Θάλασσα ή ΕΡΤ;

Στην αρχή όλα ξεκινάνε πολύ δυναμικά και αυθόρμητα…

 

 γεμίζουν έξυπνα πανό…

γεμάτα οργή…

 και μαχητικότητα…

Όμως γρήγορα όλα θα ξεχαστούν…

 

Άλλωστε είναι πια καλοκαίρι και τα μεγάλα λόγια δεν ταιριάζουν.

Είναι ΧΟΥΝΤΑ αυτό;

Υπάρχει πολύ μαύρο ακόμα

Λίγο μαύρο στις οθόνες δεν είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι όταν αυτό το μαύρο ταιριάζει γάντι στην σκέψη σου, στην καρδιά και στην ψυχή σου. Το πρόβλημα είναι όταν το μαύρο ταιριάζει στο μίσος σου για τον μαύρο. Μαύρη είναι η απάθειά σου. Μαύρος είναι ο ατομισμός σου. Μαύρη είναι η αντίληψη πως κοινωνία είναι το να κοιτάω τη «δουλειά μου». Μαύρος είναι ο κοινωνικός αυτοματισμός σου. Μαύρο είναι όταν κατηγορείς έχοντας άγνοια. Μαύρο είναι όταν καταναλώνεις κάθε πληροφορία που σου πασσάρουν χωρίς να το ψάχνεις. Μαύρο είναι όταν όλοι γύρω σου φταίνε εκτός από σένα. Μαύρος είναι ο κόσμος σου γιατί δεν έχει άλλους γύρω. Μαύρη είναι η επιθυμία σου να τιμωρείται όποιος δεν συμμορφώνεται «προς τας υποδείξεις». Μαύρο είναι να μην βγαίνεις στον δρόμο. Στον δρόμο άλλωστε έχει φως, τόσο φως που δεν θα το άντεχες. Μαύρη είναι η παραίτηση σου από την ζωή. Μαύρη είναι η ζωούλα σου. Μαύρη είναι η ψυχή σου από την αλλοτρίωση. Μαύρη είναι και η φτώχεια του μυαλού σου. Γι’ αυτό και λίγο μαύρο στις οθόνες δεν σε πείραξε.

(νεο)Δημοκρατικά ΕΡ(τ)είπια

Στην αρχή σκέφτηκα, θα κάτσω και θα τ’ απολαύσω. Θα απολαύσω τον κοινωνικό αυτοματισμό του «δεν με νοιάζει ρε φίλε δεν βλέπω ΕΡΤ γιατί να την πληρώνω;». Θα απολαύσω την απάθεια των πολλών. Θα απολαύσω και την συσπείρωση των εργαζομένων (τώρα) που χάνουν την θέση τους, των δημοσιογράφων (κάποιων) που μέχρι, έστω, πριν λίγο καιρό χαιδεύαν, αν όχι στηρίζαν, αυτή και την προηγούμενη μνημονιακή κυβέρνηση. 

