Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Αδίστακτοι νταβατζήδες

Όταν χιλιάδες ανθρώπων που διαμαρτύρονται κατά της κυβερνητικής πολιτικής (και όχι μόνο) φτάνουν σε σημείο να οργανώνουν σχέδιο περικύκλωσης της Βουλής για να εμποδιστεί η ψήφιση νόμου τότε η Δημοκρατία ΣΑΣ έχει πρόβλημα!

Όταν η Βουλή συνεδριάζει και ψηφίζει νόμο ενώ ακριβώς απέξω στους δρόμους γίνεται πόλεμος μεταξύ των διαδηλωτών και της αστυνομίας τότε το συγκεκριμένο σώμα των 300 βουλευτών χάνει κάθε νομιμοποίηση και δρα πλέον δικτατορικά!

Δεν υπάρχει πλέον γυρισμός μετά τα χθεσινά. Ενώ γινόντουσαν τα τέρατα κι ενώ στο μετρό συντάγματος βρίσκονταν τραυματίες ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος έδωσε συνέντευξη τύπου για να ανακοινώσει τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων! Σαν να μας λένε κάνουμε ότι γουστάρουμε, δεν υπολογίζουμε τίποτα. Ξεπουλάμε τα πάντα κι αν τολμήσετε να αντισταθείτε σας τσακίζουμε! Είμαστε οι νταβατζήδες σας και θα κάνουμε ότι γουστάρουμε!

Δεν χρειάζεται να πω άλλα, όσοι βρέθηκαν κάτω είδαν, όσοι δεν βρέθηκαν θα τα δουν στα διάφορα βίντεο που κυκλοφορούν στο ιντερνετ.

ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ όσοι κι αν το ψηφίσετε!

Στις 6 θα είμαστε πάλι εκεί!
Φέρτε και τα τανκς, εμείς δεν φεύγουμε!


Υ.Γ. Ο Λουράντος, πρόεδρος των φαρμακοποιών, σε ραδιόφωνο σήμερα διάβασε την ημερομηνία λήξης του δακρυγόνου (CS) που είχε στα χέρια του από χθες, ήταν το 1997!

Υ.Γ. 2 Η Μυρσίνη Λοΐζου είπε με κομψό τρόπο αι σιχτίρ στον πράσινο ήλιο!

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Εικόνες από ένα μελλοντικό παρόν...

- Κλείσε, κλείσε θα σε πάρω εγώ, ναι είμαι με τη συνέλευση Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου και συνάντησαμε τη συνέλευση Καισαριανής... Ναι, είδα και τη συνέλευση Βύρωνα και τη συνέλευση Ν. Σμύρνης... Έλα, ναι, το βράδυ θα πάω και στη συνέλευση Συντάγματος...






το πρωί 8.30


















κατά τις 12.00 πλατεία Συντάγματος








στη ριγίλλης












απογεύμα κατά τις 7.00 πλατεία Συντάγματος


(μετά απο ένα ολιγόωρο διάλειμμα δακρυγόνων και χημικών)





Υ.Γ. 1 Κύριε Γιωργάκη, σου είπε κανείς ότι θέλουμε οικουμενική κυβέρνηση;


Υ.Γ.2 Κύριε Γιωργάκη, απο πότε ο ανασχηματισμός λέγεται νέα κυβέρνηση;


Υ.Γ.3 Ορισμός : Δημοκρατία είναι όταν μια κυβέρνηση και τα μέλη της για να φτάσουν στον προορισμό τους πρέπει να κλείσουν οι δρόμοι και δεξιά κι αριστερά να παραταχθούν αστυνομικοί.


Υ.Γ.4 Με κλούβες και ΜΑΤ θα κυβερνάει απο εδώ και μπρος το ΠΑΣΟΚ.


Υ.Γ.5 Όπως γράφει κι ο Πιτσιρίκος, "Και πυρηνικά να ρίξουν, πάλι θα γυρίσουμε." !

