Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Ο ταύρος, το κουνούπι κι ένας σκύλος

Ένας άνθρωπος προσπαθούσε να περάσει έναν φράκτη. Τον είδε, λοιπόν, ένας παρακείμενος ταύρος και, σπεύδοντας προς βοήθειά του, τον άρπαξε με τα κέρατά του και τον πέταξε από την άλλη πλευρά του αγρού. Ύστερα, βλέποντας τον ευεργετημένο να συνεχίζει τον δρόμο του δίχως ούτε ένα ευχαριστώ, του φώναξε :

«Παρακαλώ, παρακαλώ. Καθήκον μου!»

«Φυσικά εγώ έχω διαφορετική άποψη», του απάντησε ο άνθρωπος. «Κρατήστε, λοιπόν, τις ευχαριστίες σας μέχρι να μπορώ πραγματικά να σας εκφράσω την ευαρέσκειά μου. Επί του παρόντος, δεν ζήτησα τη βοήθειά σας».

«Εντούτοις», αντέτεινε ο ευεργέτης, «επιθυμούσατε να περάσετε τον φράκτη». «Εντούτοις», του αντιγύρισε ο άνθρωπος, «επιθυμούσα να περάσω τον φράκτη με τον τρόπο μου και όχι με τον δικό σας».

Ούτος ο μύθος δηλοί πως ενώ το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει, κάτι είναι και το μέσο.

----------------------------------------------------------

Τελικά το ζητούμενο δεν είναι το αν αλλά το πώς…

-----------------------------------------------------------

Ένας σπάταλος που αρπάχτηκε με τη γυναίκα του για τα έξοδα του σπιτιού την έβγαλε μαζί με τα παιδιά έξω στο γρασίδι, σκοπεύοντας να την κάνει παράδειγμα προς αποφυγή. Με επιθετικό ύφος στράφηκε στα βλαστάρια του και είπε :

«Θα δείτε με τα μάτια σας, αγαπούλες μου, πως τα οικογενειακά παραπτώματα τιμωρούνται πάντοτε με αίμα. Αυτό να το βάλετε καλά στο μυαλό σας και να είστε συνετοί».

Δεν είχε προλάβει να τελειώσει τα λόγια του, όταν ένα λιμασμένο κουνούπι κάθισε στη μύτη του, και άρχισε να τον βοηθά στην παράδοση του μαθήματος.

«Εξυπηρετικέ μου φίλε», είπε ο άνδρας, «όταν θα χρειαστώ επεξηγήσεις με εικόνες από τα πετεινά του ουρανού, ίσως να σε διορίσω σ’ αυτή τη θέση. Το βαθύ ενδιαφέρον που δείχνεις για τις υποθέσεις μου είναι, για την ώρα, κάπως ενοχλητικό».

«Δεν συμφωνώ», θ’ απαντούσε το κουνούπι αν δεν ήταν απασχολημένο, «και είμαι πεπεισμένος πως οι αντίστοιχες απόψεις μας είναι τόσο εκ διαμέτρου αντίθετες ώστε να μην έχω την παραμικρή ελπίδα συμβιβασμού σε δευτερεύοντα θέματα. Ας είμαστε ευχαριστημένοι που στο κύριο ζήτημα της αφαίμαξης συμφωνούμε απόλυτα».

Όταν το έντομο τελείωσε, οι πεποιθήσεις του ανδρός δεν είχαν αλλάξει στο ελάχιστο, ήταν όμως πολύ αδύναμος για να ξαναρχίσει τη συζήτηση. Και παρ’ όλο που το αίμα νερό δεν γίνεται, τα παιδιά αναγκάστηκαν να ομολογήσουν πως ο ξένος πήρε το καλύτερο μερίδιο.

Αυτός ο μύθος είναι όντως διδακτικός.

-------------------------------------------------

Υπόθεση εργασίας : αντικαταστήστε τη λέξη σπάταλος με την λέξη εξουσία, αντιστοιχήστε στις λέξεις γυναίκα και παιδιά την έννοια λαός. Στην θέση του κουνουπιού μάλλον είστε αρκετά ευφυείς για να βρείτε ποιος ρόλος ταιριάζει.

-------------------------------------------------

Ένας σκύλος συνάντησε στον δρόμο του μια περίεργη γάτα, την έπιασε από την ράχη και την ταρακούνησε με ζήλο αρκετή ώρα. Ύστερα, πετώντας τη σ’ ένα χαντάκι, σχολίασε με σοβαρότητα :

«Ορίστε, αγαπητό μου αιλουροειδές! Νομίζω πως αυτό θα σου γίνει καλό μάθημα. Και καθώς η τιμωρία έχει πάντα αναμορφωτικό σκοπό, θα πρέπει να μου χρωστάς χάρη που καταδέχτηκα να την εφαρμόσω σ’ εσένα».

