Σαγκουίνι

Ανόρεχτα κατάπιε την τελευταία μπουκιά του «πρωινού» του. Ήταν η 5^η μέρα που έτρωγε αυγά σε όλες τις πιθανές εκδοχές στο ξενοδοχείο, αυγό τηγανητό, αυγό ομελέτα, αυγό βραστό. Για λίγο φαντάστηκε πως ήταν μία τεράστια άσπρη πρωτεΐνη και αντί για κεφάλι είχε έναν τεράστιο πορτοκαλί κρόκο. Ένας μπάμπουρας που πέταξε ξυστά στο πόδι του τον έβγαλε από τις αυγοσκέψεις. Σηκώθηκε αργά, πήρε τον δίσκο του και τον επέστρεψε στην κουζίνα. Γύρισε στο δωμάτιο, έβαλε γρήγορα το μαγιώ του, πήρε τσαντάκι και φωτογραφική και ξεκίνησε άλλη μια μέρα στο νησί.

Δεν είχαν μείνει βέβαια και πολλά μέρη να δει ακόμα. Η Σκύρος είναι αρκετά μικρή για ολιγοήμερες διακοπές. Είχε ήδη συναντήσει τα Σκυριανά αλογάκια,

είχε πάει στον τάφο του Μπρούκ και στα δύο μουσεία, είχε δοκιμάσει κατσικάκι και αστακό,

είχε κολυμπήσει σχεδόν σε όλες τις παραλίες.

Σήμερα είχε όρεξη για περπάτημα. Έριξε μια γρήγορη ματιά προς την χώρα. Ο τεράστιος βράχος φαινόταν έτοιμος να πέσει. Από την πρώτη μέρα που έφτασε στο νησί, σαν κάτι να τον τράβαγε προς τα κει. Σήμερα δεν έπαιρνε αναβολή. Γενικά ο Ταξιάρχης δεν ήταν άνθρωπος της αναβολής που λένε. Ό,τι ήθελε το έκανε εδώ και τώρα. Ό,τι είχε καταφέρει στην ζωή του, πάταγε ήδη γερά στα 40, το όφειλε στην αποφασιστικότητα και την επιμονή του. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Πάντειο, «πτυχίο του κώλου» όπως συνήθιζε να λέει, έκανε μεταπτυχιακό στις κοινωνικές επιστήμες και ένα δεύτερο στο μάρκετινγκ. Αφού δούλεψε για λίγα χρόνια σε μια διαφημιστική κι έβγαλε καλά λεφτά, τα παράτησε όλα και πήγε σε μια σχολή γιόγκα όπου ύστερα από 2 χρόνια συνεχούς άσκησης και διαλογισμού, έφυγε για άλλα 2 χρόνια στην Ινδία. Εκεί μυήθηκε πλήρως στην φιλοσοφία της Samkhya κι όταν γύρισε πίσω κανένας φίλος ή συγγενείς δεν τον αναγνώριζε πια. Άνοιξε δική του σχολή γιόγκα και για τα επόμενα χρόνια ήταν ένας πετυχημένος πλην ισορροπημένος άνθρωπος. Όμως η ζωή καμιά φορά είναι τόσο περίεργη. Ένα τροχαίο ατύχημα τον καθήλωσε για τρεις μήνες στο κρεβάτι και στο εδώλιο του κατηγορουμένου για φόνο εξ’ αμελείας. Κι ύστερα όλα άλλαξαν. Πέθαναν και οι γονείς του στο μεταξύ, με διαφορά μιας μέρας. Αλλά αυτά άνηκαν στο παρελθόν, τώρα εδώ είχε έρθει για να ηρεμήσει, να ξαναρχίσει σιγά σιγά διαλογισμό. Να δει τι πήγε στραβά.

Ανηφόρησε προς την χώρα, τα στενά πλακόστρωτα καλντερίμια άρχισαν να του θυμίζουν ένα ένα τα τραύματα του. Δεν θα τον νικούσε όμως ο πόνος. Συνέχισε να προχωράει…

(συνεχίζεται…)

Υ.Γ.1 Διακοπές πήγα στην Σκύρο όπως φαίνεται, αλλά ο Ταξιάρχης είναι φανταστικό πρόσωπο… σχεδόν μυθικό…

Υ.Γ. 2 Κατ’ εξοχήν αφιερωμένο…

Υ.Γ. 3 Και προσοχή, προσοχή! ... ο Ταξιάρχης επαναλαμβάνω ΔΕΝ υπάρχει!