Διάβασα το άρθρο του Κ. Βαξεβάνη στην Lifo και πραγματικά έπεσα από τα σύννεφα. Ή εγώ «το ‘χω χάσει» ολότελα ή ο Βαξεβάνης από το κουτί της Πανδώρας έπεσε στο κουτί με τα παραμύθια.
Είναι τόσο εντυπωσιακή η άλογη λογική του. Διαβάστε το άρθρο, κι όποιος έχει χρόνο ας δει και τα σχόλια. Εγώ θα σταθώ σε μερικά σημεία και θα κάνω μερικά μόνο σχόλια.
Γράφει λοιπόν,
«Δεν είμαι σίγουρος πως η πτώχευση είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που θα πτωχεύσει. Η Παιδεία των προσωπικών Πανεπιστημίων και της κομματικής συναλλαγής; Οι εφορίες της διαφθοράς; Τα νοσοκομεία με το φακελάκι; Μήπως θα συντριβεί το πολιτικό μας σύστημα, αυτή η μεγάλη αποθήκη με ψεύτες, φαφλατάδες και ανεπάγγελτους; Θ’ αναγκαστεί ο Δημήτρης Ρέππας να γίνει οδοντογιατρός, ο Καραμανλής δικηγόρος και ο Βενιζέλος αδύνατος; Ποια, αλήθεια, είναι η μεγάλη καταστροφή που φοβόμαστε;»
Πρώτα και κύρια όταν ένα κράτος πτωχεύει, πτωχεύουν οι πολίτες του. Η στάση πληρωμών είναι στάση πληρωμών προς κάποιους. Δεν ξέρω τι δείγματα έχει δει από την μέχρι τώρα κυβερνητική πορεία που να τον κάνουν να πιστεύει πως όταν κηρύξουμε επίσημη χρεωκοπία αυτός που θα την πληρώσει πρώτος θα είναι ο Ρέππας κι ο Καραμανλής που δεν θα έχουν να φάνε και θα πρέπει να δουλέψουν. (εδώ κολλάει το «χαχα καλό το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;»)
Και συνεχίζει,
«Υπάρχουν πολλά που θα χάσουμε, αλλά δεν ξέρω αν είναι αυτά που δικαιούμαστε και πολύ περισσότερο αυτά που χρειαζόμαστε. Στη γειτονιά μου θα κλείσουν τα 7 καταστήματα μανικιούρ-πεντικιούρ και τα 6 κομμωτήρια και θα μείνει μόνο ο ένας φούρνος που θα πουλάει είδος ανάγκης: ψωμί.»
Με ποιο κριτήριο άραγε κάνει αυτή την κατηγοριοποίηση για το ποια δικαιούμαστε και χρειαζόμαστε; Γιατί από το ενδεικτικό παράδειγμα του δεν μπορώ να καταλάβω. Φαντάζομαι πάντως πως τα 6 κομμωτήρια και τα 7 πεντικιούρ μανικιούρ είχαν κάποτε δουλειά για να ανοίξουν. Είναι άραγε κατακριτέο το να χτενίζεσαι και να κάνεις μανικιούρ πεντικιούρ ή μήπως είναι πολυτέλεια; Ή μήπως χρειάζεται να υπάρχουν μόνο μαγαζιά με είδη πρώτης ανάγκης; Γιατί τότε δεν νομίζω πως και η δημοσιογραφία είναι επάγγελμα «πρώτης ανάγκης». Αυτή η λογική μόνο σε ηλίθια συμπεράσματα μας οδηγεί έτσι δεν είναι;
Και συνεχίζει ακάθεκτος,
«Οι κυρίες θα πάψουν να ισορροπούν επικίνδυνα πάνω σε αφόρετες γόβες και τεχνητές επιθυμίες. Οι τράπεζες δεν θα έχουν διακοποδάνεια. Ο Ρέμος δεν θα βρίσκει κανέναν να του ρίξει δυο γαρύφαλλα. Η Φιλιππινέζα δεν θ’ αναθρέφει πια τα παιδιά. Οι σύγχρονες μανάδες ίσως δεν θ’ αναφωνούν «δεν αντέχω», γιατί θ’ ανακαλύψουν τη σημασία και της λέξης και της αντοχής. Τα παιδιά μας, όταν βγάζουν με 10 το λύκειο, θα πηγαίνουν σε κάποια τεχνική σχολή και όχι στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου που αναλαμβάνει να βαφτίσει τους κατιμάδες επιστήμονες με το αζημίωτο.»
