Θύμα της κρίσης

-Μαρίνα, φώναξε τον Αναστόπουλο να έρθει στο γραφείο μου.
-Ορέστη ; Καλημέρα, σε ζήτησε ο διευθυντής προσωπικού.
-Καλημέρα. Οκ θα πάω.

«Ωχ», σκέφτηκε, «ο προσωπάρχης με καλεί, δεν είναι για καλό» κι αμέσως χαμογέλασε με τη σκέψη του, ο Κώστας έγινε ξαφνικά προσωπάρχης κι ο ίδιος από Ορέστης σίγουρα θα είχε γίνει Αναστόπουλος στα μάτια του Κώστα-προσωπάρχη. Κώστα τον έλεγε ναι ύστερα από δική του απαίτηση, όπως και όλων των διευθυντών και προϊστάμενων, για να υπάρχει ένα φιλικό κλίμα κι όχι ψυχρές συναδελφικές σχέσεις. Η παράξενη σκέψη για την σημειολογική αλλαγή των λέξεων δεν άργησε να επιβεβαιωθεί. Όταν άνοιξε την πόρτα του διευθυντή προσωπικού καλώς ορίστηκε ως κύριος Αναστόπουλος. Εντάξει, το πράγμα ήταν «φως φανάρι», άλλωστε στο γραφείο βρισκόταν κι ο διευθυντής Προετοιμασίας Πωλήσεων, που υπαγόταν το δικό του τμήμα, το τμήμα Διαγωνισμών.

-Σας ακούω.
-Όπως καταλαβαίνεις δεν είναι ευχάριστα τα νέα, αλλά η οικονομική κρίση βλέπεις δεν αφήνει κανέναν απ’ έξω. Ακόμα και μια εταιρεία κορυφής στον κλάδο της.
Η «μετάλλαξη» του σε ερυθρόδερμο έγινε σχεδόν ακαριαία στο άκουσμα της «οικονομικής κρίσης». Δεν πρέπει να είχε κοκκινίσει περισσότερο στην ζωή του. Ένιωθε το αίμα στις φλέβες του να χτυπάει με δύναμη στα τοιχώματα και να χοχλάζει, η θερμοκρασία του πρέπει να είχε ξεπεράσει τους χίλιους βαθμούς, αν άνοιγε το στόμα του θα έβγαινε λάβα. Η σκέψη του πήρε φωτιά «ποια οικονομική κρίση γαμώ την τρέλα μου, γαμώ, πνιγόμαστε στην δουλειά και περιμένουμε και το ΕΣΠΑ. Πριν ένα μήνα στο meeting όλου του τμήματος μας είπαν πως πάμε καλά και να μην ανησυχούμε κα τώρα μου λένε θύμα της κρίσης ;» Παρ’ όλα αυτά κράτησε την ψυχραιμία του.