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Πάμε πλατεία;

Κάποτε υπήρξε μια χώρα που αποφάσισε να «αλλάξει». Κι η «αλλαγή» έγινε. Κι εγώ άλλαξα, ριζικά μάλιστα. Δεν έκανα πολλά, απλά γεννήθηκα. Κι έζησα την «αλλαγή», χρόνο με τον χρόνο. Και ήταν όλα ωραία, κατά πως μου έλεγαν. Κι η «αλλαγή» μεγάλωνε και εδραιωνόταν. Και μαζί μεγάλωνα κι εγώ αλλά δεν έβλεπα μεγάλες αλλαγές να γίνονται. Όλα κυλούσαν κανονικά. Εκλογές κάθε τέσσερα περίπου χρόνια, δύο κόμματα, μεγάλα κατά πως μου λέγαν, επικρατούσαν κάθε φορά. Πότε το ένα, πότε το άλλο. Μα η πολιτική τους δεν άλλαζε. Τίποτα δεν άλλαζε.


Κι ύστερα μετά από τόσα χρόνια συνεχούς αλλαγής ήρθε μια νέα πιο αλλαγή. Κι ήταν τόσο επιτακτική να γίνει. Αν δεν γινόταν θα βουλιάζαμε, κατά πως μου είπαν. Μα πάλι αυτή η αλλαγή δεν έγινε. Και τώρα βουλιάζουμε. Βουλιάζουμε; Βουλιάζουμε και ουρλιάζουμε μάλιστα!


Τόσα χρόνια αλλαγή άκουγα και αλλαγή δεν έβλεπα.


Την ένιωσα όμως ένα βράδυ. Ένα βραδύ γιορτής. Ήταν το βράδυ που γέλασες και πανηγύρισες. Κι εγώ γέλασα και πανηγύρισα. Κι ένιωσα μια χαρά που δεν μπορώ να στην περιγράψω. Αρκεί να ήσουν εκεί… Την ένιωσα μέσα μου. Αλλά και μέσα σου. Την είδα την αλλαγή σου λέω, την είδα σε μια πλατεία. Ήταν στην κεντρική πλατεία της χώρας με φόντο την Βουλή. Ήταν στις 27/5/2011, ήμερα Παρασκευή, όταν η πρώτη λαϊκή συνέλευση αποφάσισε να θέσει το αίτημα της άμεσης δημοκρατίας. Και τότε η πλατεία αυτή άνθισε και μια μυρωδιά μεθυστική απλώθηκε σε όλη την πόλη. Κι έλαμψε με ένα φως χιλιάδων αχτίνων. Κι ας ήταν περασμένα μεσάνυχτα. Ήθελα να πετάξω εκείνη τη στιγμή και να ξυπνήσω όλο τον κόσμο. Έκλεισα τα μάτια και τα κατάφερα. Και είδα πως κανείς δεν κοιμόταν πια. Όλα είχαν αλλάξει πια.


Η πλατεία δεν περιγράφεται. Είναι βίωμα. Είναι το πάθος των ανθρώπων που παίρνουν τον λόγο. Είναι η οργή των ανθρώπων για όλα αυτά που ήθελαν να αλλάξουν και δεν τα άλλαξαν. Είναι η συνειδητοποίηση του «ποτέ δεν είναι αργά». Είναι η πικρή νοσταλγία και το ανάθεμα στα λάθη μας. Είναι η ανάγκη της αλληλεγγύης. Είναι η δίψα για ελευθερία. Είναι η φωνή του χαμένου ονείρου. Είναι τα γέλια, τα μπράβο και τα ου που ακούγονται κάθε βράδυ. Είναι η δημοκρατία η ίδια.


Είμαι εκεί. Θέλω να είμαι εκεί. Θέλω να είσαι κι εσύ. Γιατί δεν μπορώ μόνη μου. Είμαστε στο όριο πια. Το ξέρεις, το βλέπεις, το νιώθεις. Ήρθε η ώρα να τα αλλάξουμε όλα. Αν δεν είμαστε όλοι μαζί δεν θα είμαστε τίποτα. Έλα για να σε δω. Έλα για να με δεις. Έλα να σε ακούσω, έλα να με ακούσεις. Είναι τόσο απλό.


