Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Π.Ι. 5ος


Κουλουριασμένη ηθική της μιζέριας. Το κεφάλι στα γόνατα, τα χέρια πάνω από το κεφάλι, για προστασία. Φωνές σαν πέτρες. Βρισιές ματώνουν το κορμί. Γυμνός στην μέση της ζωής.

Θα ντυθεί την θλίψη να κρύψει την υποκρισία.



Γιατί δεν με κοιτάς με κλειστά τα μάτια για λίγο;

Δεν θέλω να νιώσεις όπως εγώ, θέλω απλά να το προσπαθήσεις.

Θέλω να μου πεις να κάνω το ίδιο.



Και τι θα πει «μη κρατάς το τσιγάρο έτσι, έτσι το κρατάνε οι άντρες» ; Ποιος το όρισε αυτό;

Θέλω να το αισθάνομαι στο χέρι μου. Και τι έγινε;

Θέλω να το κρατάω όπως εκείνος.


Όταν φοβάσαι είναι αλλιώς. Κι όταν δεν φοβάσαι πάλι αλλιώς είναι.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όταν όμως είμαστε πολλοί φοβόμαστε λιγότερο. Καλημέρα χαρουμενόπαιδο!

HappyHour είπε...

Καλημέρα Σαιλεντ!

Υπάρχουν και οι ομαδικές φοβίες, π.χ. σε δημοψήφισμα :)

(οι λέξεις αυτού το ποστ έχουν άλλο νόημα απο το συνηθισμένο)