- Το άκουσες;
- Τι;
- Ένας ηλικιωμένος αυτοκτόνησε στην πλατεία Συντάγματος
- Τι λες;
- Ναι ρε συνταξιούχος λέει πήγε στο Σύνταγμα και αυτοπυροβολήθηκε!
- Τι λες..Πωπω!!! Τραγικό, άστα να πάνε…!
----------------------------
Γιατί τώρα; Γιατί να μας «πάρει» ο πόνος τώρα; Σήμερα μας άγγιξε όλους αυτό, γιατί;
Κάθε μέρα αυτοκτονούν. ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ δύο άνθρωποι τουλάχιστον. Το 2009 ήταν ένας την μέρα. Το 2010 έγιναν δύο. Κι από το 2011 και φέτος οι αυτοκτονίες αυξάνονται συνεχώς.
Γιατί να βγω σήμερα με κεράκι και δάκρυα στα μάτια και δεν είχα βγει από χθές και προχθές;
Πόσο έχουμε τελικά αποξενωθεί από την ίδια μας την φύση;
Πρέπει να το δω στην τηλεόραση ή να το μάθω στο φεισμπουκ για να συγκινηθώ; Πρέπει να λειτουργήσω σαν μάζα; Δεν βλέπω γύρω μου τι γίνεται; Δεν είδα χτες; Τι άλλαξε σήμερα;
Αντιδρώ μόνο από αντίδραση στο σοκ; Έπρεπε να έρθει το πρόβλημα στην μούρη μου; Στην οθόνη μου μπροστά;
Όχι φίλε μου δημοσιογράφε κατ ‘ όνομα, δεν θα αντιδράσω τώρα από αντίδραση. Δεν θ’ αντιδράσω τώρα επειδή εσύ θες να μου πλασάρεις λίγη συγκίνηση για να τρομάξω. Δεν τσιμπάω στο κοίτα αυτός αυτοκτόνησε, για να μην φτάσεις κι εσύ εκεί σκάσε και κολύμπα.
Όχι φίλε μου γιατί εμένα δεν σαλεύει το μάτι μου. Και θα βγω και θα σας πάρει ο διάολος. Θα βγω ναι θα βγω. Κάποια στιγμή θα βγω. Τη στιγμή που δεν θα το περιμένεις.
6 σχόλια:
Happy, άλλο ένα κείμενό σου "ενοχλητικό". Νομίζω πάντως πως τη διαχείριση ενός τέτοιου γεγονότος δεν την ελέγχει απόλυτα κανείς και τις επιδράσεις της στη μάζα, το λαό, τον καθένα από εμάς.
Και πολύ ενοχλημένο θα έλεγα... Με ενοχλεί πολύ αυτή η ξαφνική ευαισθησία όλων και το κούνημα του κεφαλιού και το πωπω δράμα, μόνο και μόνο επειδή γίνεται γνωστό. Θα έπρεπε το κεφάλι μας να έχει φύγει προ πολλού απο την θέση του μ' όλα αυτα που γίνονται γύρω μας. Και δεν βγάζω τον εαυτό μου απ΄έξω. Ίσως γι αυτό γίνομαι και πιο αυστηρή.
Σίγουρα απόλυτα δεν μας ελέγχει κανείς αλλά τις σαφείς κατευθύνσεις τις βλέπουμε που δίνονται απο τα ΜΜΕ. Θα μου πεις "καλά και να μην σχολιαστεί καθόλου, δεν είναι και λίγο". Ίσα ίσα να σχολιαστεί άλλα όχι σαν σε κηδεία. Άκουγα το πρωί στο ράδιο του παρουσιαστές να είναι περίλυποι αντί να "κράξουν" όλους αυτούς που τάχα θρηνούν και ανησυχούν για το πόσο απελπισμένος είναι ο κόσμος. Ε δεν είναι αισχρό αυτό;
Καλημέρα!
η συγκινηση της μαζας, αν μπορει να υπαρξει μαζικη συγκινηση, ειναι και παλι προσωπικη επιλογη του καθενα οπως προσωπικη επιλογη ειναι να θεωρει ο καθενας πως απεχει απο μια μαζα (μπαινοντας αυτοματα σε αλλη μαζα, γιατι εξαρχης διαχωριζει μαζες και το επιτρεπει αυτο), ο καθενας ειναι τοσο ξεχωριστος για μενα για τα δικα μου δεδομενα. εγω θα σοκαριστω με ενα γεγονος ανεξαρτητως πως αντιδρα ο καθενας, οπως πιστευω πως γινεται με τον καθενα (προσωπικη αποψη).
θα σοκαριστω επισης απο το πως αντιδρανε οι αλλοι, αλλα το γενονος δεν παυει να υπαρχει και ολες οι υπολοιπες συνεπειες ειναι εντελως αχρηστες.
οταν μας θιγει μια επιφανειακη συγκινηση τοτε δοκιμαζεται η ιδια μας η συγκινηση.
