Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Γιάννης Αγγελάκας και οι Επισκέπτες

Δεν είχα ξαναπάει σε συναυλία του, ούτε τον καιρό που υπήρχαν οι Τρύπες και πέρα από κάποια γνωστά κομμάτια του τα υπόλοιπα μου ήταν εντελώς άγνωστα κι όμως δεν βαρέθηκα ούτε ένα λεπτό. Πως θα μπορούσα με τέτοια μουσική πανδαισία ! Μια ορχήστρα από 2 βιολιά (το ένα ηλεκτρικό, αν δεν κάνω λάθος), ένα βιολοντσέλο, ένα κοντραμπάσο (και τα 2 ηλεκτρικά), ένα σαξόφωνο (αρκετά μεγάλο εντελώς ταιριαστό με τον εύσωμο κάτοχο του, τον λεγόμενο από το κοινό αρκούδο), μία τρομπέτα, ένα τρομπόνι, μία ακουστική και μία ηλεκτρική κιθάρα, ηλεκτρικό μπαγλαμαδάκι, τουμπερλέκι, ντραμς και μία χορωδία πέντε γυναικών, ήταν οι Επισκέπτες που συνόδευαν τον Αγγελάκα. Η μουσική της ορχήστρας ήταν κάτι το εκπληκτικό ιδίως όταν έχουμε να κάνουμε με μία ροκ συναυλία, όπου συνήθως επικρατούν ήχοι ηλεκτρικής κιθάρας. Η πολυφωνία των μουσικών οργάνων ήταν εφάμιλλη συμφωνικής ορχήστρας.

Στίχος και μουσική σου έδιναν την εντύπωση πως είχαν γεννηθεί ταυτόχρονα και το ένα ήταν προέκταση του άλλο. Κλείνοντας τα μάτια την ώρα που ακουγόταν το τραγούδι «Μέσα μου ο αέρας που φυσά» άκουγες τον ίδιο τον αέρα.



Μουσικές μελωδίες άλλοτε με κρητικές ρίζες και άλλοτε με ηπειρώτικη πολυφωνία. Το ανορθόδοξο παίξιμο των οργάνων (το βιολί γινόταν κιθάρα κ.α.) αφήναν να βγουν μουσικές «περίεργες», λες κι ήταν βγαλμένες από κάποιο ινδιάνικο τελετουργικό που μαζί με τις κραυγές του τραγουδιστή συμπλήρωναν μια ιδιότυπη μέθεξη.

Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον το όλο σχήμα να διευρυνθεί με περισσότερα όργανα ορχήστρας και να δοθεί μία συναυλία σε κατάλληλο κλειστό χώρο.

Βεβαια δυστυχώς για άλλη μια φορά έφυγα με μια γλυκιά μελαγχολία συνειδητοποιώντας πως όλη αυτή η μαζικοποίηση των συναυλιών δεν μου ταιριάζει. Θέλω να πιστεύω πως δεν είναι λόγω ηλικίας, άλλωστε είδα πολύ μεγαλύτερους μου, οπότε είναι μάλλον θέμα ιδιοσυγκρασίας. Αυτή η αυτοσυγκέντρωση πλήθους αγνώστων γύρω μου με ψυχοπλακώνει. Αν και ομολογώ πως στην συγκεκριμένη συναυλία δεν ένοιωσα τόσο στενάχωρα.

Εξάλλου ήταν εντυπωσιακή η συμμετοχή του κοινού, μία οντότητα ενωμένη, που ακολουθούσε μια νοητή χορογραφία με τόση χάρη αλλά και ευλάβεια. Και τότε διαπίστωσα πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν αυτή η ενότητα της νεολαίας δεν υπήρχε μόνο στις συναυλίες… Δυστυχώς όμως επανήλθα στην πραγματικότητα όταν άκουσα πόσο μεγάλη ανησυχία υπήρχε γύρω μου για το διαζύγιο της Ελένης Μενεγάκη. Τι κρίμα…



Η παρουσία του μεσήλικα τραγουδιστή ήταν πάντως εντυπωσιακή.




