«Η πίστη βαθιά...» μου ψιθύρισε στ’ αυτί
«…καινούρια αρχή…» συνέχισε
«…αναπάντεχο απάνθισμα…» και μου τράβηξε το χέρι
«…τύφλωση, φως…» δεν καταλάβαινα πια
«…και πάλι…» αλλά έμενα χωρίς να κουνιέμαι
«…καινούρια αρχή…» ξανά είπε
«εις υγείαν» και τότε κοιταχτήκαμε ξανά και τότε γνωριστήκαμε.
Κάποτε, ίσως να ‘ταν και τέτοια εποχή, γνωρίστηκα με ένα βιβλίο. Ήταν ένα βιβλίο του δρόμου. Αλητάκι. Απ’ αυτά του book crossing που λένε. Με ξελόγιασε το εξώφυλλο. Αυτό που με κέρδισε όμως, ήταν η αφιέρωση στην πρώτη σελίδα. Σαν να είχε γραφτεί για μένα. Όχι όχι, για μένα είχε γραφτεί σίγουρα. Εγώ κρατούσα το βιβλίο, για μένα και η αφιέρωση. Σε ευχαριστώ να ξέρεις εσένα που την έγραψες. Άλλωστε στις 9 Φεβρουαρίου του 2005 νομίζω πως δεν ήμουν καλά. Σ’ ευχαριστώ για το βιβλίο. Οι «Φωτιές» τις Μαργκερίτ Γιουρσενάρ έγινε ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία.
Το κείμενο αφιερούται, στο "περίεργο" μεν αλλά πολύ ενδιαφέρον ιστολόγιο «Αφιερώσεις Συγγραφέων» του Βιβλιοθηκάριου για την εκατοστή ανάρτησή του και είναι μέρος του δι-ιστολογικού αφιερώματος «Αφιερώσεις σε βιβλία».
Συμμετέχουν οι: SillentCrossing, Αναγεννημένη, Τσαλαπετεινός, Theorema, Κυνοκέφαλοι, Φαούδι, Σημειωματάριο, Δύτης των Νιπτήρων, Ερυθρό Καγκουρώ, Καγκουρώ, Infoscience addict, Greek libraries in a new world, Dina Vitzileou, Niemands Rose, Roadartist, Ιφιμέδεια, Anna Silia, Χαμένα Επεισόδια, Κουπέπια, Rubies and Clouds, Ο Βιβλιοθηκάριος, Η Ωραία Σέλιτσα, Polyanna's Days
14 σχόλια:
Το περίεργο μεν, ενθουσιασμένο δε μπλογκ των "Αφιερώσεων" σε ευχαριστεί για τη συμμετοχή. Το έχεις το θέμα σου με τις φωτιές πάντως... :)
Χαχαχαχα...σαν τα μικρά παιδιά ένα πράγμα που παίζουν όλο με τα σπίρτα χεχε!
Τι ωραία!!! :)
Εξαιρετικο! Κι ουτε ηξερα για το ιστολογιο, θα μπω αμεσως! Ευχαριστωωω!
Όταν τα αλανάρικα βιβλία ταξιδεύουν,
οι αφιερώσεις τους βρίσκουν λιμάνι.
Πολύ ωραίο!
Τι καλά! Μόλις διάβασα την ανάρτησή σου, έτρεξα να δω τα δυο βιβλία του δρόμου που έχω για διάβασμα, αλλά δεν είχαν αφιέρωση, το ένα όμως είχε σκισμένη τη σελίδα πριν από τη σελίδα τίτλου. Ασφαλώς κάτι ήθελε να κρύψει το πρώτο αφεντικό!
Πολύ μ'άρεσε η ιστορία αυτής της αφιέρωσης!
Καταπληκτικό αλάνι το βιβλίο σου!
Σταυρούλα, ναι! :)
Να 'σαι καλά Πεταλουδίτσα!
Τσαλαπετεινέ, ίσως να μην ήταν για κάποιον συγκεκριμένο η αφιέρωση, να ήταν για όλους δηλαδή. Να την έγραψε αυτός που "ελευθέρωσε" το βιβλίο για όλους όσους το διαβάσουν.
Κατερίνα, γράψε εσύ αφιέρωση για τον επόμενο :)
Φαούδι, έτσι είναι τα αλανιάρικα κρύβουν μια αυθεντικότητα :)
Πολυαγαπημένη συγγραφέας :)
Πολύ όμορφο κείμενο κάποιου που την αγαπάει, και αυτό είναι διπλή χαρά.
Theorema, είναι ναι... και για ένα περιέργο λόγο συνήθως κανα σαρδαμ με το όνομα της, Γιουρσερίτ Μαργκενάρ, δεν ξέρω γιατί, μου βγαίνει :)
Βρήκα και το ποστ της Κροτ, θυμόμουν ότι είχα πει να το πάρω το βιβλίο, αλλά μετά το ξέχασα...
http://krotkaya.wordpress.com/2012/06/05/bulletpoints/
Τι ωραία καμπύλη που κάνει το 9 στην αφιέρωση! Σαν κούνια μωρού που σε καλεί να βυθιστείς μέσα της. Ή σαν το μισοφέγγαρο των ονείρων μας
! Ωραία παρατήρηση!!!
Ψιτ... εγώ είμαι... πέρασα να σου πω τα κάλαντα, ε... τις ευχές μου: Να είσαι καλά και όσοι αγαπάς επίσης και δυνατή και καρποφόρα (με κάθε τρόπο) τη χρονιά που έρχεται...
Δημοσίευση σχολίου