Όμως η ΕΡΤ δεν είναι μόνο οι δημοσιογράφοι της. Η ΕΡΤ δεν είναι η Στάη. Η ΕΡΤ είναι η άλλη πλευρά των ΜΜΕ. Η ΕΡΤ είναι η άλλη πλευρά του μιντιακού πολιτισμού. Η ΕΡΤ είναι η δημόσια ενημέρωση και όχι η κρατική. Η ΕΡΤ είναι η ορχήστρα της. Η ΕΡΤ είναι τα ντοκυμαντέρ του Αυγερόπουλου και του Κούλογλου. Η ΕΡΤ είναι οι εκπομπές για τον πολιτισμό μας και για τον πολιτισμό άλλων λαών, για την μουσική μας και για την μουσική άλλων λαών. Η ΕΡΤ είναι το αρχείο της, το οποίο αρχείο είναι και δικό μου και δεν το πουλάω ρε! Η ΕΡΤ είναι η επιλογή να δεις μια θεατρική παράσταση (που δεν είναι επιθεώρηση του Σεφερλή), να δεις μια παραγωγή του BBC, μια ταινία των Ταβιάνι, μια εκπομπή με τον Γραμματικάκη, ένα αφιέρωμα στον Ρίτσο. Η ΕΡΤ είναι η επιλογή να δεις όλη μέρα αφιερώματα για το «Πολυτεχνείο» όταν όλα τα υπόλοιπα κανάλια έχουν σήριαλ και εκπομπές λαιφσταιλ στις 17 Νοέμβρη. Η ΕΡΤ είναι η ΕΡΑ 2 που δεν έχει πλειλιστ τραγουδιών. Η ΕΡΤ είναι το "τρίτο πρόγραμμα" με την χαρακτηριστική φωνή. Ναι η ΕΡΤ δεν έχει Τατιάνα, ούτε Κωστόπουλο. Δεν έχει Ρουβά, ούτε Γκαγκάκη. Ναι η ΕΡΤ δεν έχει τηλεπαιχνίδια και εκπομπές μαγειρικής για πεινασμένο λαό. Ναι η ΕΡΤ δεν είναι χυλός τηλεθέασης. Ναι την ΕΡΤ την πληρώνω κι ας μην την βλέπω. Την πληρώνω για να την βλέπει ο άλλος. Την πληρώνω για να βλέπει την λειτουργία την Κυριακή η γιαγιά μου. Την πληρώνω για να την βλέπει στην Αμερική η θεία μου. Όπως πληρώνω και τους δρόμους και τα νοσοκομεία που γίνονται σε χωριά και πόλεις που δεν πήγα ποτέ και ίσως να μην πάω και ποτέ.

Κι ύστερα πήγα εκεί. Στην Αγ. Παρασκευή. Και ο κόσμος ήταν πολύς. Και ο δρόμος είχε κλείσει. Και περπάταγα πάλι στην μέση του δρόμου. Και άλλοι έρχονταν άλλοι έφευγαν. Και η κανονικότητα για άλλη μια φορά είχε χαλάσει. Και ήταν πάλι όπως τότε (θυμάσαι;) στο Σύνταγμα. Και ο κόσμος ήταν πάρα πολύς. Και μ’ αρέσει πάντα όταν ο κόσμος είναι πολύς και σπάει την κανονικότητα…

Κατσακμάκι

-ρε συ μου ‘σβησε το βιβλίο μου

-δεν πειράζει έχω κατσακμάκι μαζί μου

 

Τα Κατσαμάκεια σε λίγα χρόνια θα είναι θεσμός. Τα Κατσαμάκεια σε λίγα χρόνια θα γίνονται σε πλατείες και υπαίθριους χώρους, δημόσιους πάντα. Τα Κατσαμάκεια σε λίγα χρόνια θα είναι η γιορτή του βιβλίου, της έκφρασης και του παιχνιδιού. Τα Κατσαμάκεια σε λίγα χρόνια θα σημαίνουν την επίσημη έναρξη του καλοκαιριού. 

Χρόνια πολλά Γιώργη! Να είσαι πάντα καλά για να χαίρεσαι την όμορφη οικογένεια σου. Είσαι τόσο τυχερός που χεις τόσο καλούς φίλους!

Η σύντομη αυτή ανάρτηση είναι η συμμετοχή μου (την τελευταία στιγμή) στο δι-ιστολογικό αφιέρωμα στον Βιβλιοθηκάριο, στα Κατσαμάκεια 2013.