«Δεν θέλω ν’ αμφισβητήσω το δικαίωμα σου να με τρομάζεις», είπε η γάτα ξαναβρίσκοντας την ανάσα της, «όμως θα ήθελα να μάθω ποιος σου έδωσε την άδεια να μου κάνεις κήρυγμα. Επίσης, αν αυτό δεν το κρίνει ανάρμοστο το σεβαστό δικαστήριο, θα επιθυμούσα να πληροφορηθώ τη φύση του αδικήματός μου. Έτσι, ίσως εννοήσω καλύτερα τον χαρακτήρα του μαθήματος που μου δόθηκε με την τιμωρία.

«Αφού είσαι τόσο περίεργη», απάντησε ο σκύλος, «σε τρομάζω γιατί είσαι πολύ αδύναμη για να με τρομάξεις εσύ».

«Με άλλα λόγια», ανταπάντησε η γάτα, συμμαζεύοντας τα χάλια της όσο καλύτερα μπορούσε, «με δαγκώνεις για τον λόγο στον οποίο χρωστάς την ύπαρξη σου».

Η απάντηση του σκύλου χάθηκε στους αιθέρες, όπου εκείνη ακριβώς τη στιγμή εκτοξεύθηκε από την κλωτσιά ενός διερχόμενου αλόγου.

Το ηθικό δίδαγμα αυτού του μύθου δεν μπορεί να δοθεί μέχρι να κατέβει κάτω ο σκύλος και να κλείσει τη συζήτηση με το συνηθισμένο απόφθεγμα.

---------------------------------------------------------

Καμιά φορά συμβαίνει ανατροπή των συσχετισμών…

----------------------------------------------------

Τρεις μύθοι του Πέρση Ζάμπρι από τις Ιστορίες για αραχνιασμένα κρανία, Άμπροουζ Μπηρς, εκδόσεις Ηλέκτρα

10 σχόλια:

aKanonisti είπε...

Λες να ξε-αραχνιάσουμε???
Χμ... δύσκολο το βλέπω...

:-))))

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολύ καταλαβαίνω πως τα παραμύθια δεν είναι για τα παιδιά, αλλά για μας...και ήμουνα και εγώ εκεί με ένα κόκκινο βρακί...

Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης είπε...

Όλο και καλύτερη, όλο και ευστοχότερη σε βρίσκω.

HappyHour είπε...

Λέω λέω Ακανόνιστη !

HappyHour είπε...

Γιώργο Κ. χαχαχα, "πατάω ένα κουμπί και βγαίνει μια χοντρή"...

HappyHour είπε...

Ευχαριστώ κύριε Π.Χ., ευχαριστώ... μεγαλώνω !

Yannis Tsal είπε...

Χεχε τρελλάρας ο Μπηρς, είχε γράψει και το "Αλφαβητάρι του διαβόλου". Αντιγράφω από κει μερικά "λήμματα":

Δημοκρατία: Μορφή πολιτεύματος στο οποίο δικαιοσύνη αποδίδεται σε όποιον έχει να πληρώσει γι' αυτήν.

Ιστορία: Μια απόδοση, συνήθως ψευδής, γεγονότων, συνήθως ασήμαντων, που γίνεται από κυβερνώντες, συνήθως απατεώνες, και στρατιώτες, συνήθως ηλίθιους.

Γάμος: Τελετή στην οποία δύο πρόσωπα αναλαμβάνουν να γίνουν ένα, το ένα αναλαμβάνει να γίνει τίποτα και το τίποτα αναλαμβάνει να γίνει βιώσιμο.

HappyHour είπε...

Χαχαχα Τσαλ, ο γάμος χαχαχα. Θα μπει στα προσεχώς της επόμενης βιβλιοαγοράς !

Кроткая είπε...

ο εκ Περσίας Αίσωπος είναι τούτος;

HappyHour είπε...

Οι "μύθοι" είναι του Αμβρόσιου Μπηρς (Amprose Bierce), αμερικάνος συγγραφέας ήταν. Είχε ασχοληθεί με τον ζωροαστρισμό ίσως από κει να είναι το όνομα Ζάμπρι. Δες κι εδώ http://en.wikipedia.org/wiki/Ambrose_Bierce