Να αποτινάξουμε τον ζυγό της παπλωματοκρατίας

Ο καβγάς γίνεται για το πάπλωμα. Για την καρέκλα ντε ! Ποιος κώλος θα κάτσει, ο χοντρός και α-δέξιος ή ο λεπτός τύπου Ομπάμα ;

Δυό κόμματα, δύο πιθανοί πρωθυπουργοί.

Κάθε μέρα μας αραδιάζουν οι ίδιοι και οι παρατρεχάμενοί τους διάφορες γενικόλογες υποσχέσεις με κλισέ φρασεολογία, αρλουμπολογίας το εγκώμιον δηλαδή.

-Εγώ είμαι ο καταλληλότερος.
-Εγώ είμαι ο καλυτερότερος όμως !

-Εγώ έχω σχέδιο.
-Εγώ έχω καλύτερο !
-Εμένα είναι μεγαλύτερο.
-Να τα βγάλουμε έξω να τα μετρήσουμε !

Πασχίζουν να μας πείσουν ποιος απ' τους δυό είναι ο καλύτερος για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της χώρας. Της χώρας που τόσο πολύ αγαπούν και παλεύουν για να προκόψει, χωρίς ιδιοτέλεια. Πότε όμως θα μας πουν ποια ακριβώς είναι αυτά τα προβλήματα που ταλανίζουν την σύγχρονη Ελλάδα ; Είναι τάχα μόνο η φοροδιαφυγή και το δημόσιο χρέος ; Και ποιές είναι αυτές οι διαρθρωτικές αλλάγες που θα κάνουν ; Γιατί εμένα όταν ακούω διαρθρωτικές αλλάγες μου 'ρχονται στο νου λέξεις όπως επανάσταση, ρήξη με το κατεστημένο, κατάργηση του συστήματος και (επιτέλους) δημοκρατία ουσιαστική, άμεση.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας είναι η κατάργηση στην πράξη της συμμετοχής μας στα κοινά και η άμεσα συνδεδεμένη με αυτό αποσύνθεση της κοινωνικής συνοχής. Το άλλο μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι το χάλι στο οποίο έχει περιέλθει το εκπαιδευτικό συστήμα. Συνειδήτα δεν αναφέρομαι στην παιδεία γιατί αυτή έχει πάψει να υφίσταται προ πολλού. Ένα τρίτο μεγάλο πρόβλημα είναι η εξωτερική μας πολιτική, η οποία έχει πλέον μετατραπεί σε έξωθεν κατευθυνόμενη πολιτική.

Τρία λοιπόν είναι τα βασικά κομμάτια του παζλ που αν ενωθούν θα προκύψει μία πραγματικά δημοκρατική κοινωνία, σώμα πολιτών ως κοινωνία, παιδεία, αυτοκυριαρχία.

Δυστυχώς κανένα απο αυτά δεν αναφέρονται στην προεκλογική αντζέντα των δύο μονομάχων.
Άραγε θα ασχοληθούν μετά τις εκλογές ;


Μπρος γρεμός και πίσω γκρεμός. Ο ίδιος γκρεμός .
Το χρώμα μόνο αλλάζει... από μακριά μπλέ, από κοντά πράσινο.