αποχή για μένα είναι ό,τι πιο ελπιδοφόρο άκουσα τον τελευταίο καιρό.
Και χαίρομαι ιδιαίτερα που είμαι μέρος αυτής της συνειδητής πλέον αποχής. Κι ας λέει ο,τι θέλει ο ΓΑΠ και ο Αντόνιο. Ας χαιδεύουν αυτιά κι ας αυτοχαιδεύονται γενικότερα όσο θέλουν. Ο κόσμος δεν μάσησε τον εκβιασμό των εκλογών και δεν σύρθηκε για άλλη μια φορά σαν πρόβατο στην κάλπη. Κι αν παρατηρήσατε χτες στα κανάλια δεν τους έπαιρνε καθόλου να πουνε πως η απόχη ήταν χαβαλες ή έγινε λόγω καλού καιρού.
Σέβομαι απόλυτα όμως όσους πήγαν και ψήφισαν αριστέρα κόμματα ή άλλα μικρότερα και καταλαβαίνω τους λόγους. Για όποιον ψήφισε ΛΑΟΣ τι να πω; Θεωρώ το κόμμα αυτό παρακλάδι άλλοτε της Ν.Δ. κι άλλοτε του ΠΑΣΟΚ ανάλογα με το τι κρίνει πως το συμφέρει, αλλά φάνηκε ότι δεν του βγήκε η συνταγή του μαστερ σεφ Άδωνι και πολύ το χάρηκα.
Ελπίζω λοιπόν σύντομα αυτή η απόχη από όργη και μηδενική ανοχή να γίνει οργάνωση και αγώνας.
Το μικρόβιο εξαπλώνεται...
43 σχόλια:
Χάππυ διαφωνώ απόλυτα. Ιδιαίτερα τώρα
Όσους είδες από αυτούς που απέχουν εδώ και χρόνια, να οργανώνονται και να αγωνίζονται, τόσους θα δεις και από τους νεοαπέχοντες.
Εξάλλου όσοι απήχαν εξέλεξαν το Μιχαλολιάκο στο Δήμο Αθηναίων
Διαφωνείς Γιώργο αλλά δεν μπορούμε να κλείσουμε και τα μάτια στο γιατί απήχαν/με. Ο Μιχαλολιάκος νομίζω θα έβγαινε έτσι κι άλλιως στο δημοτικό συμβούλιο αφου θα τον ψήφιζαν οι δικοί του.
Άλλωστε δεν βρίσκω άλλο τρόπο να δείξω πως διαφωνώ με το παρόν πολιτικό σύστημα. Ακόμα κι αν έχω φιλική διάθεση σε κάποιο κόμμα αυτό δεν άλλαζει καθόλου τα πράγματα. Μια αποχή όμως που θα οδηγήσει το σύστημα σε κατάρρευση νόμιζω είναι πιο χρήσιμη...
Γεια σου Γενικέ!
Αυτοί που απέχουν εδώ και χρόνια οργανώνονται αλλά αποτελούσαν μειοψηφία μέχρι στιγμής.
Βέβαια όσοι απήχαν χτες ήταν άνθρωποι που θα έρθουν σε ρήξη με το σύστημα; Όχι. Όμως έδειξαν ότι καταλαβαίνουν ότι έχουμε φτάσει στον πάτο και αυτό είναι ένα πρώτο βήμα. Γιατί μέχρι και τις προηγούμενες εκλογές λέγαμε ότι ο λαός δίνει άλλη μια ευκαιρία στο πολιτικό σύστημα και μπλα μπλα μπλα. Ε λοιπόν τέλειωσε αυτή η περίοδος χάριτος. Οι φανατικοί οπάδοι των κομμάτων και οι κολλημένοι πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Όπως θα υπάρχουν κι οι παρατρεχάμενοι της εξουσίας. Όταν όμως το 40-50% του εκλογικού σώματος δεν ανήκει πια εκεί, αυτό έμενα μου λέει ότι υπάρχει έλλειψη εκπροσώπισης κι αυτό μπορεί να γεννήσει κάτι νέο,κάτι καλύτερο.
Όχι Χάππυ δεν θα έβγαινε, αν το μέτρο για να εκλεγεί ήταν υψηλότερο λόγω της αύξησης των εκλογέων...
Την υπόλοιπη σκέψη σου την αποδέχομαι, αλλά δυστυχώς έχω δίκιο για το ποιος τον εξέλεξε στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας.
Αλλά ήμουν σίγουρη ότι ένας Γενικός Φαρισαίος Πολιτικού Γραφείου θα πήγαινε να ψηφίσει, χαχα :Ρ !
Το πρόβλημα είναι ότι μία αποχή δεν οδηγεί το σύστημα σε κατάρρευση,αντιθέτως το βοηθάει να εκλέγει όποιον χρειάζεται την κατάλληλη στιγμή και στις κατάλληλες θέσεις!
Καιθα συμφωνήσω με το Γενικό φαρισαίο... με αυτά που λέει,όπως τουλάχιστον εγώ τα κατάλαβα μη-ειρωνικά!
Όποια χώρα και να δεις που έχει τεράστια αποχή δεν έχει αλλάξει κάτι,απλά κυβερνάνε αυτοί που ψηφίζονται ούτως ή άλλως και όπως καταλαβαίνεις όσο λιγότερο "φτωχός" κόσμος ψηφίζει τόσο χειρότερο είναι γι'αυτούς!
Δε δήλωσες κάτι με την αποχή απλά βοήθησες κάποιους μαλάκες να βγουν πιο εύκολα!
Κοίτα για να είμαστε απόλυτα σωστοί θα πρέπει να μετρήσουμε την αποχή στο συγκεκριμένο δημοτικό διαμέρισμα...
Δεν ψήφιζω στον Δήμο Αθήνας οπότε δεν ξέρω. Ίσως αν υπήρχε τέτοιο ζήτημα να πήγαινα δεν ξέρω.
