Όχι στην εκδίκηση, ναι στην διεκδίκηση

«Να ‘μαστε πάλι εδώ Ανδρέα, οι δρόμοι σμίγουν χιαστοί…»
Επανερχόμαστε λοιπόν στη βία που γεννά βία.
Γιατί εκπλήσσονται τόσο πολύ και τόσοι πολλοί με αυτό που έγινε στο αστυνομικό τμήμα Αγ. Παρασκευής, (κα Παναγιωταρέα : «Έλληνες να τουφεκάνε Έλληνες») ; Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που Έλληνες τουφεκάνε Έλληνες εκτός κι αν έχουμε μνήμη ψαριού.

Τα πράγματα οδεύουν σε δρόμους δύσβατους και κακοτράχαλους και θα αφήσουν απώλειες πίσω τους. Όσο τα ΜΜΕ και το πολιτικό σύστημα συμπλέει με τα συμφέροντα των λίγων, με τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών και τα συμφέροντα των ισχυρών οικογενειών τα πράγματα θα αγριέψουν κι άλλο κι άλλο κι άλλο. Το αντάρτικο πόλης που σπεύδουν κάποιοι να οριοθετήσουν δεν υφίσταται καν. Όταν κάποιος οργανώνεται σε συμμορία είτε για να κλέβει κινητά είτε για να πουλάει ναρκωτικά είτε για να πυροβολεί αστυνομικούς το κάνει γιατί προς τα εκεί τον έσπρωξε η κοινωνία. Η κοινωνία που μόνο κατ ‘ όνομα υπάρχει πια.
Η κοινωνία της εικονικής πραγματικότητας των ΜΜΕ, της παραπληροφόρησης, της προπαγάνδας, του λαιφσταιλ (lifestyle) και της χαριτωμένης βλακείας, της διαφήμισης και της αποβλάκωσης δεν μπορεί παρά μόνο αυτά τα αποτελέσματα να έχει. Και στην αντίπερα όχθη ένα πολιτικό σύστημα απαξιωμένο, δικαίως, χωρίς επαφή με την πραγματικότητα παγιδευμένο στον αγώνα για την επιβίωση του χάνει το τρένο της ανάγκης για αλλαγή, της ανάγκης για επιστροφή στην κοινωνία.

Είναι τόσα πολλά που μας πνίγουν καθημερινά, όλους. Προσπαθούμε δέκα εκατομμύρια να αναπνεύσουμε από ένα καλαμάκι, πόσο εφικτό άραγε να ‘ναι ;

Και για να τελειώνουμε μ΄αυτη την ιστορία της τρομοκρατίας. Φοβάμαι να πάω στα Εξάρχεια μην πέσω μούρη με μούρη με κανέναν ειδικό αστυνομικό που το όπλο είναι προέκταση του πέους του, φυτεμένο σ΄εναν άδειο απο φαιά ουσία εγκέφαλο. Φοβάμαι να πάω σε οποιαδήποτε πορεία γιατί δεν έχω όρεξη ούτε να τρέξω (πληρώνω γυμναστήριο γι' αυτό), ούτε να εισπνεύσω μυρωδάτα χημικά και δακρυγόνα. Δεν φοβάμαι να κυκλοφορήσω στο δρόμο μήπως με πυροβολήσει κάποιος δήθεν τρομοκράτης. Ποιά είναι λοιπόν η τρομοκρατία για την οποία πρέπει να κατέβω και σε πορεία ; Το μόνο που μ'εχει τρομοκρατήσει είναι το πολιτικό σύστημα, με την ανικανότητα του, την λαμογιά του, τον παρτακισμό του.

Δεν είμαστε απλώς χαμένοι στην μετάφραση, είμαστε χαμένοι από χέρι.

Απλά η λύση δεν είναι στην εκδίκηση αλλά στην διεκδίκηση.
Απαιτώ μιαν άλλη ζωή χωρίς λακέδες, τσιράκια και παρατρεχάμενους της εξουσίας.
Απαιτώ μιαν άλλη ζωή χωρίς εκμετάλλευση αναξιοπαθούντων για μερικά νούμερα τηλεθέασης.
Απαιτώ μιαν άλλη ζωή ομορφιάς και έρωτα και όχι δήθεν σεξουαλικής απελευθέρωσης μαζικής ηδονοβλεπτικής ικανοποίησης ερωτικών ενστίκτων.
Απαιτώ μιαν άλλη ζωή ουσίας.