Νεαρός. Παλικαράκι. Γελαστός. Μελαμψός.
Το όνομα του δεν θα το μάθουμε ποτέ. Πέρασε στις ειδήσεις που μας λυπούν για λίγα δευτερόλεπτα με την τραγικότητά τους αλλά δεν μας συγκλονίζουν, δεν αλλάζουν την ζωή μας, δεν μας κάνουν να βγούμε στον δρόμο, δεν δακρύζουμε. Τους δικούς του συγγενείς δεν θα τους δούμε ποτέ να κλαίνε στην κάμερα. Ήταν ένας αριθμημένος νεκρός. Τέσσερεις νεκροί.
Δεν θυσιάστηκε για υψηλά ιδανικά. Ο θάνατος του δεν ήταν πολιτική πράξη. Δεν ήταν ήρωας. Ήταν ένας από αυτούς που δεν θέλουμε γιατί είναι πολύ μαυριδεροί για τα γούστα μας. Ήταν ένας μετανάστης. Μπορεί να ήταν και λαθραίος. Ήταν απλά ένας καλός άνθρωπος. Ένας καλός άνθρωπος.
Φόρο τιμής και στεφάνι καταθέτω σε αυτόν που χωρίς κανένα όφελος και καμιά ματαιοδοξία θυσίασε τη ζωή του για να σώσει έναν άλλον άνθρωπο.
Φόρο τιμής και προσευχή κάνω γι’ αυτόν που χωρίς σκέψη αυτοσυντήρησης θυσίασε τη ζωή του για να σώσει έναν άλλον άνθρωπο.
Γιατί αυτός ήταν άνθρωπος μέχρι το μεδούλι.
Συνέβη χτες και το ξέρω από πρώτο χέρι, το ρεπορτάζ δεν είναι ακριβώς έτσι αλλά δεν έχει σημασία.
5 σχόλια:
Δεν ηταν ηρωας λες;
Υπαρχει πιο ηρωικη πραξη απο την αυτοθυσια;
Ποιος ξερει; Ισως καποιος στελνει αυτα τα παραδειγματα για να μας θυμισει πως ο κοσμος ακομα καπου βαθια παραμενει ανθρωπινος...
Χρονια Πολλα Χαπι μου! Μην παψεις ποτε να πιστευεις στα θαυματα! Ειδικα σε εκεινα που μπορουμε να προκαλεσουμε!
Ναιέτσι είναι. Πάντως η θυσία είναι προσωπική υπόθεση και δεν έχει χρώμα.
Απίθανο το μπλογκ σου!!!
Χρόνια πολλά Μπάτερφλαι! Ηρώας δεν ήταν με βάση την κοινή έννοια...αλλά μάλλον ήταν...
Η αλήθεια είναι οτι προσδοκώ ένα θαύμα στις 6 Μαίου αλλά φοβάμαι πως θα μείνω με την προσδοκία...
Στιλιανο, καλως ήρθες! Συνήθως το χρώμα της θυσίας είναι κόκκινο...
Δημοσίευση σχολίου