Στον δικό μου δήμο πάντως οι επιλογές ήταν πολύ συγκεκριμένες, ένας του ΠΑΣΟΚ αλλά χωρίς επίσημο χρίσμα, ένας του ΠΑΣΟΚ χωρίς επίσημο χρίσμα κι αυτός αλλά με στήριξη Δημοκρατικής Αριστεράς, ένας ΝΔ χωρίς επίσημο χρίσμα, ένας άλλος ΝΔ αλλά χωρίς επίσημο χρίσμα κι αυτός, ένας ΚΚΕ που πρώτη φορά τον άκουσα σαν όνομα, ένας ΣΥΡΙΖΑ που επίσης δεν τον ήξερα. Όπως κατάλαβες ο δήμος μου δεν πήρε το χρίσμα χαχαχα!
Ανώνυμε, πιστεύεις αλήθεια ότι αν ψήφιζα δεν θα έβγαιναν αυτοί που βγήκαν; Εναλλακτικά, τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι αν ψήφιζε ο κόσμος της αποχής θα ψήφιζε ΚΚΕ ή ΣΥΡΙΖΑ ας πουμε... Γιατί οι προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις δεν δείχνουν κάτι τέτοιο. Άρα προτιμούμε έναν ενισχυμένο δικομματισμό ή έναν αποδυναμωμένο; Γιατί το 30% των ψηφισάντων ενός περιφερειάρχη στο 50% του εκλογικού συνόλου είναι το 18% όλου του εκλογικού σώματος. Πολύ μικρό το βρίσκω...
Φίλοι αντίπαλοι της αποχής, ευθυγραμμίζεστε με τον Άδωνι που θα στερούσε τα πολιτικά δικαιώματα απ' όσους απείχαν; Ή δεν φτάνετε μέχρι εκεί;
Η αποχή, για όποιο λόγο κι αν απέχει κανείς, είναι πρώτα-πρώτα ένα γεγονός άρνησης συμμετοχής, ένα γεγονός απόνομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος. Το γιατί κάποιος δεν συμμετέχει με απασχολεί στο βαθμό που με απασχολεί το γιατί ψήφισε Πασοκ ή ΝΔ. Και σίγουρα πίσω από το γιατί της αποχής κρύβονται λιγότεροι ρουσφετολογικοί διορισμοί.
Απέχει κάποιος που δεν εκφράζεται πια από κανένα πολιτικό σχηματισμό, αλλά περισσότερο απέχει εκείνος που δεν αποδέχεται ότι μέσα στον κοινοβουλευτισμό σήμερα είναι δυνατόν να παρουσιαστεί λύση στο πρόβλημα της ανελευθερίας και της εκμετάλλευσης.
Και δεν είναι δυνατόν να προκύψει η λύση στο πλαίσιο ενός συστήματος που δεν προβλέπει θεσμικό τρόπο αντίδρασης στην περίπτωση που ένας πρωθυπουργός (να μη λέμε ονόματα) λαμβάνει κυβερνητική εντολή με ένα πρόγραμμα και εφαρμόζει το εντελώς αντίθετο. Η κοινωνία, ο εντολέας του αντιπροσώπου, τί μπορεί να κάνει για να τον εμποδίσει; Ή να εξεγερθεί εξωθεσμικά ή να περιμένει τέσσερα χρόνια. Σε τέσσερα χρόνια όμως μια χώρα μπορεί και να έχει εξαφανιστεί από το χάρτη. Φανταστείτε να εκλεγεί με σοσιαλιτική ατζέντα ένας Χίτλερ, και μόλις εκλεγεί να εφαρμόζει αντισοσιαλιστική χιτλερική πολιτική. Τότε τι κάνει η κοινωνία; Γιατί ο κοινοβουλευτισμός προβλέπει ως θεσμική δικλείδα ασφαλείας την συνείδηση του βουλευτή (εδώ γελάνε), και μάλιστα του βουλευτή που εξελέγη με το ψηφοδέλτιο αυτού του Χίτλερ.
Πώς λοιπόν θα αποσύρω την εμπιστοσύνη μου, όχι τόσο από το ένα ή το άλλο κόμμα, από το ένα ή το άλλο πολιτικό πρόσωπο, αλλά πολύ περισσότερο από τον ίδιο τον κοινοβουλευτισμό; Πώς θα διαδηλώσω ότι ο κοινοβουλευτισμός αποτελεί πλέον (ή και πάντα αποτελούσε) πολίτευμα ανελευθερίας; Πώς θα επιχειρήσω κάποιο άλλο πολίτευμα, ένα πολίτευμα ελευθερίας, όταν νομιμοποιώ αυτό που έχει αποτύχει με τη συμμετοχή μου;
Κατά τη γνώμη μου λοιπόν μπορεί όσοι απείχαν να μη έβγαλαν περιφερειάρχη, αλλά σιγά-σιγά θα βγάλουν λαό. Εξάλλου, χωρίς δήμαρχο μπορούμε, χωρίς δήμο(λαό) για πόσο ακόμα;
Το 18% είναι πολύ μικρό ΑΛΛΑ δυστυχώς αυτό δε σημαίνει ότι ο περιφερειάρχης είναι πιο αδύναμος. Πχ δες τα πραγματικά ποσοστά του πασοκ στις εκλογές του 2009.
O Γιώργος έχει απόλυτο δίκιο για το Μιχαλολιάκο: το μέτρο θα ήταν μεγαλύτερο άρα δε θα εκλεγόταν.
Θέτεις το ζήτημα περί αποχής ως εξής: στηρίζω ένα σάπιο σύστημα με τη συμμετοχή μου ή όχι. Σωστό ερώτημα μεν αλλά ιδεολογικής φύσης και ως τέτοιο δεν είναι χρήσιμο άμεσα σε πρακτικό επίπεδο.
Να θέσω και γω ένα ιδεολογικο ερώτημα: δικαιουνται οσοι απείχαν να διαμαρτύρονται στο μέλλον για τις τυχόν (sic) ακραίες απόψεις των χρυσαύγουλων που θα ακούγονται επίσημα;
Γιάνο μου άρεσε (πολύ) ως ατάκα το κλείσιμό σου. Κάνεις νομίζω το λάθος να ερμηνεύεις την αποχή χωρίς στοιχεία ("αλλα περισσότερο απέχει εκείνος που δεν αποδέχεται...") και αυτή η θέση (θεμιτή μεν) δεν είναι λογική.