αν 100 ατομα μαζεμενα δεν λυπουνται στα αληθεια για ενα γεγονος που με συγκινει, δεν σημαινει πως θα πρεπει να αλλαξω σταση, ουτε να δωσω μια απαντηση. γιατι ουτε καν ξερω τι γινεται στο κεφαλι του καθενα.
μαλλον δεν καταλαβα σωστα και το κειμενο.
εξαλλου ενας, ενας μονο ποιητης, ελεγε..
κανεις δεν καταλαβαινει κανεναν.
η ειλικρια ειναι χυδαιοτητα και πως η αληθινη συγκινηση δεν περιεχει συγκινησεις!
οταν υποφερει καποιος, υποφερει μονος.
ο βαθμος της συγκινησεις οταν μοιραζεται επιβεβαιωνει την ιδια την συγκινηση, ειτε ειναι αρνητικο αυτο ειτε θετικο.
Παντα το δραμα συγκινει περισσοτερο οταν το βιωνεις, ειναι στην ανθρωπινη φυση, αλλιως ειναι να ξερεις οτι καπου καποιος πεθανε και αλλιως να πεθαινει μπροστα σου, να εχει ονομα, συναισθηματα.
Εμενα με ανησυχει το οτι γινομαστε συνενοχοι σε καθε τετοια δολοφονια -γιατι δολοφονια ειναι- με την ανοχη μας. Χεστηκε η φοραδα στο αλωνι για μερικα κερακια και λιγα λουλουδια. Πως θα ερθει η ρηξη και ποτε; Το συστημα ειναι απο παντου προστατευμενο, το σκεφτεσαι και τρελαινεσαι, λες αν ειναι δυνατον ολοι στο κολπο; Ομως δεν μπορει, καπου θα χασκει! Αυτη την τρυπα πως θα τη βρουμε και κυριως ΠΟΤΕ μου λες;
Καλώς ήρθες με τις Σημειώσεις σου :) !
Μαζική συγκίνηση, μάλλον, είναι όταν συγκινούνται ταυτόχρονα άνθρωποι από το ίδιο γεγονός. Το βίωμα της συγκίνησης σίγουρα είναι μοναδικό στον κάθε άνθρωπο. Όπως και κάθε βίωμα, όπως και η ίδια η ζωή.
Αυτό που ήθελα να σχολιάσω ήταν η υποκρισία της στιγμής μόνο και μόνο επειδή είναι «πιασιαρικό» το θέμα.
Λες ότι, όταν κάποιος υποφέρει υποφέρει μόνος. Να υποθέσω ότι δεν περιορίζεται μόνο στην οδύνη αλλά γενικά σε όλα; Διαφωνώ λίγο σ ‘ αυτό. Νομίζω πως ,γι άλλους ευτυχώς γι άλλους δυστυχώς, δεν είμαστε μόνοι ποτέ και καμία στιγμή. Νιώθουμε μόνοι μας, ναι. Είμαστε όμως, όχι. Δεν επεκτείνομαι όμως μη σε πάρω «κι απ’τα μούτρα» πρωτη φορά στην γειτονιά μου.
Επισης δεν καταλαβα την τελευταία σου φράση. Μου φάνηκε σαν ταυτολογία…
(πάντως δεν καθυστέρησα επίτηδες να απαντήσω… ελπίζω να έχεις κάνει υπομονή και να δεις την απάντηση)
Καλημέρα Μπατερφλαι!
Το βιώσαμε άραγε αυτό το δράμα ή μας το πρόσφεραν να το βιώσουμε;
Για την συνενοχή νομίζω είναι πως θα το δει κανείς το ποτήρι, μισογεμάτο ή μισοάδειο. Δεν νιώθω καμία συνενοχή. Ή μάλλον νιώθω την ίδια συνενοχή που αισθάνομαι και γι α κάθε θάνατο που δεν προκλήθηκε από μένα αλλά δεν έκανα και κάτι για να τον αποτρέψω. Τον ήξερα όμως ότι θα συμβεί. Το ήξερα θεωρητικά, ναι, με βεβαιότητα όμως όχι. Και για τα τροχαία ατυχήματα το ξέρω ότι συμβαίνουν αλλά δεν κάνω κάτι. Γενικά δεν ξέρω αν μπορούμε να αποτρέψουμε κάτι τέτοιο να συμβεί, ίσως να είναι και ματαιοδοξία να το πιστεύουμε.
Όσο για το σύστημα που λες. Χάσκει από παντού, εμείς δεν μπορούμε. Δεν ξέρω το γιατί, θέλει κοινωνικοπολιτική ανάλυση αυτό. Αλλά κάποια στιγμή πιστεύω πως κάτι θα γίνει. Ίσως παρει χρόνο. Ίσως να πρέπει να πάρει χρόνο. Ίσως να γίνει από μικρά μικρά πράγματα και να φτάσει σε κάτι μεγάλο. Δηλαδή όλες αυτές οι κινήσεις αυτοοργάνωσης, συνελεύσεις, κινήματα, εμπόριο χωρίς μεσάζοντες κλπ, ίσως αυτά να οδηγήσουν σε μια άλλη μορφή πολιτεύματος. Ίσως και να ονειροπολώ…
Δημοσίευση σχολίου