Αυτά που περιγράφει δεν είναι της φαντασίας του σίγουρα. Συμβαίνουν ναι. Αλλά σε ποιο βαθμό; Ήταν όλη η κοινωνία προ κρίσης η εικόνα που έδειχνε η τηλεόραση; Ήταν το λαιφσταιλ που περιγράφει τρόπος ζωής της πλειονότητας; Δεν είναι λίγο απλοϊκό να ισοπεδώνουμε και να τσουβαλιάζουμε; Αν δεν είναι αυτή η παράγραφος ο ορισμός του λαϊκισμού τότε τι είναι; Εμπρός στην πλατεία να κάψουμε τις ψιλοτάκουνες γόβες μας!
Και πάμε παρακάτω,
«Ίσως χρησιμοποιούμε το κινητό τηλέφωνο όπως σε όλη την Ευρώπη, για να επικοινωνούμε και όχι για να εξευτελιζόμαστε. Το «ουάου» θα πάψει να είναι το υποκατάστατο του οργασμού στις κουβέντες που ψάχνουν την επιβεβαίωση της ανοησίας. Μπορεί να ψάξουμε περισσότερο τον πραγματικό οργασμό, μαζί με τους κανονικούς ανθρώπους που θα μας κάνουν να τους εκτιμάμε. Θ’ αρχίσουμε να αξιολογούμε ποιος είναι ικανός και χρήσιμος και όχι αναγνωρίσιμος. Οι μανάδες δεν θα ζητάνε αυτόγραφο από την Τζούλια για τις κόρες τους.»
Ναι είμαι σίγουρη ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη χρησιμοποιούν το κινητό για να επικοινωνούνε! Που τις έχει ακούσει αυτές τις κουβέντες άραγε; Νομίζω πως συχνάζει μάλλον στο Κολωνάκι…
Λίγο ακόμα,
«Το σύστημα της αξιολόγησής μας θ’ αλλάξει και ίσως απαιτήσουμε πραγματικά να τιμωρηθούν αυτοί που τα έφαγαν. Παρουσία μας, πάντα. Ίσως δεν ξαναψηφίσουμε εκείνους που μας έφεραν σε αυτήν τη θέση. Και ίσως καταλάβουμε πως τα κοράκια του εξτρεμιστικού καπιταλισμού, που φαίνονταν καναρίνια μέσα από τα κουστούμια και τις τηλεοράσεις, ήταν αυτοί που μας εξαπάτησαν την ώρα που ζαλιζόμασταν με Johnnie Black. Ίσως ψάξουμε για μια πιο δίκαια ζωή, χωρίς να μετράμε την απόδοση δίκιου με τη σύγκριση τραπεζικών λογαριασμών.»
Τι ωραία και μαλακά που ήρθε και η κουβέντα στον καπιταλισμό. Τον εξτρεμιστικό καπιταλισμό (τον κακό) που δεν μοιάζει με τον ανθρωπιστικό καπιταλισμό (τον καλό) που έχει ο Βαξεβάνης στο μυαλό του όπου εκεί υπάρχουν καταστήματα που πουλάνε μόνο χρήσιμα πράγματα όπως ψωμί και όχι άχρηστες υπηρεσίες καλλωπισμού…
Και το κερασάκι στην τούρτα,
«Δεν είμαι σίγουρος πως όλα αυτά είναι κακά. Ναι, θα υπάρξουν χιλιάδες άνεργοι. Θα χτυπηθεί το Δημόσιο. Αυτό που βρίζουμε όλοι πως είναι αντιπαραγωγικό, μας ταλαιπωρεί και δεν μας εξυπηρετεί. Θ’ απολυθούν κάποιοι απ’ αυτούς που μπήκαν με ρουσφέτι, γλείψιμο, αναξιοπρέπεια.»