Συμμετέχουν οι : Τσαλαπετεινός, ερυθρό καγκουρώ, Deva Aleema, Σελιτσάνος, kizil kum, Αναγεννημένη, Silentcrossing, Κόκκινο Μπαλόνι, Καγκουρώ, Σημειωματάριο, Ντίνα Βιτζηλαίου, Nefosis, roubinakiM, Πολυάννα, Ψαροκόκκαλο, Μούργος, Anna Silia, Δύτης των Νιπτήρων, Εύη Βουλγαράκη, γρηγόρης στ., κουπέπκια, kidsclouds,

Έχω πρόσφατη τη συναυλία του Θανάση την Παρασκευή, στο παρακάτω τραγούδι ήταν σαν να υπήρχε αγάπη παντού γύρω μου και τίποτα άλλο, στο αφιερώνω λοιπόν με αγάπη (δεν έχει ανέβει ακόμα από προχθές  βρήκα μια πιο παλιά εκτέλεση)

αντικατοπτρισμοί ΙΙ

Κοιτάω τη δουλειά μου-κλειδώνω την πόρτα-μετράω λεφτά-σκοτώνω την μέρα-δουλεύω όλη μέρα-προσέχω στον δρόμο-αναπνέω σε βόθρο-αγοράζω τον χρόνο-ξεπουλάω τον πόνο-νομίζω πως ζω-κοροιδεύω εμένα-οδηγώ σαν τρελός-ανήκω σε μένα-πατάω στην σελήνη-παράγω ειρήνη-πολεμάω τους κακούς-δανείζω με τόκο-προσπαθώ να γλιτώσω-φοράω το ψέμα-αγοράζω το αίμα-αδιαφορώ για τους άλλους-εχώ εγώ εγωισμό-τρομάζω μη χάσω-μεθάω να ξεχάσω-ξεχνάω την ουσία-διασκεδάζω με βία-πληρωνώ άρα υπάρχω-προστατεύω το βιος μου-ζητάω ασφάλεια- τηρώ τους κανόνες-δακρύζω κρυφά-πεθαίνω μια μέρα χωρίς να χω βρει τι ήταν για μένα αυτή η ζωή.

Σφυρίζω στον δρόμο-αράζω με κόσμο-απλώνω το χέρι και πιάνω ελπίδα-αγγίζω τις λέξεις-γεμίζω χαρά-ακούω τους άλλους-ζητώ την αλήθεια-χαρίζω βοήθεια-κοιτάζω στα μάτια και βλέπω φωτιές-χορεύω όλη νύχτα-τσουγκρίζω ποτήρια-φωνάζω στους δρόμους-ξυπνάω κοιμισμένους-φροντίζω τους γέρους-γυρίζω σαν σβούρα-κυλιέμαι στην γη-μυρίζω λουλούδια-τραυλίζω από αγάπη-βουτάω για χταπόδια-γεμίζω με πείσμα-ζητάω να έχω μια άλλη ζωή-προσφέρω αγκαλιές-φοράω ένα γέλιο-δακρύζω για σένα-λυτρώνω το ψέμα-ρωτάω να μάθω-περπατάω μαζί σου-κλωτσάω τη βία-ταίζω τα σύννεφα-φροντίζω ένα στίχο-μεθάω με παιχνίδι-φοβάμαι τον φόβο-πιστεύω μια μέρα πως θα ‘ρθει η ζωή να μου δείξει πως είναι η ελευθερία στη γη.

Μαύρο χρώμα

Κάποιος κάπου ένα αδιάφορο βράδυ μου είπε «έχω πλύνει νεκρό» και γέλασε. «Κι εγώ» του απάντησα «αλλά εγώ δεν δούλευα» συμπλήρωσα «ήταν δικός μου νεκρός». Ήταν δικός μου νεκρός κι από τότε κάθε μέρα τον πλένω. Πλένω εκείνον και ξεπλένω εμένα. Ξεπλένω μέσα μου σκέψεις και λόγια που δεν θα μπορέσω να πω ποτέ. Ξεπλένω βλέμματα κι αγγίγματα που δεν θα υπάρξουν ποτέ. Κι ύστερα ήρθαν κι άλλοι. Δικοί μου νεκροί. Και τη σειρά τους πήραν μετά κι οι ζωντανοί. Ζωντανοί που μέσα σε μια στιγμή για μένα πέθαναν. Χωρίς γιατί. Χωρίς μαντήλια αποχαιρετισμού να κουνηθούν. Χωρίς να κυλήσουν δάκρυα. Έτσι απλά. Δεν χρειάστηκε καν να φύγουν μακριά. Δίπλα μου είναι ακόμα. Για τους άλλους ζωντανοί μα για μένα νεκροί. Κάποιους τους σκότωσα άθελα μου και κάποιοι αυτοκτόνησαν. 

