Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

Βιβλικό τάμα



«Η πίστη βαθιά...» μου ψιθύρισε στ’ αυτί  
«…καινούρια αρχή…» συνέχισε
«…αναπάντεχο απάνθισμα…» και μου τράβηξε το χέρι
«…τύφλωση, φως…» δεν καταλάβαινα πια
«…και πάλι…» αλλά έμενα χωρίς να κουνιέμαι
«…καινούρια αρχή…» ξανά είπε
«εις υγείαν» και τότε κοιταχτήκαμε ξανά και τότε γνωριστήκαμε. 

Κάποτε, ίσως να ‘ταν και τέτοια εποχή, γνωρίστηκα με ένα βιβλίο. Ήταν ένα βιβλίο του δρόμου. Αλητάκι. Απ’ αυτά του book crossing που λένε. Με ξελόγιασε το εξώφυλλο. Αυτό που με κέρδισε όμως, ήταν η αφιέρωση στην πρώτη σελίδα. Σαν να είχε γραφτεί για μένα. Όχι όχι, για μένα είχε γραφτεί σίγουρα. Εγώ κρατούσα το βιβλίο, για μένα και η αφιέρωση. Σε ευχαριστώ να ξέρεις εσένα που την έγραψες. Άλλωστε στις 9 Φεβρουαρίου του 2005 νομίζω πως δεν ήμουν καλά. Σ’ ευχαριστώ για το βιβλίο. Οι «Φωτιές» τις Μαργκερίτ Γιουρσενάρ έγινε ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία.

Το κείμενο αφιερούται, στο "περίεργο" μεν αλλά πολύ ενδιαφέρον ιστολόγιο «Αφιερώσεις Συγγραφέων» του Βιβλιοθηκάριου για την εκατοστή ανάρτησή του και είναι μέρος του δι-ιστολογικού αφιερώματος «Αφιερώσεις σε βιβλία».





Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

Ή μήπως όχι;



 

Αγάπη είναι

ν’αφήνω το φως της εξώπορτας αναμμένο να δεις να μπεις
       να αντέχω την σιωπή σου
να πίνω για να σ’ αγαπώ περισσότερο
       να μην είμαι εκεί όταν δεν με θες

Αγάπη είναι
                      
   να μου μυρίζουν μπιφτέκια ενώ μαγείρεψες φακές
           να γελάω για να γελάς
   να μην υπάρχει αύριο κι εγώ να σου μιλάω για το μεθαύριο
               να με νοιάζει

Αγάπη είναι

να σου λέω άντε γαμήσου όταν κάνεις μαλακία
να ζητάω την αλήθεια σου
να γονατίζω για να σε πιάσω
να προσεύχομαι για σένα κι ας με χλευάζεις
 
Αγάπη είναι

να θες να με κουβαλήσεις ενώ είσαι παράλυτος  
να με κοιτάς στα μάτια
     να ακούς τη φωνή μου με την καρδιά σου
να χαρίζεις αυτό που θα σου λείψει πιο πολύ

Αγάπη είναι

να μην ξέρεις τι είναι αγάπη
    να μην ζητάς ανταλλάγματα
       να κοιτάς με τα δικά μου μάτια
να με ακούς


Αγάπη είναι
                                να ζητάς συγγνώμη ||
                   να αγκαλιάζω τη θλίψη σου
                                να μην τα παρατάς||
                   να σου το λέω
        να μην έχεις εγωισμό||
να απλώνω το χέρι μου να πιαστείς
        να ακουμπάς πάνω μου||
 να επιμένω
        να περιμένεις||
να δίνω|| να δίνεις||