Όσο για το Μπουμπούκο, η αποχή νομίζω τον βολεύει περισσότερο, από όσο θα τον βόλευε η συμμετοχή. Δηλαδή εγώ τώρα να σου πω ότι ευθυγραμμίζεσαι με τα ξέκωλα που έδειχνε το star στη Μύκονο στις Ευρωεκλογές να μασάνε την αποχή σαν τσιχλόφουσκα ;)))
Το ερώτημα της συμμετοχής ή όχι δεν είναι ιδεολογικό, αλλά πραγματικότατο. Είναι το ερώτημα ποιον να ψηφίσω και τί περιμένω από αυτόν. Αν δεν βρίσκω κάποιον γιατί δεν εμπιστεύομαι το σύστημα που τον αναδεικνύει, αυτόν τον κάποιο, τότε ιδεολογικό θα ήταν παρόλαυτά να ψηφίσω.
Ως προς το αν δικαιούνται οι απέχοντες, μού είναι αδιανόητο ότι ο ένας στους δύο θα πάψει να υπάρχει και να ζει μέσα στην κοινωνία και να εκφράζεται, επειδή απέχει από το σάπιο σύστημα. Στο κάτω-κάτω είναι ο μισός πληθυσμός ποιος θα του πει τί να κάνει; Το ΚΚΕ, ο Γιωργάκης ή ο Άδωνις;
Γιώργο Κατσαμάκη, φυσικά και ευθυγραμμίζομαι με τα ξέκωλα, διότι η ελευθερία αφορά και τα ξέκωλα. Κυρίως η ελευθερία να μην είναι ξέκωλα που τους αφαιρέθηκε από το υπάρχον σύστημα.
Όταν λέω ότι αυτός που δεν συμφωνεί δεν συμμετέχει, λέω κάτι μάλλον απλό, σχεδόν αυτονόητο. Αν παρ' όλη τη διαφωνία του κάποιος συμμετέχει, πρέπει εκείνος να αποδείξει ότι είναι μεγαλύτερο αγαθό να μη βγει ο Μιχαλολιάκος δημοτικός σύμβουλος από το απονομιμοποιηθεί ο κοινοβουλευτισμός.
Δεν είπα λοιπόν ότι όσοι απείχαν είναι με τη γνώμη μου, αλλά είπα ότι δεν συμφωνώ άρα δεν συμμετέχω. Είναι ως εκ τούτου λογικότατο να "απέχει περισσότερο αυτός που δεν συμφωνεί", παρά να απέχει το ξέκωλο. Διότι τα άλλα μισά ξέκωλα ψηφίζουν.
@Γιανος
Ρώτησα αν ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ όχι αν μπορούν να διαμαρτύρονται.
Με ποιο τρόπο θα εκφράζεται ο μισός πληθυσμός και κυριώς μέσω ποιων μέσων; Όλων ή μόνο αντισυστημικών;
Γενικέ, το δίλημμα στηρίζω το πολιτικό σύστημα ή όχι δεν θα έλεγα ότι είναι ιδεολογικό αλλά μάλλον πρακτικό.
Θα συμφωνήσω με τον Γιάνο ότι η απόχη είναι άρνηση συμμετοχής. Και η άρνηση συμμετοχής ακόμα και για χαβαλέ(αν και δεν μιλαμε τώρα γι'αυτό)έχει το βάρος της.
Ε ναι φυσικά και δικαιούνται δεν το καταλαβαίνω αυτό. Δηλάδη όσοι ψήφισαν ΠΑΣΟΚ το 2009 δεν δικαιούνται να διαμαρτυρηθούν τώρα; Αν δεν δικαιούνται είναι σαν να παραδεχόμαστε ότι η δημοκρατία μας που η ψήφος είναι η πεμπτουσία της είναι τετραετές συμβόλαιο,που μόνο όταν λήξη μπορούμε να το αλλάξουμε. Τότε όμως μάλλον δεν μιλάμε για δημοκρατία. Κι εδώ έρχεται το ερώτημα, πιστεύετε ότι έχουμε δημοκρατία; Εγώ απαντώ όχι και δεν συμμετέχω σε αυτό το καθεστώς. Αυτό φυσικά, όσο έχω φωνή(θα το τραγουδάω χαχα), όσο έχω φωνή και γραφή μπορώ να το λέω και να διαμαρτύρομαι.
Το δικαιουνται έπρεπε να το βάλω σε εισαγωγικά.
Για το δήλημμα επιμένω: είναι ιδεολογικής φύσης. Πρακτικό ζήτημα είναι να ξεφορτωθεις το δημαρχο-πριονι. Αν το καταφέρουν αυτοί που απείχαν με το να πιέζουν είτε με πορείες είτε συγκεντρωμένοι στα ΔΣ είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, πάω πασο και προσκυνώ, αλλά δεν το βλέπω.
Αρνηση συμμετοχής:
Ωραία, αλλά μεχρι ποιο βαθμο; Για να σωσεις το Χ παρκο θα εκμεταλευτείς τα καθεστωτικά ΜΜΕ ή την αντιπολίτευση του δήμου; Κι αν ναι δε θα "ταίσεις το σύστημα"; Δηλαδή: χρησιμοποιείς όλα σου τα όπλα ή όχι;
Επίσης μιας και το ανέφερες έχουμε αντιπροσωπευτική δημοκρατία aka ψηφίζω αντιπρόσωπο για μια 4ετία. Αν θέλουμε να το αλλάξουμε και να ψηφίζω εκπρόσωπο ανακλητό εγώ είμαι μέσα.
Διαφωνω με την αποχη και θα αναλυσω σε αναρτηση το γιατι.
Εκεινο που θα ηθελα πολυ να καταλαβω ειναι το εξης: αφου οι περισσοτεροι απο εμας δεν συμφωνουν με το παρον συστημα των εκλογων, γιατι δεν μαζευονται 1.000.000 υπογραφες ωστε να απαιτησουμε δημοψηφισμα για αλλαγη του εκλογικου νομου; Ισως για τον ιδιο λογο που ηταν απογοητευτικος ο αριθμος των υπογραφων που μαζευτηκαν οταν θελησαμε να κανουμε δημοψηφισμα για το μνημονιο...
