Πότε έγινε και οι άνθρωποι μικρύναν τόσο;
Μόλις χτες δεν ήταν που γελούσαμε μαζί;
.......................................Όλα γίνονται τόσο γρήγορα, μόνο η ελπίδα μοιάζει να αργεί...
.......................................
Πότε έγινε και η αξία της ζωής θέλει απόδειξη;
Μόλις χτες δεν ήταν που πολεμούσαμε μαζί;
......................................
Χάθηκες στην ίδια πόλη που κάποτε είχες βρει τον εαυτό σου...
.......................................
Είμαστε πια τόσο ξένοι...
7 σχόλια:
Αχ πόσο εύκολα ξεχνάμε
πες μου τι θυμήθηκες;
Το τραγούδι των Κατσιμιχαίων - το μπλάιμπ-τρόι καφέ και χιλιάδες πράγματα που κάνουμε πως ξεχνάμε μόνο και μόνο για να τα αφήσουμε πίσω μας
Δεν ξέρω αν χθες γελούσαμε μαζί
μα πάντα θα υπάρχουν κάποιοι
που θα γελούν εις βάρος μας.
Γελάει καλύτερα όμως όποιος γελάει τελευταίος...
Καλώς ήρθες!
Είμαστε πια τόσο ξένοι...
Νόμιζα ότι μόνο εγώ φοβόμουν...
Α θα σε μαλώσω, ακούς εκεί φοβάσαι... κοτζαμαν μέρα κατά του φόβου είχαμε, τσ τσ τσ :Ρ
Είμαστε πια τόσο ξένοι... :(
Δημοσίευση σχολίου