Σε πείσμα των καιρών το μπλογκ αυτό δεν κομματοποιείται.
Βάζει άνω τελεία όμως και κάνει μια μουσική διαδρομή σε περασμένα χρόνια, έτσι για να ξεκουράσει το μυαλό...
Θυμάται πριν απο 20 χρόνια και κάτι στο πρακτορείο χαράματα στην ομόνοια σαν τον μετανάστη τα καράβια του να καίει
....και το ταξίδι σαν άγριο φίδι γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές...
....χαράματα Ομόνοια, την ώρα που όλα είναι κλειστά...
....κι όλα γύρω ξένα, κι όλα πετρωμένα και δεν ξημερώνει να 'ρθει η χαραυγή...
....κι ας μη μου χεις χαρίσει ποτέ ένα χάδι ως τώρα... από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα...
....σταυρωμένη πατρίδα μες στα μάτια σου είδα της Ανάστασης φως...
7 σχόλια:
Απιθανα ολα τα τραγουδια που επελεξες και τα συναισθηματα κυριως που περιγραφεις!
Σ' ευχαριστώ πολύ ! Χρειαζόταν νομίζω μία παύση από όλα αυτά που ακούμε τώρα τελευταία... χωρίς να ξεχναμε όμως ποιοι είμαστε και τι γυρεύουμε στο κόσμο αυτό...
Πες μου σε παρακαλώ σε ποιο σημείο σε στενοχώρησα να το ΔΙΑΓΡΑΨΩ ΠΑΡΑΥΤΑ!
Προφανώς έγινε χωρίς να το θέλω !
Λόγω ηλικίας πρέπει να με συγχωρέσεις ...
Καλημέρα (θερμή) !
Χαχαχα....
Ο λόγος σου με χόρτασε και την μπουκιά σου φάε ! :)
(Μήπως "έπεσα εύκολα;)
Είμαι ακόμα θυμωμένη ! :evil
Εντάξει, αλλά ακόμα και ο ... κομμουνιστής κατηγορούμενος, πρέπει να μαθαίνει το λόγο !
Δεν νομίζεις ;;;
Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να είσαι θυμωμένη.
Πρέπει να αρθεί η παραξήγηση.
Νομίζω ότι το βρήκα και το διόρθωσα !
Και πάλι συγγνώμη !
Δεκτή :)
Δημοσίευση σχολίου