Ας μην αυταπατωμεθα...πολλοι ειναι αυτοι που εχουν βολευτει πισω απο το "κανενας δεν με εκφραζει, τι να ψηφισω" επειδη βαριουνται να το ψαξουν περισσοτερο.
Μακαρι αυτο το 50% της αποχης να αντιστοιχουσε σε συνειδητοποιηση εκ μερους των πολιτων της αναγκης για αμεση αλλαγη. Δυστυχως, πιστευω οτι μονο ενα μερος -ισως κατω του μισου ακομα- συνειδητα επελεξε την αποχη...
Καλο απογευμα!
Ο προηγούμενος ανώνυμος είμαι!
Αντώνης
Για να μην είμαι και ανυπόγραφος!
Θα μείνω σ'αυτή τη φράση του γενικού και θα ήθελα απάντηση!
"Να θέσω και γω ένα ιδεολογικο ερώτημα: δικαιουνται οσοι απείχαν να διαμαρτύρονται στο μέλλον για τις τυχόν (sic) ακραίες απόψεις των χρυσαύγουλων που θα ακούγονται επίσημα;"
Μπορεί να μου τη σπάνε όλοι αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι από το να προσπαθήσω να αλλάξω κάτι αν είναι πολύ σκατά!Αν αυτό το 50% έκανε το δημοψήφισμα που λέτε θα δεχόμουνα την αποχή ως τρόπο έκφρασης αλλά όπως έχουν τα πράγματα νοιώθω ότι είμαι κάπως αναγκασμένος να ψηφίσω!
Οι νόμοι και ότι μαλακίες γίνονται σε δήμους,περιφέρειες οτιδήποτε απασχολούν και σένα από τη στιγμή που ζεις εκεί δυχτυχώς!Δεν μπορείς να αποκοπείς εκτός αν φύγεις!
Φίλε Αντώνη οι νόμοι και οι μαλακίες γίνονται στην βουλή και όχι στον δήμο ή στην περιφέρεια.
Κοίτα Butterfly, απο τότε που ψηφίζω έχω κάθε φορά την ίδια ψευδαίσθηση ότι με την ψήφο μου θα αλλάξω τα πραγμάτα. Είδε κανείς καμιά αλλάγη; Τυχαίο; Δεν νομίζω!
Θα επανέλθω και αύριο όμως...
Δε νομίζω ότι πιστεύει κανείς πως με τις εκλογές αλλάζει δραστικά τα πράγματα. Αλλά η ψήφος είναι σε κάποιες περιπτώσεις όπλο στα χέρια μας και κατά τη γνώμη μου είναι χαζό να μην το χρησιμοποιείς.
Να θυμίσω ότι το "θαύμα" της Ανάβρας ή ακόμα καλύτερα της Μαριναλεντας, προέκυψε με εκλογές.
Την καλημέρα μου.
Καλημερα Χαπι!
Εγω δεν εχω την ψευδαισθηση οτι αλλαζω τα πραγματα. Το παιχνιδι ειναι στημενο. Οσο ομως δεν υπαρχει καποιος αλλος τροπος, πιστευω πως τουλαχιστον με την ψηφο μου υποστηριζω τη θεση μου, δεν νομιμοποιω κανεναν να αποφασιζει για μενα χωρις εμενα. Ισως ειναι ουτοπικο...απο την αλλη, αν δεν υπηρχε αυτη η μεγαλη αποχη σιγουρα τα δυο κομματα θα ειχαν πολυ μικροτερο ποσοστο (σε απολυτους αριθμους μιλαω παντα) και δεν θα βγαιναν να λενε τις μ@#%$ς που λενα τωρα περι λαϊκης συναινεσης! Ουσιαστικα, με την αποχη δωσαμε το δικαιωμα να μιλαμε για δημοκρατικα αποτελεσματα, οταν τελικα η απολυτη πλειοψηφια ειναι της ταξης του 18-20%! Δηλαδη, ολογαρχια. Η αποχη αν ειναι να εχει νοημα πρεπει ειτε να ειναι ολικη ειτε να απαιτησουμε με δημοψηφισμα να προσμετραται στο αποτελεσμα...Διαφορετικα, ειναι απλως μια χαμενη ευκαιρια...
με το που θα παραδεχτούμε δηλαδή ότι η δημοκρατία έχει πεθάνει, θα την αναστήσουμε ή θα την κηδέψουμε;
Διαφωνώ κι εγώ... κατά κράτος και παρουσιάζω και το εξής "πειστήριο":
http://arkoudos.com/blog/?p=2477
Σίγουρα έχει ενδιαφέρον ανάλυσης μια αποχή της τάξης του 40% (που γίνεται 50% αν λάβεις υπόψη άκυρα και λευκά) αλλά θεωρώ πολύ υπεραπλουστευτικό ως αφελές να καταγραφεί ως συνειδητή αποχή όλο αυτό το ποσοστό. Θέλω να πω, αυτός που ψηφίζει π.χ. ΚΚΕ υποστηρίζει λίγο ως πολύ την πολιτική αυτού του κόμματος. Αυτός που απέχει όμως είναι πολύ δύσκολο να διαχωριστεί αν το έκανε γιατί
α) είναι πεθαμένος και για γραφειοκρατικούς λόγους δεν έχει διαγραφεί από τους εκλογικούς καταλόγους (ένα ποσοστό 15-20% μάνι μάνι)
β) Είναι πάνω από 70 ετών και δεν είναι υποχρεωμένος να ψηφίσει, και μπορεί να έχει και πρόβλημα υγείας ο άνθρωπος που τον αποτρέπει (μην ξεχνάμε πως γινόμαστε χώρα γερόντων)
γ) Είναι ετεροδημότης και αμέλησε να μεταφέρει τα εκλογικά του δικαιώματα ή δεν είχε λεφτά για οδοιπορικά ούτε κάποιο κόμμα να του τα πληρώσει
δ) Βαριόταν και προτίμησε να πάει για καφέ ή εκδρομή αν είχε καλό καιρό
ε) Είναι γενικά και αόριστα αγανακτισμένος και αηδιασμένος με το πολιτικό σύστημα. Έτσι όμως μπορεί και να φλερτάρει με ψήφο στο ΛΑΟΣ ή τη ΧΑ σαν "διαμαρτυρία" στις επόμενες εκλογές.
