Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Και τώρα τι ;

Και στην πορεία πήγαμε. Και συνθήματα φωνάξαμε. Και τα μπαμ μπουμ ακούσαμε. Και τα χημικά εισπνεύσαμε αργότερα. Και όλα καλά. Και τώρα τι; Περιμένουμε την επόμενη πορεία ε;

Προφανώς και δεν περίμενα να καταλάβουμε τα ανάκτορα (βουλή). Όμως όταν σου έχει γίνει βεβαιότητα πλέον ότι όσες πορείες, όσες απεργίες και να κάνεις τίποτα δεν θα αλλάξει, τότε αλήθεια τι σου ‘χει μείνει να ελπίζεις;

Όταν το μέλλον σου είναι υποθηκευμένο πώς να ζήσεις το παρόν; Αν το δεις φιλοσοφικά και θεολογικά το μέλλον είναι πράγματι αβέβαιο (σήμερα είμαστε αύριο δεν είμαστε) αλλά αν το δεις πρακτικά χωρίς μέλλον δεν υπάρχουν όνειρα και χωρίς όνειρα δεν υπάρχει ελπίδα. Και δεν ξέρω ειλικρινά πόση ελπίδα μπορώ να βρω στο όραμα μιας κομμουνιστικής Ελλάδας με πρότυπο την Ε.Σ.Σ.Δ.

Κι ύστερα γυρνάς σπίτι και μπαίνοντας στην πολυκατοικία βλέπεις την κυρά-απαυτούλα που μόλις βγαίνει από την άλλη κυρά-απαυτούλα που είχε πάει να της πει τον καφέ, το τσάι ούτε που ξέρω. Και σκέφτεσαι «που ζω ρε συ;» κι ύστερα πάλι θυμάσαι το ντιβιντι της Τζούλιας και σκέφτεσαι «που ζω ρε γαμώτο;» και μετά το μυαλό σου γεμίζει από διαφημίσεις. Το lifestyle μας έχει γίνει πλέον συνήθεια (έξις δευτέρα φύσις). Χωρίς κατανάλωση θα πεθάνουμε, χωρίς τα γκάτζετ μας, το κινητό, τον υπολογιστή, το i-pod, το i-phone (το i-sihtir πότε θα βγει;) . Όχι δεν ρίχνω ανάθεμα στην τεχνολογία αν και κάποιες φορές η επιστροφή στο παρελθόν (βλέπε την επιστροφή κάποιων στην επαρχία) φαντάζει πια ως ριζοσπαστική κίνηση, όσο οξύμωρο κι αν είναι. Κι ύστερα πάλι σκέφτεσαι αν είναι για να πορευτώ στο μέλλον να ψάχνω στο παρελθόν τη λύση τότε «χέσε μέσα Πολυχρόνη» !

Μην το πεις πουθενά… όταν γελώ δυνατά… θέλω να φύγω μακριά…

8 σχόλια:

Unknown είπε...

Πάντως, αν είσαι βέβαιος πως δεν θα κάνεις τίποτε, τότε δεν θα κάνεις τίποτε...

HappyHour είπε...

Δεν είναι το ίδιο. Υπάρχει διαφορά με το "είσαι βέβαιος ότι δεν θα γίνει τίποτα", δεν είναι σίγουρο ότι δεν θα κάνεις κιόλας... αλλά θα είναι μάλλον μάταιο, όποτε... στο ίδιο αποτέλεσμα θα καταλήξεις. Αλλά έχει διαφορά πάντως...

BUTTERFLY είπε...

Πολλες φορες πεφτεις στη μαχη ξεροντας απο την αρχη πως εχεις εναν στοχο ουτοπικο...μα ειναι ο ερωτας του απιαστου ονειρου και η ελπιδα οτι ΙΣΩΣ καποτε κατι αλλαξει!
Καλο θα ηταν να ξεφευγαμε απο οσα μας κρατουν υλικα δεσμιους και να ειχαμε το σθενος, οχι μονο να επιστρεψουμε στην επαρχια, αλλα να επιστρεψουμε στη φυση, στον πραγματικο μας εαυτο που εχουμε χασει...

HappyHour είπε...

Ο έρωτας του άπιαστου ονείρου...
Τι ωραία που το λες !

Πολύ καλό θα ήταν όχι απλά καλό αλλά...

Καλό Σ/Κ, φιλιά !

aKanonisti είπε...

Τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη μας ζωή....λέει ένας παλιός μάγος....
και πιστεύω πως είναι αλήθεια....
Ισως δε το νιώθεις τώρα.... όμως όταν γεράσεις*....τότε θα το νιώσεις και εσύ.....


*γερνάω= ζητάω λιγότερες απτές αποδείξεις... από την εποχή που με στοίχειωνε η αισιόδοξη πλευρά της αγωνίας του μέλλοντος...


:-)))

HappyHour είπε...

...στη χαμένη μας ζωή...

...εκτός κι αν γεράσω πριν την ώρα μου...

izydoor είπε...

γουστάρω που όταν βάζω σχόλιο στο μπλογκ σου, η εικονική πραγματικότης λέει ότι πέταξα πέτρα στους μπάτσους! γουάου.

λοιπόν, η απαγοήτευση είναι συνηθιζμένο φαινόμενο, για την καταπολέμηση της συνιστάται καλύτερη παρέα στην επόμενη πορεία....

HappyHour είπε...

Επ, καλως την/τον με καθυστέρηση ! Η παρέα καλή είναι... αλλά στο μετά είναι το πρόβλημα...