Earthlings

Δυο φίλοι μου με παρότρυναν να δω το παρακάτω ντοκιμαντέρ κι αμέσως μετά προσπάθησαν να με αποτρέψουν.

Το θέαμα τις περισσότερες φορές σοκαριστικό και συγκινητικό. Βούρκωσα στη θέα μικρών , σχεδόν νεογέννητων γουρουνιών που τους έκοβαν, χωρίς αναισθησία, την ουρά, τα αυτιά, τα γεννητικά όργανα και τα δόντια. Στα κοτοπουλάκια κόβουν το ράμφος. Τα δελφίνια σφαγιάζονται μαρτυρικά σε κοινή θέα για να πουληθούν ως κρέας φάλαινας, τις περισσότερες φορές. Αγελάδες Ινδίας ψοφάνε από την κακοποίηση και την κακομεταχείριση για να γίνουν δερμάτινα μπουφάν. Αλεπούδες και άλλα ζώα γούνας φυλακίζονται και θανατώνονται με επαναληπτικά πρωκτικά ηλεκτροσόκ. Φώκιες χτυπιούνται με αιχμηρά αντικείμενα στο κεφάλι. Ελέφαντες τσίρκου κακοποιούνται μέχρι να υπακούσουν σε παράλογες κι έξω από την φυσική ζωή τους εντολές.

Όσες φορές δάκρυσα άλλες τόσες εξοργίστηκα. Εξοργίστηκα όταν για την διασκέδαση και μόνον, ζώα δένονται, μένουν νηστικά, υποβάλλονται σε ηλεκτροσόκ. Ναι, φαντάζομαι πως μπορεί κάποια θεάματα, όπως το λάσο, να προέρχονται από παλιότερες συνήθειες των κοινωνιών αλλά πλέον είναι άχρηστα και γίνονται μόνο για την πλάκα. Άραγε μπορεί να θεωρηθεί πλάκα το μπόουλινγκ περιστεριών ή ψυχασθένεια; Είναι τρομακτικό το πόσο πολύ έχουμε απομακρυνθεί από την φύση και πόσο πολύ έχουμε αλλοιώσει τη σχέση μας με τα άλλα ζώα. Ακόμα και το κυνήγι αν δεν είναι για να τραφείς είναι απαράδεκτο. Ποιο το νόημα να έχεις τα κέρατα του ταράνδου στο σαλόνι σου; Για να δείξεις ανδρεία και ρώμη σε ποιον;

Όμως έχω και μία μεγάλη ένσταση. Μπορεί οι εικόνες να είναι αποκρουστικές και φρικτές, μπορεί το στομάχι μου να ανακατεύτηκε αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα νιώσω ενοχές που τρώω κρέας. Δεν συμφωνώ με τον στόχο της ταινίας. Δεν γίνεται να ζήσουμε χωρίς να χρησιμοποιούμε τα ζώα για τροφή και ένδυση.* Αυτό που γίνεται είναι να καταλάβουμε πως όλο αυτό είναι συνέπεια του υπερπληθυσμού των πόλεων και της μαζικής κατανάλωσης. Πράγμα που φυσικά δεν είναι ασύνδετο με το οικονομικό σύστημα του καπιταλισμού. Δεν είναι λοιπόν λύση το να κόψουμε το κρέας. Θα υπάρχουν τόσες άλλες χιλιάδες άνθρωποι που δεν θα το κάνουν. Μπορούμε όμως να θελήσουμε μιαν άλλη μεταχείριση πιο ανθρώπινη, πρώτα από όλα για μας τους ίδιους. Η βία σε ζώο σε εξαγριώνει. Είναι βία κατά της ζωής, δεν έχει σημασία που δεν είναι ανθρώπινη.(Είναι λίγο περίεργη αυτή η φράση βέβαια γιατί η άλλη λέξη για τη ζωή είναι ο βίος) Μπορούμε να επιδιώξουμε λιγότερη κατανάλωση κρέατος και μπορούμε να επιδιώξουμε άλλους τρόπους θανάτωσης.

Μπορεί τα ζώα να πονάνε όπως και οι άνθρωποι αλλά είναι κάτι φυσικό ο πόνος. Τα ζώα πονάνε και χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση, το ένα τρώει το άλλο. Σκοτώνονται μεταξύ τους είτε για να τραφούν είτε για να κυριαρχήσουν, ακόμα και για να αναπαραχθούν. Αυτό όμως είναι ένας φυσικός μηχανισμός. Το να προκαλείς όμως πόνο εν γνώσει σου ενώ έχεις τη δυνατότητα να μην το κάνεις τότε αυτό είναι βασανισμός.

*για την ακρίβεια ναι γίνεται να ζήσουμε χωρίς τροφή κι ένδυση εντελώς αλλά θα πρέπει να αναζητήσουμε το πώς σε μεταφυσικές προσεγγίσεις.