Ναι θα υπάρξουν χιλιάδες άνεργοι. Τι ωραία φράση και πόσο ανώδυνα πλασάρεται. Σαν να είναι η ανεργία μια επουσιώδης κατάσταση της ζωής. Θα χτυπηθεί το Δημόσιο. Προσπερνάω αυτό το ψέμα, γιατί έχει ΗΔΗ χτυπηθεί ΚΑΙ ο ιδιωτικός τομέας και θέλω να θέσω το εξής απλό ερώτημα: Αυτοί οι τόσο κακοί και γλείφτες και αναξιοπρεπείς δημόσιοι υπάλληλοι που μπήκαν με ρουσφέτι τι σκατά θα τρώνε όταν απολυθούν; Υποθέτω πως δεν μας νοιάζει και δεν μας απασχολεί γιατί «όποιος είναι άξιος βρίσκει δουλειά» και «ο καλός ποτέ δεν χάνεται» και άλλες τέτοιες παπαριές μας παρηγορούν ως επιχειρήματα…
«Φοβάμαι, όπως όλοι. Αλλά θέλω και να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει τη σαπίλα. Που βαφτίζει Δημοκρατία τον διεφθαρμένο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του κι ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό. Φοβάμαι. Γι’ αυτό θέλω να τελειώνουμε.»
Τελικά κύριε Βαξεβάνη γιατί για να καταρρεύσει ένα σάπιο σύστημα πρέπει να οδηγηθούμε στην εξαθλίωση και ποιος σας είπε ότι Δημοκρατία δικαιούνται να έχουν οι μορφωμένοι και οι εστέτ; Ενώ όλοι οι άλλοι, η πλέμπα, να καεί στο πυρ το εξώτερο…
Ρετρό λινκάκι με Βλαχοπούλου,
ε μιας και κλήρωσε πάρτε άλλο ένα (χιχιχεχε)
Τι μου ρθέ στο μυαλό,
Τι ταιριάζει,
9 σχόλια:
Καταρχήν μία διόρθωση ρε πεπόνι : "Τι ωραία και μαλακά..." , όχι "τι ωραία και μαλάκα ήρθε η κουβέντα στον καπιταλισμό"
Συνήθεια ε; Προς τον ΓΑΠ...
Τώρα περί πτώχευσης. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) μία πτώχευση - τώρα - στην Ελλάδα, θα οδηγήσει, φαντάζομαι, σε πτώχευση και στην Ευρώπη, άρα στον κόσμο. Ο μισός είναι ήδη σε τέτοια κατάσταση ούτως η άλλως. Βλ. Ασία, κεντρική Αφρική κλπ.
Μήπως ένα τέτοιο κραχ μας κάνει να χαράξουμε διαφορετική πορεία απ' αυτή που χαράξαμε το 29; Μήπως το σοκ είναι αναγκαίο; Εννοείται πως δεν είμαι λάτρης του πόνου της ανεργίας της φτώχιας κλπ κλπ, αλλά ο κόσμος δε θα 'χει να φάει όχι γιατί δε θα υπάρχει φαγητό, αλλά γιατί θα είναι κλειστή η ΕΒΓΑ που του το διανέμει, ή η εταιρία που φέρνει τα λαχανικά από την Ισπανία... Η παραγωγή εν ολίγοις μπορεί να μη χαθεί αλλά να αλλάξει πραγματικά χέρια εάν το θελήσουν κάποιοι.. Δεν ξέρω, απλά το σκέφτομαι.
Καλημέρα πεπόν. η Ήρα πρέπει να γέννησε!
Καλημερα!
Σου παραθετω αυτουσιο το σχολιο που εγραψα και στο μπλογκ μου:
"Κοιτα Χαπι μου. Θεωρω οτι η χρεοκοπια ειναι απολυτως βεβαιη. Για αυτο συμφωνω με τη λογικη του κειμενου. Ναι, θα μεινουν ανεργοι, θα αναγκαστουμε να ζουμε με ελαχιστα, θα αλλαξουμε συνηθειες και αυτο ως ενα βαθμο ειναι πολυ καλο γιατι το ειχαμε παρακανει, θα γινουν πολλα και τραγικα. Αλλα το θεμα ειναι οτι ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ αργα η γρηγορα, οποτε ας γινουν γρηγορα να τελειωνουμε με την αγωνια και με το φοβο. Να τελειωνουμε..."