Αύριο 15/6/2011 είναι ένα βήμα ακόμα. Αν είσαι δίπλα μου θα με σηκώσεις αν πέσω. Venceremos!


Υ.Γ. Η ανάρτηση αυτή έγινε στα πλαίσια ενός δι-ιστολογικού αφιερώματος για την «πλατεία» μ ε αφορμή όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης.


Συμμετέχουν οι:


Silentcrossing (εμπνευστής), Βιβλιοθηκάριος (εμπνευστής β’), Krotkaya, Snowball, Aναγεννημένη, Κυνοκέφαλοι, Ιχνηλασίες (Π.Χ.), Ιχνηλασίες (Βλάχος) Καλώδια, Κουπέπκια, Rubies and Clouds , Μπαμπάκης, Roadartist, Δύτης των νιπτήρων, Butterfly, Πετρούλα, Niemandsrose, Latecomer, Riski, Stassa,

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Να κοίτα... ίσως να μην το ξαναζήσεις αυτό...

Η σημαία... η σημαία μου… Η ταμπέλα μου… Το κόμμα μου… Μη μου στερείς το κόμμα μου είναι σαν να μου κόβεις τα πόδια… Ναι το κόμμα μου είναι η ιδεολογία μου… Δεν πιστεύω σε θεό… Αλλά να πεις έτσι για το κόμμα μου, γιατί; Τη θέλω την ταμπέλα μου την αγαπώ… Το κόμμα μου με βάζει σε ένα πλαίσιο… Με ξεχωρίζει από σένα που δεν είσαι μαζί μου… Άρα είσαι εχθρός μου… Το κόμμα μου… Η ιδεολογία μου… Είμαι το κόμμα μου… Εγώ είμαι το κόμμα… Είμαι η σημαία μου… Γεννήθηκα μέσα στο κόμμα μου… Εγώ γέννησα το κόμμα μου… Είμαι το κόμμα μου… Δεν ακούω αν μου βγάλεις την ταμπέλα μου… δεν μπορώ να κρίνω… Το κόμμα μου… Είμαι αριστερός… Είμαι το κόμμα μου...Είμαι δεξιός… Είμαι το κόμμα μου... Εγώ έχω τη μία και μοναδική αλήθεια… Είμαι φασίστας ρε, εγώ θα κάνω κουμάντο… Είμαι αναρχικός και δεν γουστάρω τους μπάτσους… Είμαι οικολόγος και μάζεψε τα σκουπίδια σου φεύγοντας… Είμαι εναλλακτικός… Είμαι αγανακτισμένος… Είμαι πολιτικοποιημένος… Είμαι ανεξάρτητος από το κόμμα μου… Είμαι εξαρτημένος από το εγώ μου… Είμαι η ιδεολογία μου… Είμαι εγώ και κανένας άλλος… Το κόμμα μου… Είμαι ένα κόμμα μόνος μου… Είμαι… Είμαι… Τίποτα δεν είμαι… ΣΚΑΤΑ ΕΙΜΑΙ!

Ανοίξτε τα μάτια σας και δείτε…

Όταν έρθει εκείνο το άγριο αύριο θα μυξοκλαίμε και θα γράφουμε ατέλειωτες αναλύσεις για την χαμένη ευκαιρία… για την χαμένη μας νιότη… για την ευκαιρία που χάσαμε να πάμε παραπέρα το μυαλό μας, την ψυχή, την ζωή μας… την κοινή ζωή μας ρε συ, όχι αυτή του καναπέ, όχι αυτή της τηλεόρασης, ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΖΩΗ ΜΑΣ.

Και θα μας φταίνε πάλι οι άλλοι που δεν μας ακολούθησαν και πήγαν με το δικό τους κόμμα…


(δεν ήθελα αλλά… γιατί, γιατί δεν αφήνεσαι… γιατί να μην μπορούμε όλοι μαζί;)

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

Μάλιστα... αρχίσαν να πέφτουν οι μάσκες...

Αρχίζω να διαβάζω την διακήρυξη των 32 «πνευματικών».