Υ.Γ. 1. Μετά βέβαια πήγαμε Venue, «έτσι για να γουστάρουμε», χαχαχαχαχαχαχαχα
Υ.Γ. 2. Αστειεύομαι βέβαια ! (…πείραγμα για αυτόν που ήταν η αφορμή να παρευρεθώ στη συναυλία…)
Υ.Γ. 3.Δεν πιστεύω να περιμένεις ευχαριστίες και άλλα τέτοια «γλυκούλικα» που κάνεις εσύ στα δικά σου υστερόγραφα ; Αχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

Τίποτα δεν είναι τυχαίο

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ακούστε την εξαιρετική σημερινή εκπομπή του Άρη Χατζηστεφάνου στο ραδιόφωνο του Σκαι για το πώς η Αϊτή οδηγήθηκε στην κατάσταση που είναι σήμερα. Πως ο Ναπολέων, ο Τζ. Μπους και οι κανόνες του ελεύθερου εμπορίου οδήγησαν στην εξαθλίωση τους κατοίκους του άλλοτε ονομαζόμενου Αγ. Δομήνικου, που τώρα ερχόμαστε να κλάψουμε στα συντρίμμια του.
Τελικά είναι τόσο αθώα η αθρόα απόβαση στρατού από τις Η.Π.Α. στην πρωτεύουσα της Αϊτής ;



Και τελικά πόσο μας νοιάζει για τους «κακόμοιρους» πληγέντες ; Δυστυχώς μόνο στις εικόνες με τα συντρίμμια και τους εξαθλιωμένους διασωθέντες συγκινούμαστε. Βάζω και τον εαυτό μου μέσα, γιατί πριν το σεισμό δεν ενδιαφέρθηκα να δω τι συμβαίνει σ’ αυτή την χώρα. Και καλά εγώ, είμαι και κάπως μακριά , οι «καλοκάγαθοι» αμερικάνοι δεν έβλεπαν;
Αν στο τέλος της ακρόασης αναφωνήσατε το «σοφό» σύνθημα , φονιάδες των λαών Αμερικάνοι, είστε στο σωστό δρόμο…

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Που καιρός για όνειρα

Δεν ήθελα να γράψω για την επικαιρότητα, δεν είχα πολύ όρεξη αλλά τελικά δεν είναι εύκολο να σιωπήσω.

Αϊτή :
Τι να πει κανείς εδώ, τόσος πόνος, τόση φρίκη, η τραγικότητα του ανθρώπου μπροστά στο αναπόφευκτο. Υπήρξαν και κάποιοι ανεγκέφαλοι να το πω, κακόβουλοι να το πω, άνθρωποι χωρίς ντροπή και οίκτο, που είπαν πως οι Αϊτινοί τιμωρήθηκαν από τον Θεό.
Τη Δευτέρα 25 Γενάρη γίνεται μαραθώνιος αλληλεγγύης που οργανώνεται από την Unicef και τον Σκάι.
Ναι όλοι να συμβάλλουμε δεν λέω αλλά μου φαίνεται κάπως υποκριτικό ξαφνικά όλοι να κόπτονται για μία τόσο φτωχή χώρα μόνο και μόνο επειδή έγινε ο σεισμός. Και πριν πέθαιναν σ’ αυτή τη χώρα, τρώγανε μπισκότα από χώμα , ζουσαν με 2 δολάρια τη μέρα. Για να μην πω για την Αφρική που κάθε λεπτό 9 παιδιά πεθαίνουν από υποσιτισμό. Δεν λέω να μην συμμετάσχουμε στο μαραθώνιο κάθε άλλο, αλλά καλό είναι να μην θυμόμαστε αυτούς που υποφέρουν μόνο μετά από καταστροφές.