στ) Αγανακτισμένος και αηδιασμένος αλλά με προοδευτικές έως ριζοσπαστικές απόψεις. Πιθανότατα έχει παλιότερα ψηφίσει κάποιο από τα κόμματα της αριστεράς αλλά αυτή τη φορά δεν τον κάλυψε κανένα από τα ψηφοδέλτια.
Εγώ μόνο την υποπερίπτωση (στ) θα κατέγραφα ως συνειδητή και "θετική" αποχή με το σκεπτικό ότι μπορεί μελλοντικά να στηρίξει μια σοβαρή και αξιόπιστη ριζοσπαστική πολιτική πρόταση και να οργανωθεί κινηματικά και αγωνιστικά. Αυτό όμως το ποσοστό σίγουρα είναι πολύ μικρότερο από 40 ή 50%. Τσουβαλιασμένο με τα (α) έως (ε) χάνει την αξία του και στερεί μια καλύτερη τύχη ίσως σε κάποια από τις διαθέσιμες προτάσεις, ενδεικτικά του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ ή του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όχι ιδανικές αλλά τουλάχιστον αντιμέτωπες σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και ΧΑ.
Ωχ σαμποτάζ, πορβοκάτσια... Τα παραπανήσια των 1.56 και 1.57 μπορείς να τα σβήσεις κυρά διαχειρίστρα. Επέμεινα γιατί μου έβγαζε μήνυμα σφάλματος.
Καλά εγώ επανήλθα χτες και το σχόλιο μου δεν το βρίσκω...πως γίνεται αυτό; Τελοσπαντων...
Καλημέρα εκ νέου σε όλους!
Αντώνη, σου απαντώ ότι ναι όλοι έχουν δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν ακόμα και αυτοί που ψήφισαν ΓΑΠ. Ποιος θα πει σε ποιον να μην μιλήσει και για πιο λόγο; Επειδή έκανε μια επιλογή που μετά δεν την θέλει; Τι σόι δημοκρατία είναι αυτή που πρέπει να επιλέξουμε τώρα κάτι και μετά να το βουλώσουμε για τα επόμενα 4 χρόνια;
Γενικέ και Μπατερφλαι, λέτε "Δε νομίζω ότι πιστεύει κανείς πως με τις εκλογές αλλάζει δραστικά τα πράγματα" και "Το παιχνιδι ειναι στημενο" άρα τι να κάνω εγώ τον κομπάρσο;
Νταρθιηρ, τι κηδεια να κάνουμε, πάει το πτώμα έχει αποσυντεθεί δεν έχει μείνει τίποτα μόνο τα ρούχα απόμειναν... Άσε που έχει έξοδα μια κηδεία! Όποτε να κάψουμε τα ρούχα και να πάμε παρακάτω ;)
Σβήστηκαν κομαντάντε Τσαλ τα διπλα σχόλια.
Οι περιπτώσεις α,β, και γ υπήρχαν και τα προηγούμενα χρόνια έτσι δεν είναι;
Το ε δεν αιτιολόγειται επαρκώς. Γιατί ο αγανακτισμένος να φλερτάρει με το ΛΑΟΣ; Αν φλερτάρει με το ΛΑΟΣ θα το ψηφίσει.
Το στ το αποδεχόμαστε λόγο ιδεολογικού προσανατολισμού; ;)
Δεν νομίζω ότι μπορούμε να πούμε πως ένας που ψήφιζε πασοκ ή νδ δεν θα βγει αύριο στον δρόμο και ιδιαίτερα δεν μπορούμε να το πούμε για νέους ανθρώπους. Δεν νομίζω ότι έχουμε ζήσει την πόλωση αριστεράς(και κέντρου) και δεξιάς όπως ήταν μια φορά κι έναν καιρό.
Δεν είναι πάντως σαν να κρυβόμαστε πίσω απο το δάκτυλο μας όταν προσπαθούμε να αγνοήσουμε/μειώσουμε/κατηγορήσουμε την αποχή; Κάποιοι έχουν σκεφτεί ότι αν όλοι ψηφίζαμε ΚΚΕ θα γινόταν "αυτό" κι "αυτό". Δεν ψηφίσαμε όμως ποτέ... Κάποιοι έχουν σκεφτεί ότι αν ψηφίζαμε όλοι ΣΥΡΙΖΑ θα γινόταν "αυτό" και "αυτό".Δεν έχουμε ψηφίσει όμως...Κάποιοι έχουν σκεφτεί ότι αν όλοι ψηφίζαμε ΛΑΟΣ τα πράγματα θα ήταν "έτσι" κι "έτσι". Δεν ψηφίσαμε όμως...
Άραγε αν ΔΕΝ ψηφίζαμε όλοι τι θα γινόταν;
Μήπως είναι καιρός να αναλογιστούμε το γιατί δεν πέτυχε αυτό το μοντέλο αστικής δημοκρατίας αλλά και γιατί δεν έχει ευρεία αποδόχη η αριστερή προσέγγιση της ταξικής πάλης. Φταίνε πάντα οι άλλοι; Φταίει μόνο η προπαγάνδα;
Γενικέ ή ΓΦΠΓ, λες: "Να θυμίσω ότι το "θαύμα" της Ανάβρας ή ακόμα καλύτερα της Μαριναλεντας, προέκυψε με εκλογές.". Αν κατάλαβα καλά, αυτό το αναφέρεις για να υποστηρίξεις το: "η ψήφος είναι σε κάποιες περιπτώσεις όπλο στα χέρια μας". Καλά ως εδώ;
Ποιός όμως από τους υποψηφίους αυτών των εκλογών εξήγγειλε την άμεση δημοκρατία; Γιατί αν υπήρξε τέτοιος υποψήφιος και εγώ δεν τον ψήφησα, ζητώ να μου κοπεί άμεσα το χέρι (παρακαλώ, αυτό να ληφθεί υπόψη μόνο στην περίπτωση που ήταν υποψήφιος στο δήμο ή στην περιφέρειά μου, μη χάσω τσάμπα το χεράκι μου.)