Στην πρώτη παράγραφο που εκφράζεται η αγωνία τους (!) διαπιστώνω πως η πρώτη τους έγνοια είναι ότι απειλείται η «ισότιμη ένταξη μας στην Ευρώπη». Δεν θα γνωρίζουν φαίνεται πως σήμερα απειλείται η ίδια μας η ζωή, η επιβίωση μας αυτή καθ’ αυτή. Δεν θα γνωρίζουν φαίνεται πως τόσοι κι άλλοι τόσοι μένουν άνεργοι καθημερινά. Δεν γνωρίζουν φαίνεται πως με νόμο της «σύγχρονης προηγμένης χώρας» μας οι μέχρι 25 χρονώ θα αμείβονται με το υπέρογκο ποσό των 520 ευρώ (καθαρά). Ίσως να μην τους πληροφόρησαν ότι αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες λόγω κρίσης, όχι γιατί βγήκαμε 6οι 7οι (ό,τι τέλος πάντων) στην γιουροβιζιον που νομίζουν.

Και συνεχίζουμε στην δεύτερη παράγραφο. Εδώ διαβάζει κανείς το κορυφαίο πνευματικό απόσταγμα των 32 πνευματικών : «Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία.» ….παύση…. το ξαναδιαβάζω….

Δεν προλαβαίνω να συνέλθω γιατί αμέσως διαβάζω αυτό, «Υπάρχει ακόμη καιρός να σωθούμε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους.» …… ξαναμανα παύση….

Ο τόπος λοιπόν δεν χρειάζεται τον λαό, αλλά μια ηγεσία εθνικής ανασυγκρότησης. Άραγε αυτή την ηγεσία που θα την βρούμε; Θα την φτιάξουν αυτοί που μας έφεραν ως εδώ ; Αχ ναι με συγχωρείτε, όλοι μαζί τα φάγαμε, ξεχάστηκα, θα φταίνε οι κακές συναναστροφές των τελευταίων ημερών. Επανέρχομαι. Ο τόπος λοιπόν χρειάζεται αυτούς τους πεφωτισμένους (ίσως να είναι και κάποιοι από τους 32, why not; ) που σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας (εντάξει το καταλάβαμε, δεν θέλετε να βγούμε από την ευρωπαϊκή ένωση) θα κάνει τα απαραίτητα για την σωτηρία μας. Βέβαια αυτά τα απαραίτητα δεν διευκρινίζονται. Ναι φυσικά καταλαβαίνω, σε μια διακήρυξη δεν μπορούσατε να τα γράψετε όλα, μα φυσικά. Ξέρετε όμως «απαραίτητα» με «απαραίτητα» διαφέρουν… Κι όταν ο λαός δεν έχει λόγο σε αυτά τα απαραίτητα παύουν να είναι απαραίτητα και είναι εκτιμήσεις τους ενός και του άλλου για το πώς θα βγούμε από την κρίση.

Αν λοιπόν αυτό είναι το «πνεύμα» του καλλιτεχνικού και επιστημονικού κόσμου, προτιμώ να μείνω με τον όχλο της μούντζας!

Και λίγα λόγια για κάποιους υπογράφοντες. Ο Γιάννης Στουρνάρας είναι αυτός (την πρόκοψε πολύ την εμπορική!) και αυτός; Α εξαιρετικό πνεύμα, τον είχα και καθηγητή, τρομάρα του! Μόνο για τον Φασιανό στεναχωρήθηκα γιατί τον εκτιμώ ως καλλιτέχνη. Καλά για την Δημουλά ούτε λόγος, έχει χάσει από καιρό το κύρος της. (ψάχνοντας να βρω λινκ για τις δηλώσεις της υπερ υποψηφιότητας Ψινάκη, θυμάστε; Επέσα εδώ εντυπωσιακό δεν είναι το ποια γνώριμα ονόματα ξεπηδούν μέσ' το άρθρο... τυχαίο;) Και για τον Σαββόπουλο διαβάστε αυτό, τα λέει καλύτερα από μένα.

