Η σημαία... η σημαία μου… Η ταμπέλα μου… Το κόμμα μου… Μη μου στερείς το κόμμα μου είναι σαν να μου κόβεις τα πόδια… Ναι το κόμμα μου είναι η ιδεολογία μου… Δεν πιστεύω σε θεό… Αλλά να πεις έτσι για το κόμμα μου, γιατί; Τη θέλω την ταμπέλα μου την αγαπώ… Το κόμμα μου με βάζει σε ένα πλαίσιο… Με ξεχωρίζει από σένα που δεν είσαι μαζί μου… Άρα είσαι εχθρός μου… Το κόμμα μου… Η ιδεολογία μου… Είμαι το κόμμα μου… Εγώ είμαι το κόμμα… Είμαι η σημαία μου… Γεννήθηκα μέσα στο κόμμα μου… Εγώ γέννησα το κόμμα μου… Είμαι το κόμμα μου… Δεν ακούω αν μου βγάλεις την ταμπέλα μου… δεν μπορώ να κρίνω… Το κόμμα μου… Είμαι αριστερός… Είμαι το κόμμα μου...Είμαι δεξιός… Είμαι το κόμμα μου... Εγώ έχω τη μία και μοναδική αλήθεια… Είμαι φασίστας ρε, εγώ θα κάνω κουμάντο… Είμαι αναρχικός και δεν γουστάρω τους μπάτσους… Είμαι οικολόγος και μάζεψε τα σκουπίδια σου φεύγοντας… Είμαι εναλλακτικός… Είμαι αγανακτισμένος… Είμαι πολιτικοποιημένος… Είμαι ανεξάρτητος από το κόμμα μου… Είμαι εξαρτημένος από το εγώ μου… Είμαι η ιδεολογία μου… Είμαι εγώ και κανένας άλλος… Το κόμμα μου… Είμαι ένα κόμμα μόνος μου… Είμαι… Είμαι… Τίποτα δεν είμαι… ΣΚΑΤΑ ΕΙΜΑΙ!
Ανοίξτε τα μάτια σας και δείτε…
Όταν έρθει εκείνο το άγριο αύριο θα μυξοκλαίμε και θα γράφουμε ατέλειωτες αναλύσεις για την χαμένη ευκαιρία… για την χαμένη μας νιότη… για την ευκαιρία που χάσαμε να πάμε παραπέρα το μυαλό μας, την ψυχή, την ζωή μας… την κοινή ζωή μας ρε συ, όχι αυτή του καναπέ, όχι αυτή της τηλεόρασης, ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΖΩΗ ΜΑΣ.
Και θα μας φταίνε πάλι οι άλλοι που δεν μας ακολούθησαν και πήγαν με το δικό τους κόμμα…
(δεν ήθελα αλλά… γιατί, γιατί δεν αφήνεσαι… γιατί να μην μπορούμε όλοι μαζί;)
4 σχόλια:
Με τιμάς Χάππυ. Μην στεναχωριέσαι: όσο μπορώ είμαι εκεί. Και εδώ στην πλατεία της γειτονιάς ξεκινάμε κατάσταση: την Τετάρτη έχουμε τη δεύτερη συνέλευσή μας. Στην πρώτη το Σάββατο ήμασταν 50 άνθρωποι- και όχι οι συνήθως συγκεντρωμένοι....
Ξέρω πως ίσως είναι η μόνη ευκαιρία ανατροπής (ως εκεί) της κυβέρνησης και ίσως της πολιτικής της.
Όμως όλο αυτό δεν χωράει στο μυαλό μου, γιατί εξαρχής έχει εκχωρίσει τα βασικά του στοιχεία στην ασάφεια και στην υποκρισία. Οι σημαίες κάποτε απαξιώθηκαν τόσο πολύ που σήμερα η μόνη που κουνιέται είναι η εθνική. Οι σημαίες, εκτός από "εμπόριο και απάτη" είναι και σύμβολα και μνήμη και η περηφάνεια μιας πίστης. Αυτά...
Δεν συμφωνώ. Τίποτα δεν έχει εκχωρήσει. Όταν κατεβαίνω κάτω είμαι πολύ σαφής σε αυτό που ζητάω. Δεν ξέρω ποιά περίοδο απαξιώθηκαν οι σημαίες αλλά κι η εθνική το μόνο που της έμεινε να κάνει είναι να κουνιέται. Δεν έχει καμιά άλλη ισχύ. Δεν ξέρω αν είμαι ακριβής ιστορικά, αλλά έχω την εντύπωση οτι οι σημαίες ξεκίνησαν να χρησιμεύουν για να διαφοροποιούν τα στρατεύματα στις μάχες. Τώρα πια λειτουργούν ως ταμπέλα. Κι αυτό σε τι να χρησιμεύει πια; Λες "οι σημαίες [..] είναι η περηφάνεια μιας πίστης", να εδω είναι το κομβικό σημείο. Πίστη έχω στον Θεό και στους ανθρώπους, όχι σε σύμβολα, ούτε σε ιδέες. Τις ιδέες και τα σύμβολα τα φτιάχνουν οι άνθρωποι. Δείχνω εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και σε αυτό που έχουν να μου πουν, όχι στο τι σημαία κουβαλούν. Νομίζω πως μας περιορίζει πολύ αυτή η κατηγοριοποίηση των ανθρώπων που έχουμε συνηθίσει... Ας αφεθούμε για λίγο...να χαλάρωσει η γλώσσα μας...για να ακουστούν λόγια που μας εκφράζουν, ούτε μεγάλα, ούτε κούφια, ούτε του αέρα...να ακουστούν λόγια που δεν γράφτηκαν σε βίβλια που δεν έγιναν θεωρία...
Υ.Γ. Δεν ξέρω αν σε τιμάω, αλλά σίγουρα λείπεις, γιατί έχεις λόγο με ήθος.
Υ.Γ. Δεν θέλω να σε στεναχωρήσω, αλλά "κράτα μικρό καλάθι" για τη 2η συνέλευση της γειτονιάς... Εμείς εδώ στην 1η είχαμε γύρω στου 150-200 και στην 2η 30. Απογοητέυτηκα λίγο...αλλά θα το παλέψουμε :) Όταν κάνετε την 2η έτσι για την ιστορία, στείλε καμιά "ανταπόκριση"...
Καλημερα! Μιλας καρδιακα!
Καλημέρα! Ε μάλλον... :)
Δημοσίευση σχολίου