1 Ιουλίου 2009

Κυριακή. Ώρα 8.30 π.μ. Δεκέμβρης
Σηκώνομαι αργά. Πίνω καφέ στην μπλε κούπα, μου την είχε φέρει δώρο η …, γαμώτο ξεχνάω το όνομα της, δεν πειράζει θυμάμαι εκείνη, το πρόσωπο της, τα μαλλιά της, το κορμί της, μου φτάνει αυτό. Ανάβω τσιγάρο. Το πήρα απόφαση. ¨Αυτό ήταν¨, σκέφτομαι, ¨δεν πάει άλλο.¨
Κι ό,τι γίνει ; Κι ό,τι γίνει .
Φοράω τα αγαπημένο μου τζιν, μπλε ήταν κάποτε τώρα τείνει στο άσπρο.
Φοράω το αγαπημένο μου μπλουζάκι, κοντομάνικο, λευκό με το λογότυπο της μάρκας πάνω αριστερά.
Νιώθω καλά τώρα, άνετα . Πάω.
Κι ό,τι γίνει ; Κι ό,τι γίνει.
Βάζω την αμπούλα με το υδροκυάνιο στο στόμα.
Ανοίγω την πόρτα, κατεβαίνω γρήγορα τα σκαλιά , βγαίνω στο δρόμο.
Ησυχία, χθες ήταν Σάββατο. Σήμερα η πόλη κοιμάται.
Χθες βράδυ γινόταν χαμός έξω, ειδικά στις γειτονιές με τα μπαρ. Κάθε Σάββατο τα ίδια. Η πόλη το Σάββατο έχει γίνει φρίκη, ναι αυτή είναι η κατάλληλη λέξη, φρίκη. Για όποιον θυμάται ακόμα πως ήταν κάποτε τα πράγματα, κι είναι λίγοι αυτοί ανάμεσα τους κι εγώ, φρίκη είναι η μόνη λέξη που του έρχεται στο νου.
Πάω στο περίπτερο, αγοράζω μια μπύρα ¨Ναι για οικιακή χρήση¨, απαντάω στον υπολογιστή του περιπτέρου.
Περπατάω. Απορώ πως δεν μου την έχουν πέσει ακόμα πολιτειακοί μπάτσοι για το κοντομάνικο, είναι Δεκέμβρης.
Ανοίγω την μπύρα και πίνω μια γουλιά. Τώρα ανάβω τσιγάρο.
Ο πόνος είναι στιγμιαίος, πέφτω στα γόνατα με σπασμούς. ''Κύριε 3583 Α.Κ. συλλαμβάνεστε για παράβαση του νόμου περί ακατάλληλης περιβολής σε χειμερινούς μήνες, του νόμου περί κατανάλωσης αλκοόλ σε δημόσιους χώρους και του νόμου περί καπνίσματος σε δημόσιους χώρους. Καταδικάζεστε σε αναγκαστική αποτοξίνωση τριών μηνών και σε φυλάκιση 15 χρόνων. Ευχαριστούμε για την συνεργασία.''


Αφιερωμένο στον αδερφό μου , που καπνίζει.