Ας υποθέσουμε τώρα ότι υπήρχε τέτοιος υποψήφιος, ότι ο κόσμος τον ψήφισε και ότι αυτός μετά την εκλογή του έκανε ότι είχε πει και με το παραπάνω. Τότε ναι η ψήφος είναι όπλο.Είναι;
Θυμίστε μου όμως πότε έγινε τελευταία φορά κάτι τέτοιο; Η ψήφος δεν μπορεί να είναι όπλο (δηλαδή αποτελεσματική) ανάλογα με τις ορέξεις και τη γεναιοδωρία του κάθε εκλεγμένου.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι υπήρχε τέτοιος υποψήφιος, ότι ο κόσμος τον ψήφισε και ότι αυτός μετά την εκλογή του ξέχασε και υποσχέσεις και άμεση δημοκρατία. Και δεν φτάνει αυτό, αλλά και κανείς δεν μπορεί να κάνει κάτι γιατί απλά δεν προβλέπεται. Το σύστημα δεν προβλέπει πολιτική αντίδραση στην εξαπάτηση, παρά σου λέει "έλα πάλι σε 4 χρόνια". Μια από τα ίδια δηλαδή, γιατί το εργάκι το έχουμε ξαναδεί.
Και όχι μόνο το έχουμε ξαναδεί, αλλά προσωπικά έχω βαρεθεί να κάνω και τον κομπάρσο (που λέει και η HappyHour). Η παράστασή μας "Σήμερα παίζουμε Δημοκρατία" αυτήν τη φορά ανέβηκε χωρίς εμένα. Μπορεί την επόμενη φορά να τσιμπήσω και να παίξω πάλι.
Και κάθε φορά που παίζω, το κάνω γιατί ελπίζω ότι δεν είμαι υπήκοος, αλλά πολίτης. Ότι η ψήφος μου έχει το νόημα που της δίνω εγώ και κάποιος το λαμβάνει υπόψη του. Ότι κανείς δεν θα "ερμηνεύσει" τη ψήφο κατά πως τον βολεύει, γιατί τότε η ψήφος δεν μένει όπλο του πολίτη, αλλά γίνεται όπλο του κάθε πολιτικού. Για αυτό άλλωστε δεν λυσσάνε όλοι τους να πάω να ψηφίσω;
Υ.Γ.: Έχετε προσέξει ότι η λέξη "ερμηνεία" που συνοδεύει πάντα τη λέξη "ψήφο" ταιριάζει γάντι με το θέατρο, την παράσταση, το ρόλο και γενικώς ό,τι αφορά την υποκριτική; Τυχαίο;;; Δεν νομίζω!!!
Αγαπητή Δουλτσινέα,
Προφανώς και η ψήφος μια φορά στα 4 χρόνια δεν αρκεί. Ο πολίτης ΟΦΕΙΛΕΙ να παρακολουθεί, να συμμετέχει, να ελέγχει και να αντιδρά αλλά ΔΕΝ το κάνει.
Έγραψα και πριν "Αν το καταφέρουν αυτοί που απείχαν με το να πιέζουν είτε με πορείες είτε συγκεντρωμένοι στα ΔΣ είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, πάω πασο και προσκυνώ, αλλά δεν το βλέπω." Μακάρι από αύριο (έστω μεθαύριο) να συνειδητοποιήσει ο πολίτης την υποχρέωση του να συμμετέχει καθόλη την τετραετία και θα φτάσουμε και στην άμεση δημοκρατία.
Με την παραπάνω προϋπόθεση πιστεύω πως καλύπτω και τις περιπτώσεις των υποθετικών υποψήφιων που αναφέρεις.
Διευκρίνιση: έγραψα "η ψήφος είναι σε κάποιες περιπτώσεις όπλο στα χέρια μας". Είναι σαφές νομίζω ότι σε περιπτώσεις Σκύλας-Χάρυβδης (που είναι πολλές), θεωρώ πως η ψήφος δε έχει κανένα νόημα.
Με εκτίμιση
Σάντσο Πάντσα
Γενικέ ή ΓΦΠΓ ή Σάντσο Πάντσα (έχεις και άλλα; τί στο καλό, εγκληματίας είσαι; χαχα!), χαίρομαι που συμφωνείς ότι η συμμετοχή μια φορά στα 4 χρόνια δεν φτάνει (ειδικά, λέω εγώ, όταν δεν μας υπολογίζει κανείς, βλέπε "ερμηνεία").
Και βέβαια, συμφωνώ στο ότι οι πολίτες πρέπει να συμμετέχουν διαρκώς.
Εδώ όμως έχω ένα ερώτημα: Γιατί αυτή η συμμετοχή να περιορίζεται σε μορφές που μόνο πιέζουν και που ανά πάσα ώρα και στιγμή αυτός που ενοχλείται μπορεί να τις κυρήσσει παράνομες, να τις απαγορεύει και να τις διαλύει με τις γνωστές (- άγνωστες) μεθόδους; Δυστυχώς, αλλά διαπιστώνω ότι κάποιοι είναι πολύ ανθεκτικοί στις πιέσεις.
Σκέφτομαι λοιπόν ότι όπως είναι θεσμοθετημένη η συμμετοχή μου κάθε 4 χρόνια, έτσι πρέπει να θεσμοθετηθεί και η δυνατότητά μου να συμμετέχω διαρκώς και όποτε εγώ το κρίνω. Έτσι ώστε να μην πιέζω, αλλά να αποφασίζω. Ποιός δεν συμφωνεί ότι η απόφαση είναι ισχυρότερη από την πίεση;
ΥΓ: Καλέ μου Σάντσο Πάντσα, κοίτα καλύτερα. Η Σκύλα και η Χάρυβδη δεν είναι μόνες. Από κοντά έρχονται η Σάρα, η Μάρα και το Κακό Συναπάντημα.
Ουφ! Μόλις άσκησα το εκλογικό μου δικαίωμα της αποχής :)
Καλώς την Δουλτσινέα!
Δεν θέλω να επέμβω στην κουβέντα σας, προφανώς γιατί συμφωνώ με την Δουλτσινέα και βέβαια είναι σαφές ότι δεν θα συμφωνήσουμε οι κατά της αποχής με τους υπερ της αποχής.
Απλά να υπενθυμίσω πως το αρχικό μου σχόλιο ως ανάρτηση ήταν ότι το ποσοστό 50% της αποχής για μένα είναι ελπιδοφόρο.
