Μια επέτειος διαφορετική

6 Δεκεμβρίου 2008. Ο μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος σκοτώνεται από το όπλο του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα.

ΓΙΑΤΙ ;

Γιατί κάποιος θεώρησε μαγκιά να φωνάξει «Θα σε γαμήσω κωλόπαιδο»
Γιατί κάποιος θεώρησε μαγκιά να βγάλει το όπλο του από τη θήκη.
Γιατί κάποιος θεώρησε μαγκιά να κρυφτεί πίσω από την εξουσία του αξιώματός του.

Ακολουθούν πορείες και επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας που εξαπλώνονται σε άλλες πόλεις ακόμα και του εξωτερικού.
ΚΑΝΕΙΣ δεν περίμενε αυτές τις εξελίξεις.

ΓΙΑΤΙ ;

Γιατί είχαμε κλείσει καλά τ΄ αυτιά μας στις φωνές απόγνωσης των παιδιών μας.
Γιατί είχαμε κλείσει καλά τα μάτια στη μιζέρια μας.
Γιατί είχαμε βολευτεί καλά στον καναπέ μας.
Γιατί είχαμε αποχαυνωθεί καλά από τα ΜΜΕ μας.

6 Δεκεμβρίου 2009. Πορεία στη μνήμη του Αλέξανδρου.
ΟΛΟΙ θα είμαστε εκεί.

ΓΙΑΤΙ ;

Για να τιμήσουμε έναν νεκρό που ναι δεν ήταν ήρωας αλλά θα μπορούσε και να γίνει αν του δινόταν η ευκαιρία να ζήσει.
Για να φωνάξουμε πως ό,τι έγινε πέρυσι ήταν δεν ήταν ξέσπασμα ήταν η ΑΡΧΗ.
Για να φωνάξουμε πως θέλουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κάτι να αλλάξει.
Για να διεκδικήσουμε και πάλι τα ΟΝΕΙΡΑ μας.
Για να φωνάξουμε να ΞΥΠΝΗΣΕΙ
αυτός που φοβάται να μιλήσει για να μην απολυθεί,
αυτός που δεν προλαβαίνει να μιλήσει γιατί δουλεύει 2 δουλειές,
αυτός που δεν μπορεί να μιλήσει γιατί τον πνίγουν τα χρέη,
αυτός που ξεχνάει να μιλήσει γιατί ο χρόνος του είναι χρήμα.

Θα είμαστε ΟΛΟΙ εκεί. Όλοι ;
Τουλάχιστον όλοι όσοι έχουμε κοινούς στόχους…

Μια ζωή ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Μια ζωή ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ
Μια ζωή ΩΡΑΙΑ

όλοι εκεί χωρίς κομματικές ταμπέλες μόνο με το πάθος μας για κοινωνία ανθρώπων, κοινωνία δημοκρατίας.

.................................................................................

Περπατώ.
Περπατώ.
Περπατώ.
Με ραμμένες τις τσέπες μου στο ξύλινο παλτό μου.
Περπατώ επαναληπτικά. Επαναληπτικά περπατάω.
Δεν κουβαλάω τίποτα. Δεν έχω να κρύψω τίποτα
δεν έχω να χώσω τα χέρια.
Περπατώ με τα χέρια στη βροχή
Πάνω σ ’ένα μεταξένιο σκοινί-λώρο ομφάλιο-
που ενώνει τον ουρανό με τη γη τα πάνω με τα κάτω.
Προχωρώ
Με βραχυκλωμένους προβολείς
χωρίς δίχτυ ασφαλείας από κάτω.
Περπατάω παράλογη σ’ αντιστραμμένη λογική
δίκαιη μόνο κι αποφασιστική
να κάνω πράξη όλα όσα έχω σκεφτεί
να κάνω πράξη όσα έχω γράψει.
Τραβάω το σκοινί ακόμα πιο κει
προχωρώ ένα βήμα πιο πέρα.
Το κεφάλι μου πλησιάζουνε άγνωστοι μυστήριοι πλανήτες.
Γλάροι και καταδιωκτικά αστρικά
μ΄ ακολουθούν σαν υπέρηχο πλοίο.
Βρέχει κάτω στις γέφυρες της γης…
Στη μαύρικη Ορλεάνη.
Βρέχει βροχή ραβδωτή Στουρνάρα Ζαΐμη Αραχώβης Μπενάκη.
Πέφτει λοξά στη μούρη μου που φιγουράρει
στις βρώμικες βιτρίνες. Με κοιτώ.
Οι ατζέντηδές μου ‘χουν τραβήξει δυό χαρακιές
με δείχνουν πως γελάω.
Περπατώ κυκλωμένη από μπουνιές απ’ αγριεμένες φωτιές
από γιούχα και ζήτω.
Οι λυπημένες κερκίδες με παροτρύνουνε
να καρφώσω στα δίχτυα το γκόλ να γράψω 3-1.
Μ’ έχουν μαρκάρει οι διακεκριμένες στενά βρώμικα
τώρα πρέπει να μπώ μαζί με την μπάλα στα δίχτυα τους μέσα.
Περπατώ χριστιανή στους αντίχριστους
Μαύρη κι άθεη στων Κού-Κλούξ-Κλάν το γκέτο…

Κατερίνα Γώγου – Από τη συλλογή Το Ξύλινο Παλτό

..................................................................................
(Δυστυχώς θέλω να κάνω και μια παρένθεση για αυτά που είπε χτες βράδυ στον Ευαγγελάτο ο Πλέυρης junior. Να τι θα του έλεγα κε Ευαγγελάτε και θα τον έστελνα στο καλό , έτσι απλά χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες διαλόγου :
Ντροπή σας κε Πλεύρη να συχγέετε εσκεμμένα το εργατικό ατύχημα με την εγκληματική επίθεση που έγινε στην κα Κούνεβα, ντροπή σας κε Πλεύρη να αφήνετε υπονοούμενα για το αν ήταν η επίθεση στην κα Κούνεβα εργοδοτική τρομοκρατία ή μπορεί να ήταν και κάτι άλλο. Τι άλλο θα μπορούσε να ήταν δηλαδή, τυχαίο ; Όπως και η δολοφονία της Κυριμοπούλου; Όπως και η δολοφονία Γρηγορόπουλου; Όπως όλα τα τυχαία και μεμονωμένα περιστατικά που συμβαίνουν ; Προσεξτε γιατί μπορεί απο τα πολλά τυχαία τα πράγματα κάποια στιγμη να πάρουν την τύχη που τους αρμόζει...)