Κάποτε

Ήμασταν κάποτε άνθρωποι.

Κάποτε. Τώρα; Σκιές, μόνο σκιές βλέπω.

Έχεις χάσει. Έχεις χάσει παραδέξου το. Μέσα σου βαθιά το ξέρεις. Κάτι βρήκες ναι. Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός όμως. Κράτα το τώρα γιατί το μετά το έχασες.

Με νύχια και με δόντια κρατιέμαι. Τι έφταιξα; Δεν το διάλεξα να γεννηθώ. Άλλοι το θέλησαν. Δεν βρίσκω να παρκάρω τη νύχτα αυτή. Θα κάνω κύκλους μια ζωή. Θα παρκάρω στην μέση του δρόμου. Να σταματήσω θέλω την κυκλοφορία. Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει ψυχή. Μόνο νεκροί. Παντού νεκροί γύρω μου.

Βήχω. Φτύνω. Φτύνω αίμα, σπέρμα, ανάγκη. Ό,τι κι αν πεις έχεις δίκιο. Αλλά αξίζει περισσότερο αυτό που δεν λες. Τι φοβάσαι; Τι; Δείξε το τίποτα σου. Δείξε αυτό που δεν έχεις. Δεν θα σε κρίνω γιατί ξέρω. Έχω αυτή την ύπουλη γεύση στα χείλη μου. Ξέρω πως αυτά που κρύβεις εγώ τα έχω δει. Και δεν τα έκρινα. Εσύ όμως;