@Νικ
Χαχαχα! Γλώσσα λανθάνουσα που λένε...
Αυτό λέω κι εγώ ποιος μας λέει οτι για να βγούμε απο την κρίση πρέπει να μείνουμε ανεργοι και να μην έχουμε να φάμε; Ποια λογική υπαγορεύει το δεν πειράζει ας πεθάνουν και μερικοί αρκεί η χώρα να σωθεί; Η χώρα δεν είναι τα βουνά (μην είν' οι κάμποι που λέει και το ποιήμα) και τα λαγκάδια είμαστε εμείς που ζούμε εδώ.
Το σοκ δεν είναι αναγκαίο. Αν και το σοκ είναι όλα αυτά που μας επιβάλλονται! Και δεν είναι καθόλου αναγκαίο! Υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι να ζει μια κοινωνία και μια οικονομία, έτσι δεν είναι;
@Butterfly
Η χρεωκοπία είναι βέβαιη όσο βέβαιο είναι και ότι το χρέος είναι νόμιμο. Δεν υπάρχουν βεβαιότητες, υπάρχουν επιλογές, πολιτικές επιλογές! Δεν μπορώ να δεχτώ την λογική της παράπλευρης απώλειας μερικών ανέργων. Γιατί ΗΔΗ υπάρχουν άνθρωποι που ζουν με ελάχιστα, νοικιάζουν μικρότερα σπίτια, συμπιέζουν συνέχεια τα έξοδα τους κλπ κλπ και σε αυτούς τι λέμε; Δεν πειράζει αναγκαστικά θα μάθεις να ζεις με ακόμα λιγότερα; Και ποιος είναι αυτός που θα πει το αναγκαστικά αν όχι εμείς οι ίδιοι; Και επιτελούς δεν καταλαβαίνω ποιος θα μου επιβάλλει τι και πόσο θα καταναλώσω; Δεν έγινε η κρίση για να μάθουμε να ΜΗΝ είμαστε καταναλωτές, για άλλους λογους έγινε. Αν θέλει κάποιος να κρίνει την κοσμοθεώρια του άλλου κι αν κάνει καλά στη ζωή του που επιλέγει τον έναν ή τον άλλο τρόπο ζωής, ας το κάνει. Αλλά δεν μπορεί αυτό να γίνεται το πρόσχημα για να επιβληθούν μέτρα που σκοπό έχουν τη διατήρηση του καπιταλιστικού συστήματος. Και δεν μπορεί να πλασάρεται μάλιστα ως η κοινή λογική! Γιατί η δική μου "κοινή λογική" λέει να είμαστε όλοι αραχτοί (και λαιτ) και να ζούμε σε μια κοινωνία με πραγματικές σχέσεις κοινωνίας, με αλληλεγύη χωρίς εκμετάλλευση κλπ κλπ. Εκεί διαφωνώ με το κείμενο του Βαξεβάνη, ότι προβάλλεται η κρίση ως αναγκαία για την εξιλέωση μας απο τον βούρκο του λαιφσταιλ που είχαμε πέσει! Κι έσενα αν έρθει κάποιος και σου πει, κοίτα να δεις για το καλο σου θα σου λεμε εμεις τι πρεπει να καταναλωνεις και τι οχι, δεν θα το δεχτεις. Ακομα κι αν συμφωνεις με τις επιλογες που σου κανουν. Το πως ζει ο καθενας ερχεται μετα απο την ΔΙΚΗ του αποφαση για το πως ζει.
Νομίζω πως η λογική του κειμένου είναι μια παράλογη ελπίδα η κρίση (με τις βάναυσες συνέπειές της) να αναβαπτίσει την ηθική μας και την πολιτική μας συνείδηση. Ακόμη και αν αυτό γίνει (αργά ή βιαστικά) το θέμα μας είναι ότι θα είναι πρόσκαιρη. Δεν θα έχει αλλάξει ο κόσμος μέσα μας από πεποίθηση και καλλιέργεια, αλλά από ανάγκη. Εκεί διαφωνώ.
