Στον έναν λείπει το χέρι. Στον δίπλα το πόδι. Σε άλλον λείπει η καρδιά. Σε κάποιον η ψυχή. Είμαστε όλοι ανάπηροι. Ο πόλεμος δεν άφησε κανέναν αλώβητο. Μας βρήκε όλους απροετοίμαστους και μας τσάκισε.
Θα μάθουμε όμως να ζούμε ακόμα κι έτσι. Δεν είναι δύσκολο.
Χαϊδεύω το κομμένο χέρι σου. Εκεί που δεν έχει συνέχεια. Περιεργάζομαι την ατέλεια σου. Φροντίζω την πληγή σου. Φαντάζομαι πως θα ήταν κανονικά. Δεν μ’ αρέσει όμως. Σε προτιμώ έτσι. Σε ξενίζει αυτό ε; Μ’ αρέσει καλύτερα έτσι γιατί έτσι είσαι.
Η δική μου αναπηρία; Τα μάτια. Έχασα τα μάτια μου. Θα μπορέσεις να με δεχτείς άραγε χωρίς τα μάτια; Για μένα τα μάτια ήταν το παν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου