Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Ποιοι είμαστε;

Δεν γίνεται. Απλά δεν γίνεται να παραμένουμε άνθρωποι κάτω από τέτοιες συνθήκες. Καταθέτω την ιδιότητα μου. Δεν είμαι πια άνθρωπος. Πείτε με όπως θέλετε. Πείτε με ζώο. Πείτε με ον. Πείτε με πράγμα. Μη με ξαναπείτε όμως άνθρωπο. Δεν είναι οι άνθρωποι έτσι. Δεν γίνεται. Δεν γίνεται να βλέπω ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια και να μην μπορώ να τους βοηθήσω. Δεν γίνεται. Πείτε με μηχανή. Πείτε με ζόμπι. Πείτε με φάντασμα. Άνθρωπος όμως δεν είμαι πια. Δεν γίνεται να αντέχω κάθε μέρα και μια νέα αυτοκτονία.

Ούτε κι εσύ είσαι και το ξέρεις. Δεν είσαι πια άνθρωπος.

Τι είμαστε λοιπόν; Τι σκατά έχουμε γίνει; Δεν γίνεται να αντέχουμε να διαβάζουμε κάθε μέρα για μια νέα αυτοκτονία. Κάθε μέρα! Κάθε μέρα κι άλλος ένας μεσήλικας, κάθε μέρα κι άλλη μία άνεργη, και μια μάνα, κι ένας γιος, ένας απελπισμένος, ένας χρεωμένος, ένας κι άλλος ένας κι άλλος κι άλλος... Μια τεράστια λίστα από επαγγέλματα, ιδιότητες, επιθετικούς προσδιορισμούς. Μια λίστα που αυξάνει τους αριθμούς στις στατιστικές. Κάθε μέρα! Κι εμείς ακόμα αντέχουμε. Δεν γίνεται αυτό ρε γαμώτο! Δεν γίνεται να είμαστε τόσο απαθείς. Δεν γίνεται να μην μπορούμε να το σταματήσουμε.

Δεν γίνεται να μην είμαστε άνθρωποι πια!


1 σχόλιο:

BUTTERFLY είπε...

Ξερεις ποσο συχνα νιωθω ακριβως ετσι;;; Κι υστερα συνειδητοποιω οτι ναι μπορεις να βοηθησεις, αλλα σε ενα στενο κυκλο ανθρωπων, ως εκει μπορεις ως εκει φτανεις. Δεν γινεται να πεθανεις για αυτο...πρεπει, οφειλεις να αντεχεις, να εισαι δυνατος να στηριξεις τους γυρω σου οσο μπορεις, για να μειωθουν αυτες οι αυτοκτονιες, αυτη η γαμημενη παραιτηση, οσο μπορεις. Καποιοι ανθρωποι ομως ειναι μονοι, κανεναν δεν εχουν εκει διπλα να τους βοηθησει. Κι ειμαστε εμεις εξισου υπαιτιοι για αυτο. Οσο πειναει ενα παιδι στην Αφρικη, οσο κακοποιειται μια γυναικα στη Σομαλια, οσο πεθαινει ενας αστεγος απο το κρυο στη Σταδιου, τοσο πιο δυσκολο θα ειναι να λογαριαζεσαι για ανθρωπος...ομως και τοσο πιο ουσιωδες...