Χαχαχα!
Κι ένα δικό μου, τώρα που μου ΄ρθε,
"γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον" :))
HappyHour, δίκιο έχεις. Από αλλού το ξεκίνησες και αλλού το φτάσαμε.
Πρέπει οπωσδήποτε να μοιραστώ μαζί σου την πιο "εμπεριστατωμένη" αιτιολόγηση του μεγάλου ποσοστού της αποχής, την οποία άκουσα σήμερα το πρωί από δημοσιογραφικό δίδυμο. Το ήξερες ότι όλοι εκείνοι που δεν ψήφισαν το έκαναν επειδή είχαν συνηθίσει στα ρουσφέτια, αλλά τώρα πια έχουμε μπει σε μια καινούρια πολιτική εποχή που έχουν σταματήσει τα ρουσφέτια; Και αφού έχουν σταματήσει τα ρουσφέτια γιατί να ψηφήσουν; Μας είπαν οι κύριοι δηλαδή ότι όσοι απείχαν είναι εκείνοι οι κακοί πολίτες που κοιτάνε μόνο την πάρτη τους, ενώ το καλό κράτος προχωράει μπροστά. Επομένως μπορούμε άνετα να προσπεράσουμε το γεγονός της μεγάλης αποχής και να το απαξιώσουμε. Δεν το ήξερες; Τώρα το έμαθες! Με τις υγείες σου!!!
Και για να μην παρεξηγηθώ: ούτε εγώ το ήξερα. Δεν είμαι δα και τόσο έξυπνη! Τώρα το έμαθα και εγώ. Λοιπόν, με τις υγείες μας!!!
Καλησπέρα,
Νομίζω ότι δεν μπορούμε να θεωρήσουμε την αποχή ομοιογενές σύνολο ως προς την πρόθεση.
Αποχή συνειδητή = δεν συμμετεχω στο παιχνιδι σας και ετσι το αποδυναμωνω.
Αποχή οργής = οχι μονο δεν συμμετεχω, αλλα θέλω να το ανατρεψω.
Αποχή ζαμανφου = δε με νοιαζει να ψηφισω
Αποχή λόγω καιρού
επίσης η αποχή την δεύτερη Κυριακή ήταν μεγαλύτερη επειδή συμμετείχαν μονο 2 κομματα, ενώ την πρώτη ήταν ολα μεσα. Αρα υπήρχε και η αποχη του: δεν ψηφιζω κανεναν απο τους δυο, αλλα γενικα ψηφιζω (καποιο αλλο κομμα).
Αν, όμως, η αποχή δεν έχει ομοιογενή χαρακτήρα, δεν ξερω κατα πόσο μπορούμε να επενδύουμε την ελπίδα μας σε αυτήν. Περιμενουμε ως δια μαγειας να αποκτησει χαρακτηρα οργης και να οργανωθει σε αγωνα;
Η αποχή μπορεί να μη είναι ομοιόμορφη ως πρόθεση, όπως άλλωστε και η ψήφος στο τάδε ή το δείνα κόμμα. (Για παράδειγμα όσοι ψήφισαν ΚΚΕ δεν το έπραξαν επειδή είχαν την ίδια πρόθεση, άλλοι ήταν κομμουνιστές, άλλοι ήταν πατριώτες, άλλοι ήταν υπέρ της ανυποκοής κλπ. Το ίδιο για όλα τα κόμματα, οπότε κανείς δεν αναρωτιέται γιατί τα ψήφισαν οι άνθρωποι. Άρα γιατί να αναρωτιέται κάποιος για την αποχή).
Αλλά η αποχή του ενός στους δύο είναι απτή απόδειξη, ως απλό γεγονός, ότι οι άνθρωποι αρνήθηκαν να συμμετάσχουν ή - για όποιον έχει πρόβλημα με το "αρνήθηκαν" - οι άνθρωποι αποφάσισαν να μη συμμετάσχουν στο σύστημα. Αυτή τους η αποχή αφαιρεί ή αποσύρει εκ των πραγμάτων την εμπιστοσύνη τους από το σύστημα. Την εμπιστοσύνη ότι το σύστημα μπορεί ή και θέλει ή και ξέρει να λύσει τα προβλήματα της ζωής τους. Δεν γνωρίζω αν αυτή η απόσυρση της εμπιστοσύνης είναι μόνιμη, αν είναι συνειδητή, αν προαναγγέλλει τη διάθεση έστω για την ανάληψη κάποιας άλλης δράσης. Νομίζω όμως ότι η απόσυρση της εμπιστοσύνης, η μη συμμετοχή, αφαιρεί την κοινωνική νομιμοποίηση από το σύστημα να ρυθμίσει την κοινή ζωή. Γιατί η κοινή ζωή περιλαμβάνει και το μισό πληθυσμό που δεν ψήφισε.
Φυσικά, θα μπορούσε κάποια αποχή, σε κάποια άλλη χώρα, με κάποιο άλλο λαό, σε κάποια άλλη εποχή, να σήμαινε "δεν με νοίαζει, κάνε ό,τι θέλεις κύριε Σύστημα". Δεν μου φαίνεται πιθανό να ισχύει κάτι τέτοιο για εμάς σήμερα. Επείδή η κατάσταση είναι φρικαλέα, όπως και να τη δει κανείς. Αν η αποχή σήμαινε αυτό το δεύτερο, την εν λευκώ εξουσιοδότηση του συστήματος, ή θα ήταν όλα καλά ή θα είχαμε ρεύμα εγκατάλειψης των εγκοσμίων.
Όσο όμως αυτοί που απείχαν μένουν και ζούν εδώ με τους υπόλοιπους, θα αποτελούν τη διαρκή αμφισβήτηση για τη δικαιοδοσία του συστήματος στη ζωή τους. Μια αμφισβήτηση που μπορεί να μη ικανοποιεί όσους θα την ήθελαν πιο αγωνιστική αυτή την αμφισβήτηση, αλλά πάντως είναι μια αμφισβήτηση του συστήματος.