Για τους αγρότες :
Το σίγουρο είναι ότι το «αγροτικό» πάσχει και μπάζει από παντού, γιατί καμιά κυβέρνηση δεν στήριξε πραγματικά τον αγρότη και καμιά κυβέρνηση δεν έκανε σοβαρή αγροτική πολιτική. Γιατί έπρεπε να ακολουθήσουμε τις επιταγές της ευρωπαϊκής ένωσης αλλά οι επιδοτήσεις δεν έφτασαν ποτέ στα σωστά χέρια, είτε φαγώθηκαν στη διαδρομή είτε πήγαν σε μεγαλογαιοκτήμονες. Όμως κάποια στιγμή το πρόβλημα θα φανερωνόταν. Αλλά δυστυχώς για άλλη μια φορά έχω την εντύπωση πως η κατάληξη θα είναι «μια από τα ίδια». Ήδη έχουν αρχίσει τα ΜΜΕ για την «κακή εικόνα της χώρας προς τα έξω», αγανακτισμένοι πολίτες στην λαϊκή αγορά φωνάζουν για τους κακούς αγρότες που έκλεισαν πάλι τους δρόμους κ.ο.κ. Ρίξτε μια ματιά κι εδώ μικρή ανάρτηση αλλά μεστή.
Να σημειώσω μόνο πόση θλίψη αλλά και απέχθεια ένιωσα ακούγοντας χθες πως στη σύσκεψη του υπουργείου με ομάδα αγροτών από την Κρήτη ήταν μαζί τους για να τους υποστηρίξει (μαντέψτε ποιος) ο Μαρκογιαννάκης ! Πόσο αναίσχυντος μπορεί να είναι κάποιος ; Ε ; Πόσο μα πόσο καραγκιόζης !

Για την οικονομική κρίση :
Είμαστε σε κρίση τελικά ; Ναι, αλλά έχω τις αμφιβολίες μου αν είναι οικονομική η κρίση ή αν είναι ευρύτερη κοινωνική κρίση, των θεσμών και των κοινωνικών δομών. Έχω την αίσθηση πως ακροβατούμε σε σκοινί πολυκαιρισμένο και φθαρμένο, εντόνως τεντωμένο και το προστατευτικό δίχτυ έχουν ξεχάσει να το βάλουν από κάτω κάτι λαμόγια που πήραν την ανάθεση του έργου ύστερα από χοντρή μίζα.

Εκατό μέρες Giorgakis :
Εκατό μέρες νέας διακυβέρνησης και το μόνο που έχει αλλάξει γύρω μου είναι η στάση των καναλιών και των εφημερίδων απέναντι στην εξουσία. Γλείφτες και λακέδες τρέμουν μήπως ξυπνήσει ο κοσμάκης και τους στείλει σπίτια τους. Κι αν τους στείλει σπίτια τους θα είναι το αισιόδοξο σενάριο, φοβάμαι (κι ελπίζω) όμως πως θα τους στείλει στον αγύριστο κάποια στιγμή.

Χθες ήταν κι η δίκη του Κορκονέα στην Άμφισσα. Τελικά αναβλήθηκε. Διαβάστε εδώ περισσότερα καθώς και την επιστολή που μοίρασαν στους κατοίκους οι αναρχικοί-αντιεξουσιαστές.

Που καιρός για λίγο όνειρο...

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

Κύμα τρομοκρατίας

Κύμα τρομοκρατίας. Πανικός. Εκρηκτικός μηχανισμός εξερράγη δίπλα στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Στο βωμό της Δημοκρατίας (όχι της νέας της παλαιάς). Στο παρτέρι με τα λουλούδια. Απώλειες : 2 ζουμπούλια, 3 κλαδιά μουριάς και 1 περαστικό μυρμήγκι.

Ας δούμε τι έγινε. Εκρηκτικός μηχανισμός, κοινώς βόμβα ή μπόμπα, έσκασε χθες λίγο πριν τις 8.00 μ.μ. σε καδό μπροστά σε παρτέρι στο προαύλιο της Βουλής. Υπήρξε προειδοποιητικό τηλεφώνημα στην Ελευθεροτυπία 15 λεπτά νωρίτερα.