Η προπαγάνδα λοιπόν καλά κρατεί και θα κρατεί όσο εμείς μένουμε αμέτοχοι. Όσο τους επιτρέπουμε εμείς. Πως αλλιώς να το πούμε; ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! Αν μόνοι μας φτάσαμε ως εδώ, μόνοι θα βρούμε και την λύση. Να φύγετε να πάτε αλλού! Δεν σας χωράει ο τόπος κύριοι. Η Δημοκρατία σας είναι τόσο ισχνή που δεν φτάνει για να κρυφτείτε πίσω της.


ΕΕΕ ΟΟΟ ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΔΩ! ΟΥΣΤ!!!!


Υ.Γ. Αξίζει να διαβάσετε εδώ πως θα μπορουσε να είναι μια διακήρυξη πραγματικά πνευματώδης!

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Είναι ώρα για κουκουρούκου;

Ενώ λοιπόν χιλιάδες κόσμου κατεβαίνει στο Σύνταγμα καθημερινά και χιλιάδες κόσμου παρακολουθεί την λαϊκή συνέλευση κάποιοι εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν το μέγεθος αλλά και το μεγαλείο αυτού που γίνεται.

Χτες το βράδυ μια ομάδα ανθρώπων βρέθηκαν στην είσοδο της βουλής και γιουχαισαν κάποιους βουλευτές. (SO WHAT;;;;)

Σήμερα λοιπόν η προπαγάνδα των τρομαγμένων πλέον κατεστημένων (στον σβέρκο μας) δημοσιογράφων και πολιτικών ξεκίνησε. Δεν με απασχολεί καθόλου μα καθόλου αν ήταν προβοκάτσια, όπως ελαφρώς υπονόησε η Λιάνα Κανέλλη. Και όχι κύριε Τσίπρα δεν καταδικάζω τέτοιες ενέργειες που έσπευσες εσύ να καταδικάσεις. Και όχι αυτό που γίνεται δεν είναι «γιορτή δημοκρατίας» όπως είπες. Είναι η σύσταση της δημοκρατίας, είναι η ουσία της δημοκρατίας. Γιορτή θα ήταν αν είχαμε δημοκρατία, τώρα είναι αγώνας! Για τον Πρετέντερ και λοιπούς τι να πω; Πλέον γελάω και φχαριστιέμαι όταν τους βλέπω να γουρλώνουν τα μάτια να παίρνουν το σοβαρό τους και να επικαλούνται τη δημοκρατία. Ξεχνάνε να σκουπίσουν τους αφρούς που βγάζουν και τα σάλια τους.

Τόσο καιρό λέμε να πέσει η κυβέρνηση, να φύγει το ΔΝΤ. Αλήθεια πως πιστεύετε ότι θα γίνει αυτό; Θα τους πάρουμε τηλέφωνο και θα πούμε «ναι γεια σας κύριε Παπανδρέου και λοιποί έχει έρθει το ελικόπτερο σας παρακαλώ μπορείτε να φύγετε;»; ‘Η μήπως όταν κάποιος σε εξουσιάζει και σε καταδυναστεύει μπορεί να εκδιωχθεί με ειρηνικό τρόπο; Ναι οκ μπορεί να τους πείσουμε να παραιτηθούν… μετά από είκοσι χρόνια καθημερινής διαμαρτυρίας. Κι όταν λέμε ότι το πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε, δεν καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό; Δηλαδή θα έρθουν κάποιοι άλλοι 300 που θα είναι καλύτεροι γιατί θα μας φοβούνται; Έστω ότι ισχύει, για πόσο; Για ένα χρόνο, δύο, πέντε; Μετά πάλι τα ίδια και σε 30 χρόνια θα είναι τα παιδιά μας στην πλατεία Συντάγματος.

Αυτό που βλέπω πάντως είναι πως κάθε μέρα όλο και φουντώνει η επιθυμία του κόσμου να αλλάξει πλέον πολιτικό σύστημα, να αλλάξει το πολίτευμα. Η αρχή γίνεται με τη λαϊκή συνέλευση. Καλή συνέχεια. Ελπίζω να σας δω όλους στον δρόμο, είστε πολύτιμοι.

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ

Υ.Γ. Άμα ο άνθρωπος είναι γκαντέμης… στο κρεβάτι αγκαλιά με voltaren… :((((