Γιάννης Αγγελάκας και οι Επισκέπτες

Δεν είχα ξαναπάει σε συναυλία του, ούτε τον καιρό που υπήρχαν οι Τρύπες και πέρα από κάποια γνωστά κομμάτια του τα υπόλοιπα μου ήταν εντελώς άγνωστα κι όμως δεν βαρέθηκα ούτε ένα λεπτό. Πως θα μπορούσα με τέτοια μουσική πανδαισία ! Μια ορχήστρα από 2 βιολιά (το ένα ηλεκτρικό, αν δεν κάνω λάθος), ένα βιολοντσέλο, ένα κοντραμπάσο (και τα 2 ηλεκτρικά), ένα σαξόφωνο (αρκετά μεγάλο εντελώς ταιριαστό με τον εύσωμο κάτοχο του, τον λεγόμενο από το κοινό αρκούδο), μία τρομπέτα, ένα τρομπόνι, μία ακουστική και μία ηλεκτρική κιθάρα, ηλεκτρικό μπαγλαμαδάκι, τουμπερλέκι, ντραμς και μία χορωδία πέντε γυναικών, ήταν οι Επισκέπτες που συνόδευαν τον Αγγελάκα. Η μουσική της ορχήστρας ήταν κάτι το εκπληκτικό ιδίως όταν έχουμε να κάνουμε με μία ροκ συναυλία, όπου συνήθως επικρατούν ήχοι ηλεκτρικής κιθάρας. Η πολυφωνία των μουσικών οργάνων ήταν εφάμιλλη συμφωνικής ορχήστρας.

Στίχος και μουσική σου έδιναν την εντύπωση πως είχαν γεννηθεί ταυτόχρονα και το ένα ήταν προέκταση του άλλο. Κλείνοντας τα μάτια την ώρα που ακουγόταν το τραγούδι «Μέσα μου ο αέρας που φυσά» άκουγες τον ίδιο τον αέρα.



Μουσικές μελωδίες άλλοτε με κρητικές ρίζες και άλλοτε με ηπειρώτικη πολυφωνία. Το ανορθόδοξο παίξιμο των οργάνων (το βιολί γινόταν κιθάρα κ.α.) αφήναν να βγουν μουσικές «περίεργες», λες κι ήταν βγαλμένες από κάποιο ινδιάνικο τελετουργικό που μαζί με τις κραυγές του τραγουδιστή συμπλήρωναν μια ιδιότυπη μέθεξη.

Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον το όλο σχήμα να διευρυνθεί με περισσότερα όργανα ορχήστρας και να δοθεί μία συναυλία σε κατάλληλο κλειστό χώρο.

Βεβαια δυστυχώς για άλλη μια φορά έφυγα με μια γλυκιά μελαγχολία συνειδητοποιώντας πως όλη αυτή η μαζικοποίηση των συναυλιών δεν μου ταιριάζει. Θέλω να πιστεύω πως δεν είναι λόγω ηλικίας, άλλωστε είδα πολύ μεγαλύτερους μου, οπότε είναι μάλλον θέμα ιδιοσυγκρασίας. Αυτή η αυτοσυγκέντρωση πλήθους αγνώστων γύρω μου με ψυχοπλακώνει. Αν και ομολογώ πως στην συγκεκριμένη συναυλία δεν ένοιωσα τόσο στενάχωρα.

Εξάλλου ήταν εντυπωσιακή η συμμετοχή του κοινού, μία οντότητα ενωμένη, που ακολουθούσε μια νοητή χορογραφία με τόση χάρη αλλά και ευλάβεια. Και τότε διαπίστωσα πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν αυτή η ενότητα της νεολαίας δεν υπήρχε μόνο στις συναυλίες… Δυστυχώς όμως επανήλθα στην πραγματικότητα όταν άκουσα πόσο μεγάλη ανησυχία υπήρχε γύρω μου για το διαζύγιο της Ελένης Μενεγάκη. Τι κρίμα…



Η παρουσία του μεσήλικα τραγουδιστή ήταν πάντως εντυπωσιακή.




Υ.Γ. 1. Μετά βέβαια πήγαμε Venue, «έτσι για να γουστάρουμε», χαχαχαχαχαχαχαχα
Υ.Γ. 2. Αστειεύομαι βέβαια ! (…πείραγμα για αυτόν που ήταν η αφορμή να παρευρεθώ στη συναυλία…)
Υ.Γ. 3.Δεν πιστεύω να περιμένεις ευχαριστίες και άλλα τέτοια «γλυκούλικα» που κάνεις εσύ στα δικά σου υστερόγραφα ; Αχαχαχαχαχαχαχαχαχα