Ο πρωθυπουργός μας δήλωσε «Η Δημοκρατία δεν τρομοκρατείται», ο υπουργός μας Προ-Πο είπε «Κάποιοι επιδιώκουν τον φόβο και τον πανικό. Δηλώνουμε ότι δεν φοβόμαστε και δεν πανικοβαλλόμαστε. Ο χώρος αυτός στον οποίο έγινε η έκρηξη πριν από λίγο είναι υψηλού συμβολισμού. Είναι υψηλής αναφοράς για όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Είναι αφύλαχτος και θα παραμείνει αφύλαχτος. Δεν πρόκειται να μετατρέψουμε για χάρη αυτών των λίγων την Αθήνα σε στρατοκρατούμενη και αστυνομοκρατούμενη πόλη. Για ένα πράγμα σας διαβεβαιώνω. Αυτοί οι θρασείς που πραγματοποίησαν την ενέργεια να ξέρουν ότι θα οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη όπως τους αξίζει με βάση τους κανόνες και το σύνταγμα της ελληνικής Δημοκρατίας»

Και ερωτώ ποιόν φόβο και ποιόν πανικό ; Τρομοκρατήθηκες εσύ ; Μήπως εσύ, εκείνος, εκείνη ; Μήπως αυτοί που έπιναν καφέ εκεί κοντά ; Ή αυτοί που έκαναν τη βόλτα τους ;
Οι μόνοι που τρομοκρατήθηκαν είναι οι βουλευτές. Έπεσαν από τα σύννεφα. Δεν το πιστεύουν ότι θα μπορούσε κάποιος να τους «ακουμπήσει», νόμιζαν ότι είναι καλά προστατευμένοι μέσα στις θωρακισμένες μερσεντές τους, μέσα στις μαντρωμένες και φυλασσόμενες βίλες τους.
Ο χώρος ήταν, κ. Υπουργέ, ήταν, δεν είναι πια υψηλού συμβολισμού, εκτός και αν τα μπουρδέλα είναι υψηλού συμβολισμού. Γιατί πλέον έτσι αποκαλείται το συγκεκριμένο κτίριο, υπάρχει και σχετικό σύνθημα «να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή». Όσον αφορά το ζήτημα της αστυνομοκρατίας, είναι ήδη αστυνομοκρατούμενη η Αθήνα απλά αστυνομοκρατείται από ανίκανους, ανεύθυνους και διεφθαρμένους.
Πρωθυπουργέ η δημοκρατία δεν ξέρω αν τρομοκρατείται αλλά προς το παρόν δεν έχουμε δημοκρατία.

Κλείνοντας να πω πως την είδηση την άκουσα από το ραδιόφωνο στον Σκάι και φυσικά άκουσα όλα τα κοινότυπα σχόλια τύπου «τι αντίκτυπο θα έχει αυτό για τη χώρα μας», «πλήττεται η δημοκρατία μας» κ.ο.κ.. Επίσης ρώταει ο εκφωνητής κος Πορτοσάλτε τον ανταποκριτή δημοσιογράφο «Ο κόσμος πως συμπεριφέρεται ;», η απάντηση βέβαια ήταν η αναμενόμενη «Πίνουν κανονικά τον καφέ τους στα γύρω καφέ, πάνε στα θέατρα...». Εμ βέβαια τι περιμένατε κ. Πορτοσάλτε να τρέχουν αλλόφρονες στους δρόμους; Έλεος πια ! Το κερασάκι βέβαια στην τούρτα ήταν ότι ενώ μεταδιδόταν το ρεπορτάζ και μιλούσαν οι διάφοροι δημοσιογράφοι πετάγεται κάποιος από το στούντιο και λέει «Να διακόψουμε μόνο για να πούμε Λεβαδειακός Πάοκ 0-2» ! Το ποδόσφαιρο είναι πάνω απ’ όλα ! Τα πάντα όλα !

Δωράκι : ο Πεταλωτής μίλησε για πράξη τρομοκρατίας που στρέφεται κατά του ελληνικού λαού. Καλό ε;! Αχαχαχαχαχα !

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010

Το αινιγματικό χαμόγελο

Εξαιρετικά νέα !
Σύμφωνα με Ιταλό επιστήμονα το μυστήριο αιώνων λύθηκε. Το αινιγματικό χαμόγελο της Τζοκόντα οφείλεται στη χοληστερίνη.
Και επειδή είχε χοληστερίνη χαμογελούσε ; Που ; Στα τριγλυκερίδια ;