Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Στο ίδιο έργο θεατές...

Αφόυ πέρασε το Πάσχα και το κλίμα κατάνυξης για την Ανάσταση φούντωσαν και πάλι τα σενάρια περί χρεωκόπιας της χώρας, και να τα ρεπορτάζ και να οι ανταποκρίσεις. Και να τα σπρεντς (spreads) κοντά στο 7% και να τα περί επιστροφής στην μίζερη δραχμούλα. Κι εκεί που όλα είχαν σχεδόν τελείωσει να το θαύμα της ανάστασης, τα σπρεντς έπεσαν κάτω από το 5%. Εντάξει έγινε λίγο καθυστερημένα αλλά δεν πειράζει ας είμαστε επιεικείς. Μιρακολο ! Βοήθησε βέβαια λίγο και η φήμη ενεργοποίησης του μηχανισμού στήριξης από Ε.Ε και Δ.Ν.Τ.

Αφού λοιπόν μπήκαν όλα σε τάξη, μετά από αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα, μας σκάνε και το παραμύθι, η κυβέρνηση από βδομάδα προχωράει στο πρόγραμμα αποκρατικοποίησης. Ο.Σ.Ε., δημόσια εταιρεία φυσικού αερίου, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, καζίνα, ΛΑΡΚΟ κ.α.

(Προσοχή η παράγραφος που ακολουθεί αντενδείκνυται σε όσους έχουν τάσεις "σπάω την οθόνη άμα τσαντιστώ" - η γραφίδα μου έχει μεταμορφωθεί στην «γραφίδα» του Μπάμπη Παπαδημητρίου !)

Πολύ καλά θα κάνει ! Δεν νοείται σύγχρονη χώρα και μάλιστα της ευρωπαϊκής ένωσης να έχει ακόμα κρατικές επιχειρήσεις. Μα που ζούμε πια ; Στον Μεσαίωνα ; Επιτέλους, να μπει μία τάξη στα οικονομικά του κράτους. Να σταματήσει επιτέλους αυτό το μπάχαλο του κρατικού μηχανισμού. Άλλωστε όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ιδιωτικός τομέας. Γιατί ο ιδιωτικός τομέας είναι αλλιώς. Η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι τίμια. Θα βάλει τα πράγματα στις σωστές διαστάσεις τους, μισθοί των 700 ευρώ και ίσως και χαμηλότεροι γιατί, επιτέλους, οι εποχές είναι δύσκολες. Ας μην είμαστε αχάριστοι. Αρκεί να έχουμε τη δουλειά μας, τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες και περιττές πολυτέλειες. Επιπλέον, πρέπει να ευγνωμονούμε τις αγορές γιατί η κρίση θα ξεσκαρτάρει τις επιχειρήσεις που δεν είναι ανταγωνιστικές. Οι μικρομεσαίοι θα φύγουν. Να πάνε σπίτια τους ! Αν δεν είναι άξιοι να πετύχουν, ναι, να πάνε σπίτια τους. Ευτυχώς λοιπόν που υπάρχουν ακόμα κάποιοι επενδυτές να αγοράσουν τις ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις μας. Μα τι καλοί αυτοί οι επενδυτές ! Πρέπει να μπει ένα τέλος στην ασυδοσία του δημοσίου. Ο μόνος δρόμος για αυτό είναι η αποκρατικοποιήσεις. Είναι μονόδρομος.

Παράλογο ;

Υπάρχει βάση στην αποκρατικοποίηση ναι, θα μειωθεί η ανάγκη για δανεισμό. Πόσο ; Κατά 2,5 δισεκατομμύρια. Όσο και η αξία των 6 γαλλικών φρεγατών ! Λεπτομέρειες… Η ανεργία όμως που θα δημιουργηθεί δεν θα είναι και τόσο λεπτομέρεια, οπότε…

Παράλογο ;

Δεν απαντάει !

