμβο της λαμογιάς !

Δεν φτάνει όμως η απλή συνειδητοποίηση του κουρασμένου πολιτικού μας συστήματος και η δυσφορία για την φαυλοκρατία που επικρατεί στους θεσμούς του κράτους. Τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν και πρέπει να αλλάξουν τώρα. Κι αυτό θα γίνει μόνο με την ενεργή συμμετοχή όλων μας. Με κάθε μέσο, γραπτό ή προφορικό λόγο, διαμαρτυρίες, συγκεντρώσεις, απεργίες. Δεν φτάνουν πια οι συζητήσεις σε επίπεδο παρέας, ούτε οι διαδικτυακές διαμάχες γνωμών.

Πρέπει να απαιτήσουμε πια το δικαίωμα μας στην δημοκρατία. Πρέπει να απαιτήσουμε πια την υποχρέωσή μας να είμαστε πολίτες αυτής της χώρας. Μια κυβέρνηση συνεργασίας, αφού η αυτοδυναμία μάλλον δύσκολα θα επιτευχθεί, δεν θα σώσει την κατάσταση, το μόνο που θα καταφέρει είναι να παραταθεί και ενδεχομένως να επιδεινωθεί κατά δέκα χρόνια η αναξιοκρατία και η φαυλοκρατία.

Ήρθε ο καιρός να περάσουμε στην δράση. Να αναζητήσουμε λύσεις. Λύσεις για την παιδεία, τον πολιτισμό, την οικονομία αλλά κυρίως για το πολιτικό σύστημα.

Ζητείται όραμα λοιπόν.