-Δηλαδή η οικονομική κρίση χτύπησε την εταιρεία, παρ ‘όλο που εξακολουθούμε να πνιγόμαστε στην δουλειά και οι διαγωνισμοί να τρέχουν. Θα προτιμούσα να μου λέγατε τον πραγματικό λόγο, να ξέρω. Δικαιούμαι νομίζω να ξέρω γιατί απολύομαι
- Κοίταξε να δεις, μπορεί τώρα να σου φαίνεται πως έχουμε δουλειά αλλά αργότερα δεν θα είναι έτσι και είναι πολιτική της εταιρείας να λάβει τα μέτρα της.
-Δηλαδή ο δικός μου μισθός είναι που βαραίνει την εταιρεία κι αν φύγω θα είναι όλα καλά ;
-Είσαι μικρός και δεν μπορείς να καταλάβεις.
-Δεν είμαι και τόσο μικρός, κοντεύω τα τριάντα ξέρετε
-Α, δεν σου φαίνεται σε έκανα για είκοσι πέντε
«Θα τον σκοτώσω τον τύπο δεν μου γλιτώνει, με ειρωνεύεται κιόλας ο μαλάκας…» σκέφτηκε αλλά δεν πρόλαβε να μιλήσει. Είχε έρθει η σειρά του Περικλή να μιλήσει, του Περικλή διευθυντή Προετοιμασίας Πωλήσεων που ήταν «φιλάρακι» με τον Ορέστη, του Περικλή που ερχόταν στο γραφείο του κι έκαναν πλάκα, του Περικλή που ήταν πάντα τόσο φιλικός με τους συναδέλφους-υφισταμένους του.
-Ξέρω πως δεν μας καταλαβαίνεις τώρα Ορέστη. Δεν θέλω όμως, εγώ προσωπικά σαν Περικλής, να φύγεις με κακές εντυπώσεις. Θέλω να ξέρεις πως στην δουλειά σου ήσουν πάντοτε συνεπής κι όταν χρειάστηκε να κάτσεις παραπάνω ώρες το έκανες χωρίς διαμαρτυρίες κι ό,τι χρειαζόταν για την δουλειά το έφερνες σε πέρας χωρίς προβλήματα. Και ήσουν και ευχάριστος με τους συναδέλφους και πάντα χαμογελαστός
-Και είπατε να μου το κόψετε αυτό το χαμόγελο ε;, είπε πικρά
-Είσαι νέος χωρίς υποχρεώσεις μην ανησυχείς όλα θα πάνε καλά
«Ρε θα φάει ξύλο» σκέφτηκε,
-Δηλαδή αν είχα οικογένεια δεν θα με διώχνατε;
-Όλα παίζουν τον ρόλο τους
-Προσβάλλεις την αξιοπρέπεια μου! Δηλαδή άνευ οικογενείας δεν είμαι άνθρωπος, δεν έχω ανάγκες. Πολύ το συζητήσαμε όμως, ξέρετε, και σηκώθηκε να φύγει συμπληρώνοντας
-Αφού είμαι φύρα για την εταιρεία…
-Καλή τύχη σου εύχομαι, είπε ο προσωπάρχης και έκανε να του δώσει το χέρι του για χειραψία
-Να ‘σαι καλά, είπε ο Ορέστης χωρίς χειραψία και με τη σκέψη «αϊ στο διάολο καραγκιόζη που θες και χειραψία»

Βγήκε έξω. Δεν ήξερε να κλάψει που ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση έχασε τι δουλειά του ή να γελάσει με τους καραγκιόζηδες; Και βέβαια το γιατί απολύθηκε δεν του το είπαν, φυσικά δεν είχε πιστέψει όλες αυτές τις μπούρδες για οικονομική κρίση, το ήξερε καλά πως η εταιρεία δεν είχε πρόβλημα όσο καλά το ήξεραν κι αυτοί που μέχρι πριν λίγα λεπτά ήταν προϊστάμενοι του.

--------------------------------

Ο Ορέστης απολύθηκε χωρίς να έχει ενημερωθεί ο προϊστάμενος του τμήματος του, που υπάγεται στην διεύθυνση του Περικλή όπως επίσης κι ο γενικός διευθυντής επιχειρηματικής μονάδας στον οποίο υπάγεται ο Περικλής. Κοινώς ο Ορέστης έπεσε θύμα όχι της κρίσης αλλά της επιθυμίας κάποιου ή κάποιων να ανέλθουν επαγγελματικά επιδεικνύοντας την επιρροή και την εξουσία τους. Ο νόμος της αγοράς, θα πει κάποιος. Τι κι αν άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους, τι κι αν αξιοπρέπειες τσαλακώνονται…Το σύστημα να ‘ναι καλά !

---------------------------------

Όταν το παραπάνω γίνει περιστατικό άνω του ενός σε κάθε οικογένεια, ίσως τότε να καταλάβουμε ποιοι και γιατί μας δουλεύουν… Ίσως τότε να καταλάβουμε τι είναι ο καπιταλισμός… Γιατί απ’ ότι φαίνεται λίγα έχουν γίνει μέχρι στιγμής…


Αφιερωμένο
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικές καταστάσεις είναι πραγματική !