Που είναι το παράλογο, ότι την κρίση του καπιταλισμού την διορθώνουμε με ακόμα πιο άγριο καπιταλισμό ;

Που είναι το παράλογο ότι ξαφνικά όλα τα ΜΜΕ στηρίζουν ό,τι πιο αντιλαϊκό κυκλοφορεί σε μέτρα τον τελευταίο καιρό ;

Που είναι το παράλογο ότι βλέπουμε να μας κοροιδευουν και δεν αντιδρούμε ; Ότι ξαφνικα από τον σοσιαλισμό και την αριστερή νοοτροπία βρεθήκαμε στον άκρατο φιλελευθερισμό ;

Που είναι το παράλογο την τρέλα μου μέσα ;

Μήπως τελικά ζω σε παράλληλο σύμπαν ;

Μήπως ο Γιωργάκης είναι εξωγήινος ;

Μήπως αρπάξω καμιά πέτρα, φωτιά και τσεκούρι κι όποιον πάρει ο χάρος ;

Μήπως λέω ;

ΜΗΠΩΣ ;

।youtube.com/v/dZGOXRy05Is&hl=en_US&fs=1&rel=0">


।youtube.com/v/egwEA6R8p3c&hl=en_US&fs=1&rel=0">


।youtube.com/v/6UxpvPQk9hQ&hl=en_US&fs=1&rel=0">




5 σχόλια:

aKanonisti είπε...

Μήπως ήρθε και έδεσε το γλυκό με τα γαμω-spreads... που ξερνάμε από τα αφτιά?????

Προς τι η τόση γνώση????

:-)))))

HappyHour είπε...

Ξέρω 'γω ; Διαστροφή ε ;

Unknown είπε...

Δυστυχώς, η "φιλελεύθερη" πολιτική έχει γίνει πανάκεια, παγκοσμίως.
Από εκεί και πέρα, σημασία έχει τί θέλουμε ως άνθρωποι και αν είμαστε ικανοί να αποδεχτούμε τις ευθύνες των επιθυμιών μας...

HappyHour είπε...

Μμμμ... δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. (καταλαβαίνω δηλαδή αλλά δεν είναι αυτό το ζητουμενο στην παρούσα φάση νομίζω)

Unknown είπε...

Και όμως, είναι.
Το βασικό πρόβλημα θα έλεγα είναι πως προσπαθούμε να εφαρμόσουμε μόνο όσα μας αρέσουν από την κάθε λύση, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε όσα αυτή συνεπάγεται και να τα αποδεχόμαστε, αλλά να προσπαθούμε να τα στραγγαλίσουμε.
Ας πούμε, μια σοβαρή πρόταση για την επίλυση ενός μεγάλου μέρους των προβλημάτων μας είναι η τοπική ανάπτυξη. Αυτή όμως συνεπάγεται: μοιρασμένη δουλειά σε όλους, σε τοπικό επίπεδο και... ελάττωση των εισαγωγών στην τοπική κοινωνία στο ελάχιστο δυνατό! Είναι όμως κάτι που έχουμε μάθει να μην το αποδεχόμαστε κι έτσι προτιμάμε να μιλάμε για ανάπτυξη, αορίστως, για να αποφύγουμε τις ευθύνες που αυτή μας επιφέρει. Ως μέσο όρο κοινωνίας μιλάω βέβαια, όχι ως συγκεκριμένα άτομα. Ο μέσος όρος των πολιτών της κάθε χώρας (του δυτικού κόσμου) δεν μπορεί να διανοηθεί πως θα πρέπει να παράγει τα πάντα στον δικό του τόπο και όχι να τα εισάγει, ανάλογα με το αν τον βολεύει καλύτερα, είτε λόγω "βρώμικης" παραγωγής, είτε λόγο "οικονομικού" όφελους!
Άλλωστε ο μέσος άνθρωπος σήμερα θεωρεί πως όταν το πορτοκάλι ινδίας είναι φτηνότερο του ελληνικού, αυτό είναι και το οικονομικά συμφέρον. Η παγίδα είναι πως αυτό είναι το χρηματικά συμφέρον, οικονομικά είναι ασύμφορο! Αλλά ο μέσος άνθρωπος κλείνει πολύ περιορισμένα το ισοζύγιο!