Το μαύρο δεν είναι χρώμα.

Λίγες φράουλες, ένα καρότσι και μια επάνασταση που δικαιώθηκε

Το χώμα βάφτηκε φραουλί

Αυτή είναι η ουσία. Να μείνεις άνθρωπος. Αν καταφέρεις να γίνεις. Να παλέψεις μετά για να παραμείνεις.

Δεν έχεις πολλές επιλογές. Ή το κέρδος ή άνθρωπος. Ή το χρήμα ή άνθρωπος. Ή την εκμετάλλευση ή άνθρωπος. Ή την αδικία ή άνθρωπος.

Δεν έχεις πολλές επιλογές. 

------------------------------------------------------------------------------

 

Καρότσια

Κάθε μέρα εδώ και πολλούς μήνες κάτι μαυριδεροί άνθρωποι σέρνουν καρότσια από κάδο σε κάδο. Χώνουν το κεφάλι τους μέσα στα σκουπίδια και ψάχνουν. Μαζεύουν χαρτόκουτα, χαρτόνια και όλων των ειδών τα μεταλλικά αντικείμενα. 

Κάθε μέρα εδώ και πολλούς μήνες κάτι άσπροι άνθρωποι σέρνουν τον εαυτό τους από πορεία σε πορεία. Χώνουν ύστερα τη μιζέρια τους κάτω από τα σεντόνια. Μαζεύουν την οργή τους και τη θλίψη τους σε χαρτόκουτα και τα πετάνε στα σκουπίδια. 

Ε εσύ με το καρότσι! Μην το γεμίζεις σήμερα θέλω να βάλω την ντροπή μου μέσα. Θέλω να βάλω την ντροπή μου μέσα να την πουλήσεις στην ανακύκλωση να ξανάρθει στα χέρια μου σαν λαπτοπ. 

Αλήθεια πόση ντροπή χωράει το καρότσι σου; Ίσως πάλι να μη χρειάζεται να κάνεις πολύ χώρο, δεν ξέρω αν μου ‘χει μείνει πολύ ακόμη.

-----------------------------------------------------------------------------

 

Ζήτω η επανάστασις!

Η χούντα τώρα δικαιώνεται. Όσα ντοκιμαντέρ κι αν προβληθούν σήμερα, όσες εκδηλώσεις κι αν γίνουν, όλα είναι εδώ. Τα μνημόνια, το ανύπαρκτο σύνταγμα, η εργασιακή εκμετάλλευση, τα ΜΑΤ, οι Σκουριές, οι ναζιστικοί χαιρετισμοί, οι πολιτικοί κρατούμενοι. Όλα είναι εδώ. Η Κούνεβα, οι οροθετικές ιερόδουλες, ο παραλογισμός, η βία, η Κερατέα, οι αυτοκτονίες, το κομμένο ρεύμα. Όλα. Τα χαράτσια, τα ατάιστα παιδιά, η προπαγάνδα, οι κόκκινες γραμμές, τα στικάκια, το μεγάλο κανάλι, το ξευτιλισμένο κανάλι, ο νεκρός μικροπωλητής εμπόδιο στις γραμμές του ηλεκτρικού, οι ματωμένες φράουλες, τα σιδερένια κάγκελα μπροστά από τις κλούβες, η χαμένη αξιοπρέπεια, οι βασανισμοί στη ΓΑΔΑ. Όλα είναι εδώ σου λέω όπως και τότε, εδώ  ο φασισμός εδώ ο ρατσισμός εδώ και η κατάλυση της δημοκρατίας. 

Το περιτύλιγμα άλλαξε η χούντα παρέμεινε. Τι δεν καταλαβαίνεις;

Αυτό το αφιερώνω σε μένα που σαν σήμερα πρωτοέπιασα δουλειά. Περαστικά μου!