Λες να ;

Λες να ξυπνήσαμε; (έστω κι αν είμαστε ακόμα στο χουζούρι, πριν τον καφέ)

Λες αυτό να ήταν η αρχή; (έστω κι αν θέλει πολύ κόπο ακόμα)

Ο κόσμος πολύς και αντιπροσωπευτικός της κοινωνίας. Σίγουρα δεν είχε τον παλμό μια απεργίας αλλά και τι έγινε; Το θέμα είναι να κατέβει στον δρόμο κόσμος που δεν συνηθίζει να κατεβαίνει. Κι αυτό έγινε, το είδαμε όλοι. Σκεφτείτε μόνο τον κοστουμάτο, που σήμερα θα πάει στη δουλειά του και θα πει «ήμουν κι εγώ εκεί, επιτέλους μια διαμαρτυρία χωρίς κόμματα», τον γιάπη, που θα πει «ήμουν κι εγώ εκεί και ήταν ειρηνικά», τον τρέντυ που θα πάει στη σχολή του και θα πει «καλά μιλάμε χτες δεν υπήρχε αυτό, τόσος κόσμος και κουλ δεν έγινε κανένα μπάχαλο» και τον διαδικτυακώς διαδικτυωμένο (προσεχώς και διακτινισμένο) που θα μπαζάρει, θα τουιτάρει και θα βάζει στάτους για τη χτεσινή διαδήλωση όλη μέρα.

Τόσο δα θέλει ο κόσμος για να πάρει φωτιά, τόσο δα… Μακάρι σήμερα να είναι περισσότεροι και μάλλον θα είναι. Ήδη στο «γραφείο» μου είπαν συνάδελφοι – που δεν έχουν κάνει ούτε μία φορά απεργία στη ζωή τους- πως θα κατέβουν σήμερα και τι κρίμα που δεν κατέβηκαν και χτες.

Ας μην τα θαλασσώσουμε λοιπόν πάλι. Ας βγούμε κι εμείς (οι συνήθεις θαμώνες των πορειών) κι ας πούμε τη γνώμη μας εκεί έξω. Ας βρούμε τον Ανθρωπάκο και ας του πούμε πως «έντιμε άνθρωπε κυρ Παντελή» δεν είναι μόνο η πάρτη σου σημαντική. Δεν αποτιμώνται όλα σε χρήμα. Κι αν ναι, κακώς πολύ κακώς! Δεν θα είναι ωραία η ζωή των παιδιών σου αν είναι δουλειά – σπίτι, σπίτι – δουλειά, γήπεδο και διακοπές δέκα μέρες το καλοκαίρι. Ας βρούμε τον Ανθρωπάκο κι ας του πούμε μπράβο που έκλεισε για μία φορά την τηλεόραση και βγήκε έξω. Δεν ήταν ωραία; Δεν ήταν σαν γιορτή; Ας του πούμε πως φίλε Ανθρωπάκο δεν έτυχε το χρέος, συνέβη για κάποιους λόγους κι αυτούς τους λόγους ήρθε η ώρα να τους αλλάξουμε. Τώρα να τους αλλάξουμε γιατί δεν υπάρχει αύριο. Αλλά θα τους αλλάξουμε όλοι μαζί (together που λένε βρε αδερφέ)!

είπαμε ναι τελικά...