(συνεχίζεται)
(συνέχεια στο προηγούμενο)
Ποιο όμως σύστημα αμφισβητεί και από ποιο αίρει την εμπιστοσύνη του αυτός που απέχει; Το μόνο που μπορεί να απαντηθεί με αναφορά μόνο στο γεγονός της αποχής είναι το πολιτικό σύστημα. Και μάλιστα είναι το πολιτικό σύστημα στην καρδιά του. Καρδιά κάθε κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος είναι η εκλογική διαδικασία. Η εκλογική διαδικασία με την οποία το εκλογικό σώμα, (αυτό το οιονει πολιτειακό σώμα, αφού ένα οποιοδήποτε πολιτειακό σώμα, πχ η βουλή, για να συγκροτείται πρέπει να συνέρχεται), εκλέγει τους αντιπροσώπους του. Στην συγκεκριμένη περίπτωση τους αντιπροσώπους στην τοπική αυτοδιοίκηση. Όταν το μισό εκλογικό σώμα απόσχει απ' αυτή τη διαδικασία έκφρασης της "λαϊκής βούλησης" (συνταγματικός όρος), τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι το αποτέλεσμα των εκλογών (το ποιος βγήκε δήμαρχος ή περιφερειάρχης) δεν απηχεί την κοινή γνώμη. Σημαίνει δηλαδή ότι το Κράτος δεν λειτουργεί πλέον ως Κράτος "λαϊκής κυριαρχίας" (άλλος ένας συνταγματικός και όχι λαϊκιστικός όρος).
Δεν συνεχίζω, αλλά θέλω μόνο να δείξω ότι η αποχή, αυτή η αποχή υπ' αυτές τις συνθήκες, εδώ, σήμερα, είναι και παραείναι μια εκδήλωση αντίθετη με το ισχύον πολιτικό σύστημα στην πολιτειακή του βάση. Είναι μια αμφισβήτηση του κοινοβουλευτισμού. Αλλά ας μη έχει κανείς την αφέλεια να πιστεύει ότι είναι και αμφισβήτηση της δημοκρατίας. Ίσα-ίσα, μάλλον είναι μια ώθηση από την κοινωνία να υπερβούμε την κομματικοκρατία του κοινοβουλευτισμού προς δημοκρατικότερες κατευθύνσεις. Κι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί μόνο με αποχή.
Αλλά και αδιαμεσολάβητο (από όποιο σύστημα ιδεολογίας ή οικονομίας ή θεωρίας) αμεσοδημοκρατικό πολίτευμα ελευθερίας δεν πρόκειται να υπάρξει χωρίς να υπάρξει πρώτα ο λαός που θα αγωνιστεί για να το κερδίσει. Κι αυτός ο λαός, δεν είναι ο λαός της Αριστεράς, ούτε ο λαός της Δεξιάς. Αυτός ο λαός θα είναι ένας λαός διαφωνούντων που συμφωνεί στο δικαίωμά του να αποφασίζει ο ίδιος πολιτειακά για τον εαυτό του, μόνος του χωρίς μεσολαβητές και χωρίς μεσσίες. Ένας λαός που δεν συμφωνεί στο τί πρέπει να γίνει, αλλά συμφωνεί στο πώς πρέπει να αποφασίζεται ελεύθερα αυτό το τί. Αυτό το πολιτευμα λέγεται αρχαιόθεν Δημοκρατία και αυτός ο λαός Δήμος.
Για όσους είναι στην Αριστερά, η οποία είναι η μόνη που μπορεί να αγωνιστεί όπως πάντα έτσι και τώρα, μένει να αποφασίσουμε αν είναι προτιμότερος αγώνας ο αγώνας για ελευθερία, από τον αγώνα για όποιον ιδεολογικό παράδεισο. Να θυμίσω μόνο πώς για το λαό μας η ελευθερία και ο αγώνας για την ελευθερία δεν αποτελεί ουτοπιστική επιδίωξη, αλλά την ιστορία του.
Ανώνυμε..
Τόνισα την ε΄λλειψη ομοιομορφίας ως προς την πρόθεση της αποχής, για να εκφράσω την επιφύλαξή μου σχετικέ με την ελπίδα που διατυπώνει η Ηappy Hour στο τελος της ανάρτησης: η απόχη από όργη και μηδενική ανοχή να γίνει οργάνωση και αγώνας.
Η αποχή δεν είναι μόνο οργή και μηδενική αποχή, αλλά μπορει να είναι αδιαφορία, παραίτηση, βαρεμάρα, ή ακόμα και ένας δείκτης μείωσης του ενδιαφέροντός μας για τα πολιτικά πράγματα στη χώρα. Στην Αμερική, χρόνια τώρα, βγαίνουν κυβερνήσεις απο το 30 , 35% και το συστημα εχει προ πολλού αφήσει στην άκρη την αναγκη νομιμοποίησής του από λαϊκή βάση και εχει μετατραπεί σε φιλελευθερη ολιγαρχία.
Όλα αυτά τα: μή μενετε σπίτι, η αποχή δεν είναι λύση, Όλα αυτά τα ΜΗ και ΔΕΝ σηματοδοτούν απλώς το ΜΗΔΕΝ της κοινοβουλευτικής αντιπροσωπιευτικής δημοκρατίας.
Δουλτσινέα, να υποθέσω ότι το διδύμο ήταν Λυριτζής-Οικονόμου; Ναι παίζει και το Καμπουράκης-Οικονομέας...
Fidelio, η ανομοιομορφία των προθέσεων της αποχής δεν συνεπάγεται απαραίτητα και την ανομοιομορφία του στόχου της αποχής.
HappyHour..
Η πρόθεση κρύβει μέσα της ήδη καποιο στόχο. Αλλωστε πρόθεση είναι πάντα προθεση για να κανω κατι (στόχος). Απεχω με προθεση να εκφρασω την αγανακτησή μου, με πρόθεση να κανω πλάκα, ή με προθεση να μη χασω την ώρα μου και να παω για καφε.
Απλώς λεω ότι ακόμα δεν βλέπω να υπαρχει λιγο πολύ συγκεκριμένος χαρακτήρας στην αποχη. Φυσικα μπορούμε να ελπίζουμε οτι σύντομα θα γίνει οργάνωση (η οργάνωση έχει ήδη συγκεκριμενο χαρακτήρα, ενώ η ανομοιομορφία όχι) και αγώνας.
Δημοσίευση σχολίου