Εννοουνται ολα αυτα που λες! Για μενα δηλαδη. Δεν συμφωνω με το κειμενο στο οτι κατηγοριοποιει η αν θες τσουβαλιαζει τους ανθρωπους, συμφωνω με τη γενικη λογικη του. Δηλαδη οτι φοβομαστε οι περισσοτεροι απο εμας το ξεβολεμα, φοβομαστε τη χρεοκοπια σε οικονομικο επιπεδο, ξεχασαμε ομως οτι εχουμε ηδη χρεοκοπησει ηθικα. Πρεπει να αποβαλουμε το φοβο κι οσο μας βομβαρδιζουν με απανωτα σοκ, αυτο ειναι πολυ δυσκολο. Η χρεοκοπια Χαπι μου, λυπαμαι που το λεω, εδω που φτασαμε ειναι μονοδρομος. Ευχομαι να διαψευστω ειλικρινα.
Εκει θα δειξουμε ομως ποιοι ειμαστε και ποσο μπορουμε να ξαναχτισουμε μια καλυτερη κοινωνια απο το μηδεν, ετσι οπως ισως καποτε ηταν. Πολυ φοβαμαι ομως οτι ο φιλος Γιωργος απο πανω εχει δικιο, θα ειναι προσκαιρο και μονο απο αναγκη, τα ιδια σκατα θα κανουμε με την πρωτη ευκαιρια...
Γιώργο, η λογική του κειμένου τουλάχιστον όπως το κατάλαβα εγω, είναι ότι "οι ψιλοτάκουνες γόβες" και "τα γαρύφαλλα στον Ρέμο" φταίνε για την κρίση. Κι αυτό ένα χιλιοειπωμένο επιχείρημα που προσπαθούν εδώ και τόσο καιρό να μας το κάνουν "κοινή λογική" (ίσως και να το έχουν καταφέρει). Το λαιφσταιλ όμως αυτό που προβαλλόταν τόσα χρόνια (δεν είμαι σίγουρη για το πόσο είχε επικρατήσει και σε ποια τάξη, την μεσαία; την μεγάλη; την μικρομεσαία;) δεν είναι η αιτία της κρίσης άλλα το σύμπτωμα. Και για να λύσεις ένα πρόβλημα πρέπει να ξέρεις την αιτία.
Επίσης αναβάφτιση ηθικής και πολιτικής συνείδησης όταν δεν έχεις να ζήσεις δεν νομίζω οτι υπάρχει. Δεν είδα στην Αργεντινή να μετατρέπεται σε άλλη κοινωνία, εξαθλιωμένη και χρεωκοπημένη είναι.
Πεταλούδα γιατί η χρεωκοπία να είναι μονόδρομος και να μην είναι η διαγραφή του χρεους;
Το να μην έχουμε λεφτά να πάμε στα μπουζούκια δεν θα μας κάνει αυτόματα και καλύτερους ανθρώπους ή αν θες πιο καλλιεργημένους πνευματικά. Το να μην έχουμε λεφτά ή το να έχουμε αβεβαιότητα για το μέλλον μας κάνει πιο ατομιστές, ο καθένας θα κοιτάξει να σώσει το τομάρι του, θα σκύψει το κεφάλι για να μην χάσει την δουλειά του και ο μικρομαγαζάτορας θα κοιτάξει πως θα σε "κλέψει" περισσότερο για να μπορέσει να επιβιώσει.
Μπορει...Ηδη ομως απο την αρχη αυτης της δηθεν οικονομικης κρισης βλεπουμε δημιουργια συλλογικοτητων με ανθρωπια και αλληλεγγυη, σε βαθμο που ουδεποτε ειχε γινει οσο ευημερουσαμε οικονομικα. Τα λαμογια, οι μαυραγοριτες κλπ υπηρχαν και παντα θα υπαρχουν. Σαν συνολο ομως, ισως μπορεσουμε να ξεπερασουμε τον υπερμετρο καταναλωτισμο και εγωισμο και να λειτουργησουμε υγιεστερα ως κοινωνια. Ισως παλι ολα αυτα να ειναι η ονειροποληση ενος αθεραπευτα ρομαντικου μυαλου..πραγμα που ιδιαιτερως φοβαμαι. Γενικα παντως, βαρεθηκα να φοβαμαι...
Καλησπερα!
Δημοσίευση σχολίου